Startpunt/eindpunt: Rotterdam Centraal station, aantal kilometers: 7, horeca onderweg: Asha, diverse mogelijkheden Noordplein, Huis der Zotheid.
Vele wandelroutes hadden we al gelopen uit de gids “Wandelen buiten de binnenstad van Rotterdam”. De route “Waterproject” had ik eigenlijk altijd links laten liggen, omdat de wandeling maar zeven kilometers was. Op een vrije vrijdag hadden we geen zin om onze zware wandelschoenen aan te doen, maar gingen we liever met onze sneakers op stap voor een stadse wandeling.
Waterproject
De wandeling is een lint van 19e -eeuwse singels. De singels waren bedoeld voor de waterhuishouding en de hygiëne, maar ook ter verfraaiing van de stad. In 1857 begon men met de aanleg van het “Waterproject”. Vader en Zoon Zocher maakten het ontwerp, dat bestond uit weteringen, singels en wandelpaden.
In 1866 legde men een drinkwaterleidingnet aan, waarna een rioleringsstelsel volgde. Een aantal delen van het project is tegenwoordig verdwenen door het dempen van de singels, maar nog steeds zijn er sporen zichtbaar in deze groene wandeling. Het is een afwisselende route langs gemalen, over bruggen en over de slingerende wandelpaden van weleer.
Spoorsingel
We startten de wandelroute achter het station. Elke keer als we het station aan de achterkant verlaten is de buitenruimte er meer en meer verfraaid. We staken het zebrapad over en liepen langs het terras van de Kebab zaak, waar een meneer al aan zijn Dönerschotel zat. In het water zagen we het kunstwerk van een poppetje dat wijdbeens en met zijn armen in de lucht op een eiland stond. Het is “De jongemens op het eiland” van de kunstenaar Henk Visch. Een eend was zijn vleugels aan het drogen op het plateau onder het poppetje.
We wandelden over de slingerende wandelpaden langs het water. Een treurwilg raakte met zijn lange dunne takken de bodem. We passeerden het volgende kunstwerk “Kryptonian Ice Lake” van de kunstenaar Onno Poiesz en ontwerper Guido Marsille. Het refereert aan het schilderij “Ice Sea” van kunstenaar Casper David Friedrich en Superman. Ik maakte een foto van de omgekeerde laarzen.
We verlieten even het water en wandelden verder over de Walenburgerweg waar we langs villa Oud Walenburg uit 1907 kwamen. In 1920 is er een klooster aangebouwd. Momenteel is het klooster evenals een deel van de villa in gebruik als jongerenpension.
We staken de drukke Schiekade over en haalden bij de Rotterdams-Surinaamse zaak Asha een Surinaams broodje en een blikje Fernandes. Twee jaar geleden maakten we hier ook een lunchstop. Toen zaten we nog aan een tafel met plastic stoelen, maar nu was het er fraai gerenoveerd en zaten we met onze overheerlijke broodjes op een bank.
De Walenburgerweg ging over in de Bergweg. We liepen langs het oude station van de Hofpleinlijn, station Bergweg. In het stationsgebouw, naar ontwerp van Sybold van Ravesteyn, zit nu Happy Italy. In het Italiaanse restaurant vind je nog steeds authentieke elementen van het voormalige treinstation.
Naast het oude stationsgebouw ligt het Eudokiaplein. De zeemeermin in mozaïek van kunstenaar Chris Ripken heeft onlangs een opknapbeurt gehad. De oude mozaïek laag is vervangen en het beeld straalt weer op het plein. Ik vond dat het plein ook was opgeknapt ten opzichte van twee jaar geleden dat we hier liepen.
Noordsingel
We verlieten de stadse straten en hervatten onze groene wandeling bij de Noordsingel. We wandelden onder oude platanen met gebladderde basten. Er liep een colonne met grote witte ganzen op het gras. Aan de overkant zagen we het oude gerechtsgebouw en het gevangeniscomplex uit 1872. We besloten om de beide gebouwen van dichterbij te bekijken en liepen over een knuppelbrug het water van de Noordsingel over.
We namen een kijkje op het bouwterrein van het bouwproject Tuin van Noord waar één van de oudste justitiële complexen van Nederland wordt omgevormd tot koopwoningen, horeca, woonwerkeenheden en kantoorruimtes. Een aantal niet oorspronkelijke delen van het complex is of wordt gesloopt voor de buurttuin. Het oorspronkelijk ontwerp van de gevangenis stamt uit 1864 van architect Allard C. Pierson. Het gevangenisterrein had 340 cellen, een ziekenhuisafdeling, cipierswoningen en een eigen kapel. We zagen nog de oude muren met prikkeldraad en de kapel. De muren zullen worden onderbroken om een open sfeer te creëren.
We kwamen bij het gezellige Noordplein waar we binnen keken bij de gigantische kookwinkel Kookpunt, die twee vestigingen aan het plein heeft. In de ene winkel kan een koffieliefhebber zijn hart ophalen aan de diverse koffiezetapparaten en aanverwante artikelen.
In deze winkel hadden ze ook een enorme afdeling met kookboeken. Aan de andere kant van de straat zat de tweede winkel van Kookpunt waar je een grote verscheidenheid aan potten en pannen vindt.
Crooswijksesingel
We liepen even langs de Rotte, waar een nijlgans op een klein plankje in het water stond. Aan de overkant van de Rotte zagen we het ziederijgebouw waar vroeger de brouwketels stonden van Heineken. Het oorspronkelijke gebouw werd in 1975 afgebroken. Architectenbureau Van den Broek en Bakema heeft het oude gebouw gereconstrueerd.
We wandelden over de monumentale Noorderbrug richting het oude brouwkantoor van Heineken. Op het pleintje voor de oude brouwerij zagen we een klein beeldje, de Bierdrinker, van Huub Noorlander.
In 1874 kwam de nieuwe bierbrouwerij aan de Crooswijksesingel in Rotterdam. Architect Willem Kromhout ontwierp in de periode 1923-1926 de “Brouwkathedraal”. Veel oorspronkelijke ornamenten herinneren nog aan de tijd dat dit gebouw een brouwerskantoor was.
Vanaf hier volgden we weer het Waterproject. Aan het begin van de Crooswijksesingel zagen we een grappig beeld in het water. Het was een man die tot zijn enkels in het water stond. Hij had zijn broekspijpen opgerold. Het beeld met de naam “Waterstand” is gerealiseerd door het buro MA.AN.
We wandelden verder langs de singel en zagen prachtige platanen langs het water. Aan het eind van de singel hadden de vogels net brood gekregen. Het gras was bezaaid met kauwtjes, kokmeeuwen, ganzen, meerkoetjes en eenden. We staken de Crooswijkseweg over en kwamen op de Boezemsingel.
Boezemsingel
Aan de kop van singel zagen we een fraai vakwerkhuisje. Het Vuilvishuisje, zoals het heette, was bedoeld om het water van de singels naar de Hoge Boezem te pompen en vuil uit het water te “vissen”.
We staken nogmaals een drukke weg over en aan de overkant zag ik een muurschildering van een bokser en in een plantsoentje stond het beeld van de Rotterdamse bokser Bep van Klaveren, die goud op de Olympische Spelen van 1928 won.
We volgden een tijd lang het water tot aan het Oostplein waar we uitkwamen bij het Schilthuisgemaal uit 1976, dat water van de Hoge Boezem naar het Boerengat pompt.
Boerengat
We kwamen bij het drukke Oostplein. Via de zebrapaden staken we de weg over en liepen wederom naar het water bij het Boerengat. Schepen lagen aan de kade en we liepen op de stoep langs de huizen.
Twee schilders schilderden een aantal deurposten blauw. We passeerden Huis der Zotheid, een boekwinkel, café en klein concertzaal in één. We kwamen nu in het toeristisch gebied van Rotterdam. De terrassen bij de Oude Haven zaten vol. Op de achtergrond zagen we de Kubuswoningen en het Witte Huis.
We wandelden langs de hekken van de museale scheepshelling “De Koningspoort”. Langs de hekken hingen posters over een petitie voor het open houden van de werf. De oude scheepswerf is niet rendabel en kan het achterstallig onderhoud niet betalen. De gemeente Rotterdam stelt geen subsidie meer beschikbaar om het open te houden. Het zou jammer zijn als dit stukje historie in Rotterdam gaat verdwijnen.
Maasboulevard
We gingen het zebrapad over en kwamen bij de Maaskade. We gingen op een bankje zitten waar trappers voor stonden. Terwijl je over de Maas uitkeek kon je in de tussentijd met je benen rond gaan. Op de Maas voer een vrachtschip en de Watertaxi ging als een speer voorbij.
Na een korte stop volgden we de Maaskade. Aan de Boompjeskade stond een lange rij met vlaggenmasten waar dagelijks alle vlaggen van de Verenigde Naties wapperen. De Vlaggenparade is een buitenmuseum, dat levend wordt gehouden door vrijwilligers.
We gingen onderaan de kade lopen. We zagen daar een groot kunstwerk “Tegel aan de Maas”. Drieduizend mensen hebben een tegel gekocht voor met hun eigen naam en geboortenaam van hun voorouder of kind. Elke persoon heeft wel iets met Rotterdam. Op 29 mei 1998 werd het kunstwerk feestelijk onthuld. Kees de Gruiter had dit op Ellis Island in New York gezien. Duizenden nazaten van immigranten hadden dit ook gedaan.
Aan het eind van de Maaskade kwamen we door een fraai aangelegd bloemenperk. Om de bloemenzee levendig te houden werd er gesproeid. Tussen de bloemen herrees een enorm gedenkteken. De Boeg is één van de 75 officiële oorlogsmonumenten die Rotterdam telt. Het is ter herdenking van de 3500 zeelieden, die zijn omgekomen tijdens de WO II.
We wandelden langs het terras van Bar restaurant Prachtig. Het terras leek wel meer en meer gegroeid, nadat we er voor het laatst geweest waren. Bij het Willemsplein lag een rondvaartboot van de maatschappij Spido aan de kade. De rondvaartmaatschappij viert dit jaar zijn honderdjarig bestaan.
We volgden de Maas en kwamen langs het Wereldmuseum. Ondanks dat het museum wordt verbouwd, was de benedenverdieping van het museum geopend. De onlangs geopende tentoonstelling “de Superstraat” konden we bezichtigen. Het was wel een kindertentoonstelling, maar ook erg leuk door volwassenen, wist de vriendelijke dame achter de balie ons te vertellen.
We lieten onze Museumjaarkaarten scannen en stapten in het decor van de Superstraat, waar tien Rotterdammers wonen en werken. Zo stonden we in de huiskamer van mevrouw Lydia, die in de loop van haar leven veel spullen had verzameld. Achter elk voorwerp schuilde een verhaal. Zo keken we binnen in het atelier van Rodney uit Aruba. Hij maakt kostuums voor het Zomercarnaval van Rotterdam. In zijn zaak zagen we prachtige stoffen en creaties. Ondanks het voor kinderen was, was het erg leuk om even te kijken bij deze met zorg gemaakte tentoonstelling.
Westersingel
We wandelden verder langs de pittoreske Veerhaven en volgden de tramlijn totdat we bij de Westzeedijk kwamen. We staken de weg over en we kwamen bij de Westersingel. Langs de singels zagen we sjieke vrijstaande villa’s. Op het gras langs het water zaten jong en oud. We passeerden de koffiezaak van Stichting Heilige Boontjes, dat jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt laten re-integreren in de maatschappij.
We volgden een lange tijd deze singel. Bij de West Kruiskade maakten we een uitstapje naar het Wijkpark het Oude Westen. Op dit moment werd dit fraaie park verbouwd. Zelfs het standbeeld van Rigardus Rijnhout, de Reus van Rotterdam, had een bouwhelm op. Het park krijgt vier fonteinen en nieuw groen.
“Een paar jaar geleden bezochten we al eens dit veelzijdige wijkpark met een kinderboerderij en wijktuin. Kijk hier voor mijn blog, die ik toen maakte.”
We wandelden weer terug naar de Westersingel. Deze singel maakt samen met het Kruisplein, Schouwburgplein, West-Kruiskade, Diergaardesingel en Mauritsweg deel uit van de Rotterdamse Chinatown. In deze straten zagen we veel Chinese supermarkten en restaurants. We sloten onze wandeling in Chinese sferen af en aten bij China Town Dim Sum een mandje met verschillende Dim Sum.
Wandelroute
Ondanks relatief weinig kilometers is deze wandeling veelzijdig en laat je diverse facetten van Rotterdam zien. Wil je deze afwisselende wandeling ook lopen? Kijk hier voor de wandelroute en hier voor de wandelgids “Wandelen buiten de binnenstad van Rotterdam”.
Volg me ook via
Vera Wandelt 