Startpunt/eindpunt: Station Hollandsche Rading, aantal kilometers: 15,5, horeca onderweg: Perron Peet en Bij de Tuinman

De bomen kleuren bruin, geel en rood. De paddenstoelen poppen uit de grond. Herfst. Ik vind het een heerlijke periode om te wandelen. Mijn wandelschoenen sloffen tussen de gevallen bladeren en ik maak de fleurigste herfstkiekjes. Op zaterdag start ik mijn herfstwandeling bij Hollandsche Rading. Ik loop de route “Hoorneboegse heide en Zonnestraal” uit de wandelgids “Wandelen in Gooi en Vechtstreek”. Niet voordat ik een cappuccino en verrukkelijke taart heb gegeten bij het kleine eettentje aan het eind van het treinperron.

Bij Perron Peet neem ik plaats aan een houten tafeltje. Een meisje staat meteen aan mijn tafel om de bestelling op te nemen. Ik bestel een punt van de witte chocoladetaart, die me lonkend aankijkt. Het is een goede bodem voor een stevige herfstwandeling.

Landgoed Einde Gooi

Ik heb een kleine aanlooproute totdat ik bij het beginpunt van de wandeling kom. Ik wandel door het fraaie Landgoed Einde Gooi. De buitenplaats met hoge bomen, schattige doorkijkjes en historische paden is het leefgebied van dassen, reeën en vossen. Het is nog opvallend groen in het bos. Hier en daar zijn de paden bezaaid met bruine bladeren. Bladeren vallen naar beneden en vinkjes gaan van takken naar tak.

Het is een mooi schouwspel hoe vliegensvlug de kleine vogeltjes door de lucht gaan. De dode boomstammen zijn bezaaid met paddenstoelen. Tussen de bladeren zie ik twee vliegenzwammen. De rode paddenstoelen met witte stippen zijn nog onbeschadigd en zijn mooie fotomodellen voor de perfecte herfstfoto.

Zwarte Berg

De loofbomen maken plaats voor dennenbomen. Ik loop het beboste Zwarte Berg in. Ik snuif de diepe rijke geur van de dennennaalden op. Mijn wandelschoenen veren op de zachte ondergrond. Ik passeer een klein heidegebied en al snel wandel ik weer onder de hoge dennen.

Ik kom opvallend veel honden met hun baasjes tegen. Kleine en grote viervoeters springen tegen me op en sommige zoeven me voorbij. Meer geïnteresseerd in hun balletje dan een onbekende wandelaar denk ik dan maar.  

Hoorneboegse heide

Ik kom uit bij een uitgestrekt heidegebied van de Hoorneboegse heide. Hier is het ook een walhalla voor honden. Ze rennen tussen de heidestruiken achter een balletje of achter elkaar aan. In het zuiden van de heide kom ik bij de Buitenplaats Hoorneboeg.

“Ooit was het landgoed van een rijke Amsterdammer Pieter van Loon, die er het jachthuis Hilverroode bouwde en de volgende eigenaar Anton van Sinkel breidde de buitenplaats uit met een boerderij en een schuur. De buitenplaats is nu een plek waar cider wordt gemaakt, je een workshop kunt volgen en in het weekend kunt lunchen en dineren bij Restaurant Bij de Tuinman.”

Ik neem plaats op het terras van Bij de Tuinman en bestel een biologische cola. De keuken van het kleine restaurant draait overuren. Lunch kan ik niet meer bestellen, maar ik zit nog vol van de chocoladetaart. Het zonnetje komt door en het is goed vertoeven op het terras van Buitenplaats Hoorneboeg. Ik reken af en wandel weer terug naar de oorspronkelijke route. Ik neem een pad tussen de heidestruiken en sta oog in oog met grote witte koeien. Ze slaan me gade en gaan stoïcijns door met herkauwen.

“De Hoorneboegse Heide wordt begraasd door Charolaisrunderen. Ze komen uit de Oostvaardersplassen. De koebeesten komen rustig en standvastig over, waardoor ze prima kunnen samengaan met honden en wandelaars, die je hier volop tegenkomt.”

Landgoed Zonnestraal

Ik bereik het gebied van Landgoed Zonnestraal. Ooit was het landgoed de Pampahoeve van bankier Frederik Schmidt. Na zijn dood kwam de buitenplaats in handen van de Stichting Koperen Stelen Fonds, dat is opgericht door Jan van Zutphen.

Hij besloot het restproduct van de diamantverwerking de koperen stelen te verkopen om diamantwerkers met tuberculose te helpen. Uit zijn initiatief is uiteindelijk arbeids- en nazorgkolonie voortgekomen. Op 1928 werd het modernistische hoofdgebouw van Zonnestraal geopend.

Het ontwerp is van de architecten Jan Duiker en Bernard Bijvoet en is in de stijl van het Nieuwe Bouwen. Het beroemde sanatorium was in gebruik tot medio 1955 tbc-lijdende diamantbewerkers. In het Dresselhuyspaviljoen huizen nu een bedrijvenverzamelgebouw en een brasserie.

Voordat ik het architectonische hoogstandje ga bekijken maak ik een wandeling over het landgoed. Ik volg de route gemarkeerd met lichtblauwe paaltjes. Ik struin over de bospaden bezaaid met grote eikenbladeren en wandel onder de hoge dennenbomen.

De scherpe dennengeur, het zonlicht dat door het bladerdak komt en de herfstkleuren maken Landgoed Zonnestraal tot een helende omgeving. Ik kom bij het bijzonder fraaie witte hoofdgebouw met licht blauwe accenten. Het is een lust voor het oog. Ik maak een ronde over het terrein en ga weer op in het remediërende landschap.

Wandelroute

Wil je ook wandelen door de vier parels ten zuiden van Hilversum? Kijk hieronder voor de wandelroute en voor de wandelgids “Wandelen in Gooi en Vechtstreek” van Sietske de Vet en Ad Snelderwaard.

Volg me ook via 

• Facebook
• Instagram
• Twitter