Startpunt/eindpunt: Centraal station Delft, aantal kilometers: 12, horeca onderweg: diverse mogelijkheden bij het start- en eindpunt.

Afgelopen dinsdag waren de nieuwe Coronamaatregelen aangekondigd en we besloten een wandelroute dichtbij huis te gaan lopen. We kozen de wandeling “(te) gekke plekken in Delft” uit de wandelgids “Wandelen buiten de binnenstad van Delft” van de routemakers Cock Hazeu en Peter Kuiper. De route ging door de intieme stadswijk Hof van Delft en over het groene GGZ-terrein Sint Joris. Ook ging de wandeling veelvuldig langs het water en door de Bomenbuurt met “duplexwoningen“.   

“De routemakers Cock Hazeu en Peter Kuiper zijn bekend van de wandelgidsen “Wandelen in Delfland” en de onlangs verschenen gids “Wandelen in Rijnland” met wandelingen in de regio Holland Rijnland.”

De regen was net opgehouden toen we de wandeling startten bij het station Delft. Je kon een kanon afschieten op straat, zo rustig was het in het historische Delft. Snel sloegen we af langs het pittoreske grachtje Buitenwatersloot.

Hof van Delft

De bomen langs de gracht vertoonden herfstkleuren en de rode tinten van de bladeren pasten mooi bij de rode accenten van de huizen. We verlieten het schattige grachtje en we zigzagden door de straten van de stadswijk Hof van Delft, die in de jaren twintig en dertig is gerealiseerd.

We kwamen bij een door de buurt aangelegde buurttuin, de Olofstuin. Er heerste een serene rust in het plantsoen. Een ekster wipte heen en weer over het natte gras. We maakten een klein ommetje in de tuin. Bij Slagerij Verbree aan de C. Fockstraat stond een rij voor de deur. Dames en heren met een mondkapje wachtten geduldig voordat ze hun karbonaadje en hun ossenworst konden bestellen. 

“Tegenover de slager zat het Tabaks Historisch Museum. Het kleine museum is gevestigd in een oude sigarenzaak en geeft een overzicht van de Delftse tabaksnijverheid. Je kunt er onder andere pijpen, sigaren, ansichtkaarten en verpakkingen bezichtigen. Het museum is alleen te bezoeken op afspraak.”  

In de Van Hallstraat was veel werk aan de weg. We zigzagden tussen de betonnen rioolbuizen door en ik gaf een kleine poes, die op één van de buizen was gaan zitten, een aaitje. Het ieniemienie beestje kon maar niet ophouden met kopjes geven en ik moest me echt losmaken van het kleine diertje om de wandeling weer te kunnen hervatten.

Molen De Roos

We wandelden Hof van Delft uit en staken de Phoenixstraat over en liepen langs Molen De Roos. De korenmolen, die nog steeds actief is, werd behouden ondanks de aanleg van de spoortunnel. De molen staat nu op het dak van de tunnel. De winkel van de molen was open, toen we deze passeerden. De Phoenixstraat ging over in de Wateringsevest en we kwamen langs de Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek, opgericht door Jacques van Marken en de imposante watertoren. We passeerden het Noordeinde en hadden een fraai uitzicht op de toren van de Oude Kerk. We staken de weg over en gingen door het plantsoen.

Grote Kantoor Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek

We volgden het water van de Watertorengracht en gingen langs het voormalige hoofdkantoor van de spiritusfabriek van Van Marken. Een paar jaar geleden bezochten we het “Grote Kantoor” zoals het genoemd wordt tijdens Open Monumentendag. Kijk hier voor mijn blog over dit bezoek.

De Watertorengracht ging over in de Delftse Schie. Het eerste deel van de route was het droog geweest, maar nu begon het weer zachtjes te spetteren. Ik stopte mijn fotocamera in mijn zak om deze tegen de regen te beschermen.

Stadsboerderij Plantage Hoeve

We staken de brug over en gingen met de steile trap naar beneden om aan de andere kant van het water te komen. Het bleef zachtjes regen, maar echt vervelend was het niet. We klommen de dijk op en vervolgden het water. Op het water dobberde een bootje en we hadden een fraai uitzicht op het “Grote Kantoor”.

We volgden het water en we kwamen langs de laatste stadsboerderij van Delft, de Stadsboerderij Plantage Hoeve. Het bedrijf heeft nog zo’n twintig koeien. We klommen de trap op om op de Reineveldbrug te komen en we gingen voorbij aan het monumentale brugwachtershuisje met opvallend rood dak.

Aardewerkfabriek De Delftse Pauw

We kwamen bij de gemeentegrens van Delft met Rijswijk en stonden voor het grote wit met blauwe gebouw van de Aardewerkfabriek De Delftse Pauw. Op de gevel pronkte een gietijzeren pauw met zijn veren. De oorspronkelijke fabriek is opgericht in 1651 en is nog één van de weinige aardewerkfabrieken, die nog volledig handgeschilderd Delft aardewerk produceert. In normale tijden trekt De Delftse Pauw zo’n 80.000 bezoekers.

“Treurig maar waar: inmiddels is duidelijk dat De Delfts Blauw fabriek failliet is verklaard. Het wegblijven van de toeristen door de coronapandemie heeft de fabriek de genadeslag gegeven. Bij de fabriek waren twaalf medewerkers werkzaam.”

We liepen achter de aardewerkfabriek en liepen door het Pauwhof en staken de straat over. We kwamen in de Indische Buurt van Delft met straatnamen als de Lombokstraat, Arubastraat en de Bankastraat. De buurt straalde rust en gezelligheid uit. Na een ronde door de buurt kwamen we bij de ingang van de Stichting Geestelijke Gezondheidszorg Delfland.

Sint Joris

We wandelden over een laan met aan weerszijden hoge platanen met gebladderde bast. De psychiatrische instelling bevindt zich sinds 1895 op dit groene terrein. Ooit, rond 1400, was op deze locatie het Sint Joris Gasthuis, een huis voor barmhartigheid. We maakten een wandeling door de fraaie groene buitenruimte. Even was onze route versperd door een omgevallen boom, maar met een beetje moeite konden we er langs. We gingen onder een poort door dat nog herinnerde aan het vroegere Sint Joris Gasthuis.

Op het terrein stonden prachtige bomen, die in het najaar nog fraaier kleurden. We kwamen bij het oude hoofdgebouw “Historisch Joris”. Het pand met kapel is naar ontwerp van stadsarchitect M.A.C. Hartman, die ook de watertoren ontwierp, die we tijdens de wandeling passeerden. Het hoofdgebouw is tegenwoordig een museum, dat op afspraak te bezichtigen is.  

“Psychiatrische instellingen werden vroeger vaak verstopt in afgelegen gebieden van Nederland om de gekte te verbergen en de maatschappij daarvoor te beschermen. De tijden zijn veranderd, maar de oude inrichtingen liggen nog steeds op die verstopte vaak bijzonder groene plekken. Wil je naast het Sint Joris terrein met andere ogen naar deze cultuurhistorie van de psychiatrie midden in de natuur kijken? Ga dan op pad met één van de wandelingen uit de wandelgids “Te gek om los te lopen” met 11 waanzinnige wandelingen rondom psychiatrische klinieken van routemakers Rutger Burgers en Ruurd van der Loo. Kijk hier voor meer informatie over de wandelgids.”  

We wandelden het Sint Joris terrein weer af en staken de weg over. We gingen een groene laan in. Als we achterom keken zagen we nog het oude hoofdkantoor van Sint Joris en dit was een fraai gezicht. We kwamen bij het water en volgden het pad onder de oude platanen. Voor ons liep een vrouw hard al moesten we ons wandeltempo aanpassen om haar niet steeds in te halen.

Bomenbuurt en duplexwoningen

We verlieten het water en kwamen bij de Bomenbuurt met witte duplexwoningen. In de Tweede Wereldoorlog waren deze huizen vanwege de woningnood gebouwd. Inmiddels worden de huizen gezien de slechte staat gesloopt en wordt één woonblok behouden. Onderwijl wordt één woonblok aan de Esdoornlaan behouden ter herinnering aan deze wijk. We wandelden tussen de witte woonblokjes door waar sommige al waren dichtgetimmerd en voorzien van vrolijke Street Art.

Bij de Van Assendelftstraat kwamen we bij het water. We gingen het water over via een hoge stalenbrug en wandelden ver in de Hendrick de Keyserweg. Langs de weg stonden prachtige rode esdoorns. Het stak mooi af tegen het blauw van de portieken. We maakten een opmerkelijk ommetje langs het Kinderdagverblijf “het Knuffeltje”.

Oostpoort

Uiteindelijk kwamen we uit bij de fraaie Oostpoort, de enig overgebleven stadspoort van Delft. De landpoort met bijhorende waterpoort zijn rond 1400 gebouwd. De gemeente zoekt naar een nieuwe bestemming voor het gebouw.

Uiteraard moesten we deze historische plek even op de kiek zetten. Het water was een terugkerende thema tijdens deze wandeling met “Te gekke plekken”. We volgden wederom het water. Aan de overkant lag het botenhuis van Roeivereniging Laga. Het gebouw in Amsterdamse Schoolstijl is ontworpen door L.C. Kalff en J.D. Hanrath.

Onze route ging rechtdoor richting het station. We besloten om af te slaan richting het centrum van Delft.

Wandelroute

Wil je de wandeling langs “te gekke plekken” in Delft ook lopen? Kijk hier voor de wandelroute en hier voor de wandelgids “Wandelen buiten de binnenstad van Delft.”

Volg me ook via 

• Facebook
• Instagram
• Twitter