Startpunt: Den Haag Centraal, eindpunt: bushalte Vuurbaak Katwijk aan Zee, aantal kilometers: 23, horeca onderweg: IJgenweis Clingendael, Boerderij Meyendel en Hotel Duinoord.

Het was een tijd geleden dat we een Lange-Afstands-Wandelpad wandelden. In 2013 wandelden we een deel van het Westerborkpad en het Marskramerpad. Daarna liepen we veel rondom steden of wandelden we in het natuur met een NS wandeling.

Nederlands Kustpad

Dit jaar besloten we weer eens een LAW te gaan wandelen en dit keer eentje, die startte vlakbij huis. Vanaf Den Haag Centraal begonnen we met deel 2 van het Nederlands Kustpad, die loopt van Hoek van Holland naar Den Helder. Met deze wandeling regen we een aantal voor ons bekende gebieden zoals Landgoed Clingendael, Meijendel en Berkheide aan elkaar. Na een hete zomer en een aantal regenachtige dagen was het fraai wandelweer toen we vanaf het Centraal station vertrokken. We liepen langs het oude kantoorpand van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en de befaamde Snackcar de Vrijheid, die wel aan een opknapbeurt toe was. De snacktent kon dan ook niet ontbreken in het boek de “Treurtrips” van Mark van Wonderen. Al snel wandelden we het groen van het Haagse Bos in.

Haagse Bos

Het was een komen en gaan van sporters in het Haagse Bos. Op een veldje hief een groepje dames in een cirkel een Kettle Belt en in het klimbos ging een klein meisje over de klimtouwen. We gingen over de slingerpaden van het Haagse Bos, dat het oudste bos van Nederland is. Het maakt onderdeel uit van het Nationaal Park Hollandse Duin. We gingen over een bruggetje en langs het water. Bomen aan het water kregen al de eerste herfstkleuren. Het najaar was met de droge en warme zomer al vroeg ingezet.

We wandelden het eerste deel van het oerbos uit en staken een drukke weg over, waar we het volgende deel van het Haagse Bos in wandelden.

Bomen aan het water kregen al de eerste herfstkleuren. Het najaar was met een droge en warme zomer al vroeg ingezet.

We kwamen bij een grote vijver waar meerkoetjes en wilde eenden op het water dobberden. Midden in het bos lag Paleis Huis ten Bosch, dat nu het woonadres is van Koning Willem Alexander en Koningin Maxima en hun gezin. We passeerden het koninklijk paleis en vooraan het hek stond een beveiliger.

Al snel liepen we het bos uit en gingen langs het Landgoed Reigersbergen, dat zijn naam dankt aan de aanwezigheid van een reigerkolonie op het landgoed.

Ambassade Verenigde Staten

We staken weer een drukke weg over en aan de overkant gingen we voorbij aan de Ambassade van de Verenigde Staten. Sinds 2018 huist hier het consulaat van Amerika. Hiervoor was het gehuisvest aan de Lange Voorhout. Omdat de strenge bewaking van het pand overlast veroorzaakte in het centrum van Den Haag werd besloten om te verhuizen naar de locatie vlakbij de renbaan Duindigt.

We passeerden het immense gebouw en wandelden in de richting van Landgoed Clingendael. Onderweg kwamen we langs een schattig straatje “de Mezenlaan” met vogelhuisjes. We liepen strak langs de kant van de weg, omdat door het mooie weer er veel wielrenners waren. Fietsers in flitsende pakjes zoefden ons voorbij. Op de achtergrond hoorden we het fluitje van een scheidsrechter toen we langs de voetbalvelden kwamen.

Onderweg kwamen we langs een schattig straatje “de Mezenlaan” met vogelhuisjes.

Landgoed Clingendael

We lieten de fietspaden achter ons en konden weer wat relaxter wandelen over de voetpaden bij Landgoed Clingendael. We gingen over de sierlijke witte bruggen. Opeens hoorden we een immens geluid. Een zwaan was aan het landen, waarbij hij met zijn oranje poten naar voren het watervlak raakte. Hij schudde zijn grote witte vleugels uit en zwom gracieus verder door de kroost.

Zo rustig het in het park was zo druk was het bij het Theehuis IJgenweis. Het café-restaurant had het terras uitgebreid naar de overkant van het wandelpad. We gingen langs de gasten, die aan hun koffie nipten en hun vorkje in appeltaart prikten.

We pikten een glimp op van de Japanse Tuin, die in het voorjaar en het najaar een zestal weken open is. Vanwege de Coronamaatregelen was de tuin dit jaar gesloten.

We liepen verder over de slingerpaden en onder de grote monumentale bomen. Aan de kant zagen we een Nijlganzenpaar. Hun kroost was al uitgevlogen. We vervolgden onze wandeling en liepen in een bos met hoge beuken. Als ik zo omhoog keek en de hoge bomen zag, voelde ik me zo nietig. We streken even neer op een enorme bank bij het water. De gigantische bomen weerspiegelden in het water.

Na een korte break pakten we de wandeling weer op en passeerden een bunker, die goed verscholen lag onder de kolossen van bomen. We liepen het groen uit en wandelden over een pad tussen sportvelden. We hoorden het geschreeuw van kinderen, die met een hockeystick over het veld renden. Bij de Haagse Roadrunners waren ze met het rekken en strekken begonnen.

We vervolgden onze wandeling en liepen in een bos met hoge beuken. Als ik zo omhoog keek en de hoge bomen zag, voelde ik me zo nietig.

Meijendel en Waalsdorpervlakte

Al snel kwamen we bij het duingebied Meijendel. Een groep ruiters op grote paarden kwamen ons tegemoet. In de verte hoorden we geweerschoten. Op de nabijgelegen Waalsdorpervlakte wordt al jaren geschoten door de leden van de kleiduivenschietvereniging en de Koninklijke Scherpschuttersvereniging Oranje Nassau. Ook heeft Defensie er nog een schietbaan.

Bij een open veld zagen we vier kruizen van een herdenkingsmonument. Bij de Waalsdorpervlakte werden tijdens de Tweede Wereldoorlog 250 mensen geëxecuteerd. Het is op korte afstand van de Oranjehotel-gevangenis. Deze plek werd door de Duitsers gebruikt om de gevangenen om het leven te brengen. Op 4 mei wordt hier de dodenherdenking gehouden. In de verte zagen we op een heuvel een enorme klok. De bourdonklok uit 1959 wordt geluiden tijdens de Dodenherdenking en bij de uitvaarten van het Koninklijk Huis.

We liepen verder over de schelpenpaadjes, die tussen kleine duineiken doorliepen. Al snel kwamen we bij onze lunchstop Pannenkoekenboerderij Meydendel. Naast het pannenkoekenrestaurant ligt het bezoekerscentrum van Dunea, De Tapuit.

We schreven onze naam en telefoonnummer neer op het Coronaformulier en moesten door een doolhof van spatschermen door totdat we bij het zelfbedieningsgedeelte kwamen. We bestelden appeltaart met koffie en gingen zitten aan een houten tafel bij een raam met rood wit geblokte gordijnen. We zetten onze taart en koffiekopjes neer tussen de poedersuiker en de schenkstroop.

We hadden er inmiddels negen kilometer op zitten en we vervolgden onze route over een klinkerpad. We liepen langs een groene omheining en zagen tussen de kleine boompjes schapen met een opvallend lange staart grazen. In dit gebied grazen de Drentse Heideschapen, een oeroud ras met lange wollige staarten.

We liepen langs een groene omheining en zagen tussen de kleine boompjes schapen met een opvallend lange staart.

We verlieten de bebossing en wandelden een lange tijd over een voetpad. Het landschap veranderde, het werd weidser met hier en daar een boompje. In de berm groeide Koninginnenkruid met roze bloemetjes en pluimpjes. Deze plant is door zijn vele nectar erg in trek bij bijen en vlinders.

Het duinlandschap had een rood oranje gloed over zich. De prikkelende struiken van de duindoorn kleurden oranje door de besjes. We stopten even bij een uitkijkpunt waar we een fraai uitzicht hadden over het duingebied. Den Haag put al sinds 1874 drinkwater uit deze duinen.

Ganzenhoek

We kwamen bij de enorme Ganzenhoekplas waar we even wat kiekjes maakten. Het gebied tussen Meijendel en het duingebied Berkheide heet de Ganzenhoek.

Het weidse duinlandschap werd bosrijker. We wandelden vlakbij de Wassenaarse slag tussen de naaldbomen. Onze wandelschoenen gingen over het duinzand en de dennennaalden. Toen we het bos uitkwamen stuitten we op een hele groep fietsers. We kwamen bij de parkeerplaats van Hotel Duinoord.

We liepen over de volle parkeerplaats heen. We wandelden verder richting de duinen. We gingen een klaphek door en de verharde paden werden ingeruild voor zandpaden. We wandelden duinpan op en duinpan af. Het was best pittig om in het mulle zand te lopen. Mijn wandelschoenen zakten weg in het zachte zand. We klommen tegen de zandberg omhoog.

Het was een behoorlijke inspanning zo in de staart van de wandeling. De rode witte routeaanduiding was inmiddels vervangen door rode paaltjes.

Atlantikwall

We kwamen bij een hek waarachter een betonnen golvende muur lag. Het waren de resten van de Antlantikwall. De tankmuur liep vroeger van de kust verder landinwaarts. De golvende bovenkant moest herkenning vanuit de lucht bemoeilijken.

“De Duitsers startten eind 1941 met de bouw van de Atlantikwall, een 5000 kilometer lange kustverdedigingswerk langs de kust van Noorwegen tot aan de grens van Frankrijk met Spanje. Langs de kust zijn nog veel resten van anti-tankmuren en veldversterkingen te zien.”

Berkheide

De route liep niet langs de Antlantikwall. We volgden een schelpenpad door een maanlandschap met groene mosjes. De hoogteverschillen, in de Berkheide zoals dit gebied heet, is minder dan we zagen in de Meijendel. Ook hier zagen we de duindoorn. We zigzagden door het duinlandschap en kwamen bij het water, waar we even langsliepen. We passeerden een vogelkijkhut. We tuurden door de gaten van de hut en konden maar weinig vogels spotten.

We naderden het eindpunt. Op een heuvel zagen we een apart bouwwerk. Boven de duinen torende een vierkant gebouw met een oosterse koepel. Het was de tempel van de in 1910 opgerichte Soefiebeweging. Het is een ontwerp van Joods-Nederlandse architect Samuel Joshua van Emden. Ook dit bouwwerk is opgenomen in de “Treurtrips” van Van Wonderen.

Katwijk aan Zee

We zetten onze laatste stappen richting de boulevard van Katwijk aan Zee. Het was ondanks de Coronamaatregelen best druk op de boulevard. We kwamen nog langs een opvallend monument voor de Engelandvaarders, mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit Nederland naar Engeland probeerden te komen. Het kunstwerk is geïntegreerd in het landschap. Het kunstwerk “Freedom Forward” van Jurriaan van Hall beeldt twee jonge mannen in een kanon uit.

We wandelden de boulevard af richting de kerk en de vuurtoren van Katwijk. Boven ons zweefden mantelmeeuwen en kokmeeuwtjes. De opportunistische vogels wachtten op het moment dat ze een visje konden meepikken van de onbehoedzame strandgasten. Bij een viskraam aan de boulevard haalden we als afsluiting nog een broodje vis, die we oppeuzelden op het bankje bij de bushalte Vuurbaak.

De opportunistische vogels wachtten op het moment dat ze een visje konden meepikken van de onbehoedzame strandgasten.

Wandelroute

 Wil je deze etappe door een afwisselend Zuid Hollands kustlandschap ook eens lopen? Kijk hier voor de wandelroute.

Volg me ook via Facebook, Instagram en Twitter