Eén van mijn favoriete bossen om te wandelen is het Mastbos in Breda. Het was een koude zaterdag met een strak blauwe lucht en een zonnetje en we reisden af richting het zuiden naar de Nassaustad Breda. We hadden de Vorstelijke wandeling uit de wandelgids “Vorstelijk Wandelen” van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig op de GPS geladen en we startten onze route vanaf het Centraal Station.

We besloten de route eens andersom te lopen. We wandelden door het Stadspark Het Valkenberg, waar het door het fraaie weer jong en oud aan de wandel was. De lente had zijn intrek genomen. Het gras van het park was bezaaid met paarse krokussen. We liepen door de lege winkelstraten van Breda en bij bakkertje Bol scoorden we een Brabants worstenbroodje.

Natuurgebied Zaartpark

We wandelden de stad uit en kwamen al snel in het natuurgebied het Zaartpark. Bij een eerdere wandeling was het hier een oerwoud van hoog gras en brandnetels. Nu was het een modderig geheel. In dit gebied grazen normaal Galloways, een hoornloos runderras uit Schotland.  De zwarte kortbenige koeien met ruig haarkleed waren nergens te bekennen. Om het gebied te verlaten moesten we door een houten hek. Het was behoorlijk glibberig geworden door de modder rondom het hekwerk. Stapje voor stapje bereikte ik het hek en toen ik bijna uitgleed hing ik er half aan. Mooie start van de wandeling 🙂

Peter en de raaf

We kwamen bij het Mastbos. Een man met een grote zwarte vogel op zijn hand fietste ons voorbij. Bij het begin van het bos kwamen we de vogelaar nogmaals tegen. Het zwarte dier bleek een raaf te zijn. Ik was behoorlijk onder de indruk van de immense zwarte vogel op zijn hand. Ik had nog niet eerder zo’n grote raaf van dichtbij gezien. Tijdens een vakantie in La Palma had ik wel een kleinere variant van nabij gespot, maar die was de helft van dit enorme exemplaar.

Ik vroeg aan de meneer of ik hem even op de foto mocht zetten en hij stemde toe. Hij vertelde mij dat hij vaker in het plaatselijk nieuws te zien was. Thuis zocht ik een artikel op over de man met zijn raaf. Peter van de Gurp en zijn raaf Ragnar waren vaak geziene gasten in het Mastbos. De vreemde vogel begon zijn geduld te verliezen en begon te pikken in de hand van de meneer. We groetten de meneer en wandelden verder over het bospad tussen de hoge bomen. Lees hier meer over Peter en de raaf.

Mastbos

Ondanks het mooie weer had ik het wel drukker verwacht in het bos. We streken even neer op een bankje en een vrolijke bruin witte hond kwam even bij ons snuffelen. Onze schoenen gingen over de droge bospaden. Al voelde de grond onder mij wel wat sompig door het natte weer van de vorige periode. We kwamen bij een uitzichtpunt en hadden een fraai uitzicht op het moerassige gebied. We wandelden om het water dat was omringd door riet en sigaren.

We kwamen bij een wal dat tot ver in de negentiende eeuw dienst heeft gedaan als kogelvanger. Nu heeft het voornamelijk de functie als kikker-en salamanderbroedplaats. Het begon in dit deel van het Mastbos wat drukker te worden.

We verlieten het water en we moesten even langs de weg lopen. Al snel kwamen we in het gedeelte, dat ik het mooiste van het Mastbos vind. We wandelden tussen enorme naaldbomen. Ik snoof de geur van de dennennaalden op en ik voelde me nietig tussen de hoge dennen. Dit oude cultuurbos heeft eeuwen hout geleverd voor onder andere de bouw van het Kasteel van Breda en de Spaanse vloot. Het leverde ook boomgewas voor de masten voor de VOC schepen (Mastbos).

We verlieten de hoge masten en we kwamen in één van mijn favoriete stukjes van de wandeling, het Markdal. Het dankt zijn naam aan de beek De Mark, die er doorheen meandert.

Kasteel Bouvigne

Alhoewel we voor de derde keer in dit gebied wandelden, mocht één ding niet in de wandeling ontbreken namelijk het Kasteel Bouvigne. De vorige twee keer konden we het kasteel niet vinden en waren we er straal voorbij gelopen. Het kasteel Bouvigne dateert uit de 16^de eeuw en prins Philip Willem kocht het ooit. Nu is het eigendom van Waterschap Brabantse Delta. We moesten een stukje omlopen om het landgoed niet nog een keer te missen. We kwamen tot het hek van het kasteel en wandelden naar de weg om een mooie overzichtsfoto te maken.

We verlieten het kasteel en wandelden via het Ginneken, dat tot 1942 nog een afzonderlijk dorp was, weer naar het centrum van Breda. De cafés aan het altijd gezellig Ginnekeplein waren alleen geopend voor afhaal. Op het plein was het druk met gasten, die nipten aan hun meeneemkoffie.

Vorstelijk wandelen  

Wil je ook eens een afwisselende wandeling maken in en om Breda? Kijk hier voor de wandelroute. Wil je meer Vorstelijke wandelingen maken? Kijk hier voor meer informatie over de wandelgids.

Volg me ook via 

• Facebook
• Instagram
• Twitter