Startpunt: Metrostation Hoek van Holland Haven, eindpunt: Tramhalte Kraaijenstein Den Haag, aantal kilometers: 20, horeca onderweg: Maribu Beach Hoek van Holland en Madestein Restaurant en Events
Nederlands Kustpad
Twee weken geleden startten we met de eerste etappe van het Nederlands Kustpad van Den Haag naar Katwijk. Afgelopen weekend wandelden we een deel van Hoek van Holland naar Kraaijenstein in Den Haag. Het was een route met veel facetten. We begonnen bij Hoek van Holland en liepen langs de Nieuwe Waterweg waar we de Rotterdamse haven zagen met zijn immense containerschepen en het brede strand. We wandelden over een dijk langs het kassengebied van het Westland en over het strand bij ’s-Gravenzande en Monster. Het laatste deel van de route gingen we door het groene recreatiegebied Madestein bij Den Haag.
Hoekse Lijn
Het weekend zou het stralend en perfect wandelweer worden. Rond negen uur in de morgen stapten we bij station Schiedam op de nieuwe Hoekse Lijn.
De Hoekse Lijn, een metrolijn die gaat van Schiedam naar Hoek van Holland en stopt in plaatsen zoals Vlaardingen en Maassluis. Na vijf mislukte pogingen was de indienststelling van de Hoekse Lijn op 30 september 2019. De verlenging van de lijn naar het strand van Hoek van Holland is voorzien in 2022.
Berghaven
De rit met de Metro ging voorspoedig en rond kwart voor tien kwamen we aan bij station Hoek van Holland Haven. Toen we uitstapten roken we een zoetige chemische geur. We konden het niet thuisbrengen, maar zou waarschijnlijk van één van de fabrieken in de haven afkomen.
Nadat we de GPS hadden opgestart en zagen we de eerste wit rode stickers van het Nederlands Kustpad. We liepen onderaan een dijk en langs de Berghaven. We zagen de reddingsboten van de Koninklijke Reddingsmaatschappij en de Fastferry van de RET naar de Maasvlakte 2, waar je de oliecontainers en de containerschepen van dichtbij kunt zien. Op de dijk zagen we het Reddersmonument, een beeld met een man in een oliejas en zijn zuidwester. Het is ter nagedachtenis van de opvarenden van reddingsboten.
Nieuwe Waterweg en Koningin Emma Boulevard
We verlieten de haven en al snel kwamen we bij de Nieuwe Waterweg. Sinds 1872 is dit een open verbinding met de zee. In de verte zagen we rookpluimen van fabrieken en de grote havenkranen, die containers verplaatsten. Over de Nieuwe Waterweg voeren grote containerschepen. Het was een fenomenaal gezicht. We wandelden over de Koningin Emma Boulevard. We waren niet de enigen, die het uitzicht buitengewoon aangenaam vonden. Een man en een vrouw zaten op een tuinstoel en keken hoe de grote zeeschepen door het water voeren. Boven ons zweefden mantelmeeuwen. Ze maakten het geluid van een huilende baby. We hoorden ‘krah-krah-krah’ en zagen aan de waterkant een grote zwarte kraai.
Boven ons zweefden mantelmeeuwen. Ze maakten het geluid van een huilende baby.
We kwamen langs een bijzonder monument “Channel crossing to life” van Frank Meisler. Het is een herinnering aan de Kindertransporten. In de Tweede Wereldoorlog onderhandelden de Engelsen met de Nazi’s om Joodse kinderen op te nemen als vluchteling in Engeland. 10.000 kinderen mochten naar Engeland gaan. Vanaf Hoek van Holland werd een aantal van deze kinderen vervoerd met de boot naar Harwich. Ook vonden transporten plaats vanuit Gdansk, Berlijn, Liverpool, Wenen en Praag. In die steden staan ook monumenten. De kunstenaar was zelf één van deze kinderen, die op transport mee mocht naar Engeland en zo overleefde.
Na even in de trein en de metro te hebben gezeten, waren we wel toe aan een koffie. We gingen naar binnen bij het Vispaleis aan de boulevard, maar deze was gezien het vroege tijdstip nog niet geopend. We liepen verder en hoorden het water klotsen tegen de waterkant. We passeerden het Atlantikwall Museum. Net zoals bij Den Haag startte de Duitsers bij Hoek van Holland met de bouw van een kustverdedigingswerk. Ook in deze omgeving zijn nog resten van anti-tankmuren en veldversterkingen te zien.
We wandelden verder over de boulevard en het was druk met wandelaars en fietsers. Een man en een vrouw met een kindje in een koddig geel regenjasje liepen voor ons. Het kleine mannetje viel op de stenen van de wandelpromenade en maakte hetzelfde geluid als de meeuwen bij het water. We verlieten de Nieuwe Waterweg en kwamen bij het Noordzeestrand van Hoek van Holland.
Strand van Hoek van Holland
Aan het strand lag een lange rij met vakantiewoningen. De Beach Villa’s zoals ze worden genoemd, zijn van Landal Greenparks en waren ook in september met het nazomerweer erg in trek. Alle accommodaties leken verhuurd. Ik was onder de indruk van het enorme brede strand van Hoek van Holland. Ik moest een eind in de verte turen om de zee te kunnen zien.
We kwamen bij de boulevard met strandtenten. Hier konden we zeker een kop koffie met iets lekkers scoren. We wandelden langs de terrassen met hier en daar een terrasgast. Bij het terras van Maribu Beach was het opvallend druk en dat moest een goed teken zijn dachten wij. We streken neer bij het enkele onbezette tafeltje. Achter ons zat een man zijn zaterdagochtendkrant te lezen en een grote bruine hond zat op zijn schoot. Naast de terrasgasten werd het terras omringd door kleine aasgieren. De musjes zaten op het windscherm en de brutale varianten zaten zelfs aan tafel. We bestelden een koffie en cappuccino en de kaart om wat erbij uit te zoeken. We gingen vanouds voor de appeltaart met slagroom. De man met de krant kreeg gezelschap. Een oude meneer en mevrouw schoven bij zijn tafeltje aan. De bruine hond begroette hen met vol enthousiasme.
Naast de terrasgasten werd het terras omringd door kleine aasgieren. De musjes zaten op het windscherm en de brutale varianten zaten zelfs aan tafel.
Binnen korte tijd stonden ons drinken en overheerlijke appeltaart en slagroom voor ons. We moesten goed opletten om te voorkomen dat één van de musjes met het koekje bij de koffie ervandoor ging. We rekenden af en groetten de andere gasten en gingen weer op pad. We liepen nog even tussen de strandtenten door.
Van Dixhoorndriehoek
De verharde promenade ging over in mul zand. We kwamen bij het Nationaal Park Hollandse Duinen. De Van Dixhoorndriehoek zoals het gebied bij Hoek van Holland heet is een open duinlandschap. Onze wandelschoenen gingen door het mulle zand. We liepen tegen een duinpan op en zochten het pad, dat niet gemakkelijk te vinden was. Het hoge helmgras ging door de wind heen en weer. We wandelden het stukje duinlandschap weer uit.
“We stuitten op bijzondere ANWB paddenstoelen. Het was de bewegwijzering van de Zeeheldenroute, een wandelroute op initiatief van Chris Steenbergen, die door dit duingebied leidt richting de zee. Op paddenstoelen lees je een zeeheldenverhaal en herinnert aan vroegere zeevaarders. Kijk hier voor meer informatie“
Onze route ging verder over een klinkerpad. Aan weerszijden van het pad zagen we duindoorn met oranje besjes. Het was een idyllisch paadje. Even wandelden we over bakstenen pad. We kwamen uit bij een villawijk en hier kwamen twee Lange-Afstand-Wandelpaden samen. Als we rechts zouden gaan dan zouden we het Grote Rivierenpad wandelen, dat loopt van Hoek van Holland tot Kleef in Duitsland. Het is een samenvoeging van het vroegere Oeverloperpad en het Lingepad.
Westland en De Banken
We kwamen bij een groot parkeerterrein en wandelden langs Escaperoom en restaurant de Zeetoren. Al snel verlieten we de parking en liepen weer het duingebied in. We liepen een lange tijd het pad en hier was het duinlandschap veel vlakker.
We kwamen bij het kassengebied van het Westland. We wandelden over een dijk met aan de ene kant grasland en aan de andere kant kassen zover we konden kijken. We liepen achter een jongen en een meisje. We haalden ze al snel in.
We kwamen bij strandopgang de Beukel en wandelden langs twee waterplassen genaamd De Banken, dat onderdeel uitmaakt van het Natura 2000-gebied Solleveld en Kappitelduinen. Voordat we het strand opgingen streken we neer bij een bankje en vulden we onze waterflesjes bij bij de naastgelegen watertap. Een man en een vrouw lieten hun twee Bennersenners ook wat water drinken bij de tap. Ze hadden de grote honden net twee weken.
Van ’s-Gravenzande naar Monster
Een groot deel van de etappe ging over het strand. We wandelden naar de zee, zodat we niet door het mulle zand moesten lopen. Een vrouw met een mini Labradoodle gooide een bal en haar kleine hond stoof erachter aan. Onder onze schoenen kraakten schelpjes. Een tijd lang liep een vrouw op blote voeten voor ons.
Hier en daar zagen we een strandgast, maar het strand was opmerkelijk rustig hier. Het water had golfjes gemaakt in het zand. Boven ons zweefden meeuwen en op het strand liepen scholeksters en strandlopers. De kleine vogels gingen als een dolle met hun kleine steltjes over het strand. De zon scheen en er stond een klein briesje. Perfect weer om over de kuststrook te lopen. We stampten de kilometers weg en bij Monster verlieten we de zandoever. We gingen even zitten na de strandwandeling en ploften weer neer naast een watertap.
Boven ons zweefden meeuwen en op het strand liepen scholeksters en strandlopers. De kleine vogels gingen als een dolle met hun kleine steltjes over het strand.
We wandelden even langs kleine huizen van het kustdorp Monster. We liepen langs een weide met schattige schaapjes met hele dunne pootjes. Eén van de dieren poseerde even voor de foto.
Door middel van een klaphek kwamen we bij een ruige grasstrook. Het was het losloopgebied van honden en dat kon je ook wel een beetje ruiken. Het was een hobbelig terrein en niet altijd even fijn om te lopen. In de verte zagen we de monumentale watertoren van Monster van de architect Biezeveld, die meer watertorens ontwierp.
Recreatiegebied Madestein
We verlieten het kustgebied en kwamen over het terrein van woonzorgpark het Westerhonk. In dit groene gebied wonen ruim 550 mensen met een verstandelijke beperking. We zigzagden tussen de woongemeenschappen door en kwamen uit bij een weg met aan weerszijden kassen. Dit was het minst mooie deel van de route.
We kwamen al snel bij één van de grootste groengebieden van Den Haag recreatiegebied Madestein. Aan de rand van de recreatieplas zagen we het Madestein Restaurant. We wandelden langs het water. Op de plas stond een vrouw op een supboard. Een man en een vrouw zaten op hun tuinstoel aan het water. Aan de kop van de plas stond snackkiosk Madefrietje. We hadden wel trek in een ijsje of een frietje. Je kon hier alleen contant betalen, zodat we de versnaperingen hier aan ons voorbij moesten laten gaan.
Het einde van de wandeling naderde en we kwamen bij Pluk! Den Haag, een stukje platteland in de stad en onze laatste kijkpunt tijdens onze wandeling. Pluk! is een zorgboerderij en tuinderij. Achter het terrein ligt het Heempark H.J. Bos.
Wandelroute
Wil je deze etappe door een afwisselend Zuid Hollands kustlandschap ook eens lopen? Kijk hier voor de wandelroute.
Volg me ook via
Vera Wandelt 