Startpunt/eindpunt: station Utrecht Centraal, aantal kilometers: 12, horeca onderweg: diverse mogelijkheden in de binnenstad, Buurten in de Fabriek, Molencafé Molen de Ster en Griftpark 1

Na een aantal dagen regen gingen we op pad voor een wandeling in Utrecht. We kozen de route “Herleefd erfgoed” uit de gids “Utrecht acht keer anders” van Gerard Goudriaan en Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig. Het is een gids met acht thema wandelingen in en rond de binnenstad van Utrecht.

De route startte aan de kant van het Jaarbeursplein. Omdat het Filmfestival in Utrecht gaande was, was er een immens groot “Wie is het” spel met Nederlandse filmhelden uitgestald in de centrale stationshal. Het was echt jeugdsentiment! We namen de roltrap om op het Jaarbeursplein te komen. Ik was al even niet aan de achterkant van het station geweest. Van de bouwput was niets meer te zien en de ondergrondse parkeergarage Croeselaan was opgeleverd. Op het plein was een skatepark aangebracht. We wandelden langs het Beatrixtheater waar de laatste weken van de Musical Mama Mia ingingen en en kwamen we op de Croeselaan.

Croeselaan

Ooit was de Croeselaan een drukke verkeersader. Nu is het een autoluwe straat , waar auto’s niet harder mogen rijden dan 30 kilometer en is er met de brede fietspaden veel ruimte voor de fiets. In het midden is een heus park gemaakt met werken die afkomstig zijn uit de collectie van de gemeente Utrecht en de Rabo Kunstcollectie.

Voorheen stonden de sculpturen op andere plekken in de stad, maar doordat er ingrepen in de openbare ruimte gedaan moesten worden, was er voor een aantal van de beelden geen plek meer. Hier stonden de beelden weer te stralen in het straatbeeld van de Croeselaan. Onze wandeling ging door dit fraaie stadspark.

We kwamen langs een stalen gepolijste bol met de naam “Cartas Al Cielo” van de kunstenares Alicia Framis en langs het kunstwerk “Citizen Perspective” van Fernando Sanchez Castillo. Het waren delen van het ruiterstandbeeld van Philips IV, dat staat voor het koninklijk Paleis van Madrid en de macht van de monarchie symboliseerde.

Veilinghaven en Parkhaven

We verlieten de fraaie Croeselaan en we kwamen in de nieuwe wijk, Parkhaven. Ooit was hier een haven met onder andere de groenteveiling. De haven is gedempt en heeft plaatsgemaakt voor een nieuwe stadswijk.

We zigzagden tussen de nieuwbouwwoningen. Op de achtergrond zagen we de torens van de Rabobank. Al snel kwamen we bij de Veilinghaven, de enige haven, die nog over is gebleven. In het water lagen historische schepen. We liepen langs het water en wandelden onder de U-trechters, zandtrechters, door. Deze zandtrechters zijn nu te huur als vergaderruimte.

Villa Jongerius

Vlakbij de oude Veilighaven, waar groente en fruit geveild werd, stond een fraai stukje architectuur. Villa Jongerius, het oude woonhuis van Jan Jongerius, pronkte op de achtergrond van de Veilighaven. Jan was Forddealer en had een carrosseriefabriek.

De fabriek ging failliet, maar de architectonische witte villa met rode accenten bleef staan en is nu te huur voor evenementen. Graag wilde ik een foto maken van dit huis in de stijl van een mix van Art Deco en Nieuwe Zakelijkheid. Ik moest er echter wel wat capriolen voor uit halen, omdat het geheel achter bouwhekken stond.

Muntgebouw

We namen een klein paadje tussen woonboten en de Jaarbeurshallen door. Er was een Gamebeurs en buiten de hallen stonden jongeren te roken. We volgden het smalle pad en onder de brug lag een zwerver op een paar kartonnen dozen en onder een smoezelige slaapzak. Het was niet echt een plek waar ik ’s avond zou willen vertoeven. We passeerden het meer dan honderd jaar oude Muntgebouw. Ooit sloeg men hier Rijksmunten en was er het Geldmuseum. Nu is het neoclassicistische gebouw een evenementenlocatie.

We staken de Merwede over en gingen over een idyllisch wit ophaalbruggetje. Hierna stond ik even stil om een foto te maken van het fraaie Muntgebouw. We vervolgden onze weg langs het water en kwamen langs het park Oog en Al. Hardlopers en fietsers passeerden ons en langs de sloot gooide een visser zijn hengel in het water.

Cereolfabriek

We kwamen bij het terrein waar vroeger de Cereolfabriek stond. Het terrein, waar men ooit olie en lijnzaad perste, was nu getransformeerd tot woonwijk en cultuurfabriek met een kunst en cultuurcentrum.

In één van de oude fabrieksgebouwen zat het restaurant Buurten in de Fabriek, waar we neerstreken voor de lunch.

De oude kenmerken van de fabriek waren nog goed bewaard gebleven in het café-restaurant. We namen een ijzeren tafeltje aan de bar en bestelden gemberthee, koffie en dikke boterhammen met beleg. Om ons heen zaten veel vriendinnen en jonge moeders met kinderen.

We rekenden af en maakten een kleine ronde over het terrein. Het grote ronde appartementengebouw naast Buurten in de Fabriek was gebaseerd op het materiaalgebruik van de vroegere opslagtanks, die hier stonden.

Molen de Ster

We staken een voormalig sluizencomplex over en we kwamen in de wijk Lombok. We zigzagden door de sfeervolle straten van de Utrechtse wijk. Vlakbij de Adikade zagen we een bijzondere minibieb. In het kleine kastje met Videotheek erboven stonden geen boeken, maar Dvd’s.

Midden in de wijk stond een oude zaagmolen. Molen de Ster is nu niet meer in gebruik, maar rondom de molen was voldoende bedrijvigheid. We liepen langs een kleine kinderboerderij waar kleine schaapjes en een grote zeug op hooi knabbelden.

Naast de dierenstal was een atelier waar gitaren en houten vogels werden gemaakt. Ik stapte er even naar binnen, waar een meneer voluit vertelde over zijn producten. Om de molen genoten jong en oud van het zonnige weer. We verlieten het molenterrein via een kleine ophaalbrug.

We wandelden een tijdje langs het water en kwamen in een straat met restaurants met Midden-Oosterse en Noord-Mediterrane keukens. We kwamen langs de Ulu Camii Moskee en hoorden de klanken van het middaggebed. We verlieten het bedrijvige Lombok en wandelden onder het spoor door.

Daalsepark

We kwamen bij het Daalsepark, een groen strook op de kop van de Amsterdamsestraatweg. Het gebied gaat de gemeente omvormen en er komt woningbouw. Door het park een naam te geven, krijgt het gebied ook betekenis volgens de buurtbewoners en zal deze plek niet snel verdwijnen.

Nijntje pleintje

We staken een drukke weg over en wandelden weer langs het water. We waren niet de enigen, die van het mooie weer genoten. Overal zagen we bootjes in de singels. We namen de brug over het water en kwamen bij het “Nijntje pleintje”, vernoemd naar de bekendste creatie van Dick Bruna. Voor het beeldje stond een groep toeristen. Ik wurmde me achter de gids om een foto van Nijntje zonder al teveel toeristen te maken.

Watertoren Lauwerhof

We namen de smalle straatjes van Utrecht. Dit was voor ons een redelijk bekend gebied, omdat we hier al een aantal wandelingen waren gestart. Boven de oude straatjes torende een watertoren uit. Lauwerhof stamt uit 1896. Een aantal jaren is het waterbassin niet meer nodig en is het sinds een paar jaar antikraak.

Gevangenis Wolvenplein

We gingen verder door de oude straatjes. In de Breestraat ruimden ze de kramen van een lappenmarkt op. We manoeuvreerden tussen de houten kramen door. We kwamen bij het Wolvenplein, bij een volgend staaltje herleefd erfgoed. Aan het Wolvenplein lag het oude gevangeniscomplex. Sinds 2014 heeft het deze functie niet meer en gebruikt men de ruimtes voor culturele evenementen. Zo vinden er opnames voor televisieprogramma’s plaats.

We gingen over de Wittevrouwensingel en aan de andere kant van het water konden we het gevangeniscomplex goed bekijken. Aan de singel stonden fleurige zonnebloemen. We verlieten de Wittevrouwensingel en passeerden een oude veevoederfabriek van Hooghiemstra. Het gebouw was te groot om goed op te foto te krijgen.

Griftpark

We kwamen bij het voormalig Gemeentelijk Gasfabriek terrein dat na een saneringsslag nu een stadspark. Via een sierlijke brug kwamen we in het Griftpark. We passeerden de hondenuitlaatplek en dat was ook goed te ruiken. We gingen langs immense beelden en het restaurant het Griftpark 1, dat aan het water lag. Na een kleine ronde door het park verlieten we het groen en wandelden we al snel het Veeartsenijterrein op.

Veeartsenijterrein

Nu huist de faculteit diergeneeskunde op het Uithofterrein, maar vroeger zat het diergeneeskundig onderwijsinstituut op het Veeartsenijterrein aan de Biltse Grift. In 1821 opende hier de Rijks Veeartsenijschool op de voormalige buitenplaats Gildestein en katoendrukkerij.

We liepen langs twee imposante gebouwen naar ontwerp van architect J. Crouwel. De rijksbouwmeester ook wel bekend van het postkantoor aan de Neude, ontwierp het Anatomiegebouw en de Kliniek voor Kleine Huisdieren. We gingen het Anatomiegebouw binnen, dat nu een wooncomplex en een zalencentrum is. We stonden in een enorme hal met glazen dak. Het was prachtig om te zien. Net als buiten was de hal in Amsterdamse Schoolstijl versierd met dierenkoppen.

We vervolgden onze weg over het voormalig diergeneeskunde terrein. We kwamen langs de oude hondenstal waar nu het restaurant Goestring in zit. Ik keek even naar binnen. Ik groette de ober, die wijnglazen poetste in de oude stal.

We verlieten het eerste deel van het terrein. Voordat we het tweede deel van het veeartsenijterrein bezochten haalden we eerst een ijsje bij “Roberto Gelato” aan de Poortstraat. We hadden geluk, want het was de laatste dag van het ijsseizoen.

We wandelden het tweede deel van het terrein op en kwamen langs een markant gebouw met gotische vensters en torens. Hier zat vroeger de manege. Nu is het een filmtheater met de toepasselijke naam Paardenkathedraal er gevestigd.

Een groot deel van het complex bestond uit veestallen. Deze zijn nu omgevormd tot woonhuizen. We liepen langs de huizen met puntdaken en gele kozijnen. Via het Pathologisch Instituut, dat nu het Theater Utrecht is, liepen we het terrein weer af.

Voormalige rechtbank

We gingen richting de binnenstad en dat was qua drukte ook te merken. Onderweg kon ik het niet laten om twee gezellig katten, die buiten op de vensterbank zaten, te aaien.

Bij de Hamburgerstraat stonden we even stil bij het stadsarchief, dat in de oude arrondissementsrechtbank zat. Op de plek van het archief stond vroeger de abdij van Sint Paulus. We zetten de GPS uit en zochten we onze eigen weg naar het station.

Onderweg blikte ik nog even binnen bij Café Olivier, dat vroeger een schuilkerk was. Ik ging nog even opzoek naar de kroegtijger Guus, maar het was zo druk binnen dat ik hem niet kon vinden. Hieronder vind je een foto van Guus in rustige tijden.

Wandelroute

Vind je hergebruiklocaties interessant? Of ben je op zoek naar een gevarieerde wandeling door Utrecht dan is deze wandeling echt iets voor jou? Kijk hier voor de wandelroute en hier voor de gids “Utrecht acht keer anders” voor meer themawandelingen door Utrecht.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram