Startpunt/eindpunt: Scheveningen-Zwarte Pad Tramlijn 1, aantal kilometers: 14, horeca onderweg: diverse mogelijkheden boulevard Scheveningen, De Boerderij in Meijendel en Onder de Watertoren.
Na weken lang te hebben geregend breekt dan uiteindelijk de zon door in februari. Een ideaal moment om een wandeling te maken over het strand en door de duinen. Ik kies een wandeling uit één van mijn favoriete wandelgidsen “Wandelen in Rijnland” van Cock Hazeu en Peter Kuiper. Een rondwandeling langs het strand tussen Scheveningen en Wassenaar en door het fraaie duinlandschap van Meijendel. Ik rijd vroeg in de morgen met Tram 1 vanaf het Centraal station Den Haag naar de eindhalte bij het Zwarte Pad in Scheveningen, waar mijn wandeling start.
Strand, zee en zeesterren
Het is zo tien uur in de morgen en het is matig druk op het strand. Hier en daar rennen enkele hardlopers in fluoriderend kostuum en sjezen honden vrolijk heen en weer van de zee terug naar hun baasjes.
De zon schijnt in mijn gezicht en ik heb er spijt van dat ik mijn zonnebril thuis heb laten liggen. Schelpjes kraken onder mijn schoenen en het geluid van de zee suisde in mijn oor. Vlakbij de vloedlijn zijn veel zeesterren aangespoeld. Naast het zeeaquarium heb ik zeesterren nog nooit van zo dichtbij gezien. De zeesterren spoelen aan door de stroming van de zee. Het kan te maken hebben gehad met de hevige storm van de afgelopen periode.
Een lange tijd loop ik over het strand. De pier van Scheveningen en het grote reuzenrad lijken haast miniaturen van Madurodam. Kraaien, Zeemeeuwen en Scholeksters zoeken naar voedsel in het zeewater. Bij de eerste strandopgang verlaat ik de zee en het strand en door het mulle zand bereik ik de duinen van het Wassenaarse Meijendel.
De wind gaat door het duingras en de wandeling gaat verder door het gevarieerde duingebied van het Nationaal Park Hollandse Duinen.
Duinen, meidoorns en duineiken
Ik wandel tussen de stekelige meidoorns en de duinvalleien van Meijendel, het grootste aaneengesloten duingebied van Zuid-Holland. Het lijkt net een maanlandschap met de heuvels en de lichtgevende groene mosjes. Ik ben niet de enige, die komt genieten van dit prachtige duingebied. Ik passeer een grote groep met vogelaars, die uitgerust met grote verrekijkers vogels aan het spotten zijn op één van de vochtige valleien. Ik hoor vogels kwetteren, maar door de hoge struiken zie ik ze niet. Een tijd lang loop ik door dit heuvelachtige landschap. De kale duinen maken plaats voor kronkelige kleine duineiken.
Dit landschap doet me denken aan het decor van het sprookjesachtige landschap van de Lord of the Rings. Je zou bijna denken dat achter één van de bomen een angstaanjagende ork tevoorschijn kan komen. Ik groet twee dames met allebei een wandelboekje in de hand. “Welk wandelpad loopt u?”, vraag ik aan één van de dames. “We wandelen het Nederlands Kustpad. Vandaag lopen we van Den Haag naar Katwijk.”, vertelt de vriendelijke mevrouw. Ik laat mijn wandelboekje zien en ze kijken nieuwsgierig naar mijn wandelroute in de gids.
Bezoekerscentrum, herdenkingsmonument en watertoren
Ik struin verder over de voetpaden en de route leidt me naar een uitzicht punt. In de verte zie ik het Carlton beach hotel waar ik in de morgen mijn wandeling startte. Ik nader het bezoekerscentrum van Dunea De Tapuit en het pannenkoekenrestaurant De Boerderij. Ik besluit door te lopen en aan het eind van de wandeling bij Scheveningen ergens neer te strijken voor een versnapering.
Ik wandel verder tussen de duineiken en de route kom uit bij de Waalsdorpervlakte. Bij een open veld sta ik even stil bij de kruizen van het herdenkingsmonument. Bij deze vlakte werden 250 mensen geëxecuteerd. Het ligt vlakbij de gevangenis het Oranjehotel. De Duitsers gebruikten deze plek om gevangenen om het leven te brengen. Op 4 mei vindt hier altijd de dodenherdenking plaats.
Ik vervolg mijn wandeling en bij een open zandvlakte zijn twee heren opzoek naar hun hond. “Daisy!”, roept één van de mannen. “Zou je willen uitkijken naar mijn twee honden?”, vraagt de meneer aan mij. Een korte tijd daarna komen een grijze en een zwarte hond me tegemoet rennen. Ik roep naar de man “Hier zijn ze!”, maar de man verplaatst zich steeds, zodat de honden maar heen en weer blijven rennen. Uiteindelijk wordt gelukkig hij weer herenigd met zijn twee trouwe rakkers.
Ik loop verder en in de verte hoor ik schoten. Het geluid van de schoten lijkt steeds dichterbij te komen. Ik kom bij het schietterrein van de Koninklijke Scherpschutters Vereniging Oranje Nassau. Een lange tijd gaat de route langs het hek van de vereniging. De rust is door de vele schoten even verstoord. Ik nader met rasse schreden het eindpunt van de wandeling. Ik passeer een achthoekige watertoren. Het 49 meter hoge waterreservoir is echt een eyecatcher in het beschermde natuurgebied. Rond het rijksmonument is het druk met wielrenners en wandelaars, die even neerstrijken bij de horecagelegenheid Onder de Watertoren.
Wandelroute
Wil jij deze afwisselende route langs het strand en door de duinen van Wassenaar ook eens wandelen? Kijk hieronder voor de wandelroute en de wandelgids “Wandelen in Rijnland”.
Volg me ook via
Vera Wandelt 