Dit weekend waren de weervoorspellingen wisselvallig. Een goed moment om een museum te bezoeken dichtbij huis. In juni opende Koning Willem-Alexander het museum De Lakenhal, dat na twee jaar renovatie weer permanent toegankelijk is voor publiek.

We weifelden even of het nu het goede moment was om het museum te bezoeken, omdat het nog geen maand open was en we veel publiek verwachtten. We namen toch de gok en liepen rond een uur of elf door de poort van de oude keurhal voor lakense stof. Op de oude binnenplaats was het terras van het museumcafé. Een mevrouw prikte haar vorkje in haar marsepeinen gebakje en een andere mevrouw nipte aan haar cappuccino.

De Lakenhal

We wandelden naar de kassa, waar we even in de rij moesten staan. Bij de kassa was ook de museumwinkel waar je naast kunstboeken, ansichtkaarten ook stoffen kon kopen. We betraden de Achterplaats, wat een licht geheel was door het glazen dak. Aan de muur hing een kaart van de stad Leiden en een overzicht van de donaties voor het mogelijk maken van de restauratie van dit fraaie gebouw.

“De Lakenhal, de Laecken-Halle is een ontwerp van de stadsbouwmeester Arent van ’s-Gravesande. In 1641 werd de keurhal van de stoffen van Leiden geopend. Van ’s-Gravesande ontwierp meerdere gebouwen in Leiden en omgeving. Zo maakte hij het ontwerp voor de Marekerk en de Doelpoort in Leiden en de Dorpskerk in Leidschendam. Zie hier mijn blog over Arent van ’s-Gravesande. Na het verval van de textielindustrie kreeg in 1869 stadsarchitect Schaap de opdracht om De Lakenhal te verbouwen tot een stadsmuseum.”

Vanaf de hal kwamen we in de nieuwe tentoonstellingsvleugel, waar kunstenaar Marjan Leeuwen een eerbetoon bracht aan de vier panden, die moesten wijken voor de nieuwbouw van het museum. In één van de ruimtes was een groot boograam aangebracht waar je op de Lammermarkt uitkeek en in de verte Molen de Valk zag. Ik ging even op het bankje voor het raam zitten en zag fietsers en auto’s langs flitsen.

Rembrandt en de Gouden Eeuw

In de Papevleugel zagen we de tentoonstelling “Rembrandt en de Gouden Eeuw”. In 2019 wordt het 350e sterfjaar van Rembrandt geëerd met tal van tentoonstellingen waaronder in het Rijksmuseum en het Mauritshuis. De tentoonstelling in De Lakenhal toonde werken van tijdgenoten van Rembrandt van Rijn zoals Jan Lievens, Jan Steen en Gerrit Dou. Ik vond dit een fraaie expositie, omdat ik erg hou van de fijnschilders uit deze periode. Ook hing hier het kleine schilderijtje “De Brillenkoper” van Rembrandt, dat in 2012 in het bezit kwam van het museum.

Het Laatste Oordeel van Lucas van Leyden

In een bijgelegen zaal met blauwe muren  zagen we één van de topstukken van het museum, Het Laatste Oordeel van Lucas van Leyden. Ik ging even zitten op het bankje om dit fraaie drieluik in Renaissancestijl eens goed te bekijken.

We wandelden door de gangen van de Papenvleugel. Onze schoenen gingen over de marmeren vloeren. Aan de wanden hing het werk van Jan Wolkers. We gingen de trappen op en boven zag ik een mooi glas-in-lood raam. Op de muren rond de gracieuze trap waren teksten aangebracht.

De geschiedenis van Leiden

De zalen op de eerste verdieping waren stuk voor stuk stijlkamers. Elke zaal gaf een andere sfeer. Wat ik erg leuk vond aan de tentoonstellingsruimtes, was dat ruim aandacht was besteed aan de geschiedenis van de lakenindustrie. Zo stond er een weefgetrouw, een spinnewiel en in vitrines lagen de laken-loodjes met de twee Leidse sleutels. In de Gouverneurskamer, waar de stoffen werden gekeurd, kon je de Leidse stoffen aanraken. Ik sloeg de stalen met stof om en mijn vingers gingen over het fraai gedecoreerde textiel.

Ook was er aandacht besteed aan het Beleg van Leiden door de Spanjaarden en het Leids Ontzet op 3 oktober 1547 met een hutspotketel en het kunstwerk Liberty- Pest en Honger tijdens Leids Beleg van fotograaf Erwin Olaf.

De moderne tijd

Op de tweede verdieping hingen schilderijen van de in 1916 in Leiden gevestigde kunstenaar Theo van Doesburg. Hij maakte abstracte kunst. We zagen schilderijen in de kunstvorm De Stijl, maar ook glas-in-lood composities.

Ook hingen er werken van vader Menso en zoon Harm Kamerlingh Onnes. Zo zagen we het enorme glas-in-lood raam voor het hoofdkantoor van het Algemeen Handelsblad, ter ere van het honderdjarig bestaan, dat Harm Kamerlingh Onnes had gemaakt.

Meer informatie

Wil je dit veelzijdige museum met de uiteenlopende collectie in de fraaie stijlkamers ook eens bezoeken? Kijk hier voor meer informatie.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram