Startpunt: Vijlen, Eindpunt; Valkenburg, aantal kilometers: 21, horeca onderweg: Herberg de Zwarte Ruiter in Gulpen en diverse horeca in Valkenburg

Valkenburg aan de Geul Wandelgemeente van het jaar 2019! 

De gemeente Valkenburg aan de Geul is gekozen tot Wandelgemeente van het Jaar 2019. Met een nipte overwinning van 33,6% op de gemeente Raalte met 33,2% en de gemeente Opsterland met 33,1% is deze gemeente winnaar vanwege haar afwisselende landschap, bereikbaarheid en tal van onverharde paden. Wij zijn het er helemaal mee eens dat deze gemeente met de winst ervan doorging.

Even geleden verbleven we ook in Zuid-Limburg en wandelden we wat af rondom Valkenburg. Zo liepen we het Krijtlandpad en kwamen we tijdens een etappe van Vijlen naar Valkenburg in deze fraaie wandelgemeente.

Het Krijtlandpad is een streekpad van 90 kilometer lang en loopt van Maastricht naar Vaals en weer terug. Wij wandelden het volledige Krijtlandpad, waarbij ik deze route van Vijlen naar Valkenburg wel één van de mooiste etappes vond.

Krijtlandpad 

Na het ontbijt vertrokken we voor onze eerste etappe van het Krijtlandpad. Tijdens de wandeling rondom Vijlen waren we al de geel rode stickers van het streekpad tegengekomen, maar nu gingen we dan echt een etappe lopen.

We startten vanaf ons overnachtingsadres in Vijlen en kwamen we als eerst bij het plaatsje Hilleshagen. Kort na het gehucht liepen we een pad tussen uitgestrekte geelgroene weiden met hier en daar een boompje en bruine grazende koeien. De weg liep iets omhoog. Op één van de bankjes zaten twee jonge dames met grote rugzakken, die blijkbaar een trektocht aan het lopen waren.

Overal langs de route kwamen we kruisen en kapellen tegen. Kruisen zijn om uiteenlopende redenen neergezet. De meeste als uiting van toewijding, maar ook zijn hagelkruisen neergezet om de oogst te beschermen tegen hagelschade of onweer.

Na de zoveel kilometer zouden we stoppen om even een slok water te drinken of ons proviand op te peuzelen. Er was alleen één probleem: Alle wandelbankjes waren steeds bezet. In de verte zagen we een boom met een bankje, maar daar zaten twee oudere mensen uit te rusten van hun fietstocht. We liepen maar een paar kilometer erbij om een beetje comfortabel te gaan zitten.

Kloosterplaatsje Wittem 

Aan de kinderwagens en de vele voetgangers konden we zien dat we snel bij een plaatsje zouden komen. We liepen nog een tijd door een graanveld en kwamen bij het kloosterplaatsje Wittem. Tegenover het klooster uit 1733 staat nog een vijf eeuwen ouder kasteel Wittem uit 1220.

Net voorbij het klooster liep het pad wel erg offroad: we liepen midden tussen de koeien. De runderen kwamen in een soort polonaise al aantreden en wij kuierden natuurlijk over hun parcours. Veilig overgekomen was het klimmen geblazen. De Gulperberg was al in zicht. Met een voetpaadje slingerde we richting het Mariabeeld dat torende op de berg. Dat voelden we wel even in de kuiten.

Gulpen 

Zoveel we waren geklommen zoveel moesten we ook weer dalen. Dit keer met een trappetje dat ons bijna in het centrum van Gulpen leidde. Net onderaan de trap kwamen we een jong gezin tegen. De man vroeg of hij middels de trap bovenop de berg kwam. Ik zag het alleen niet voor me hoe hij met een kinderwagen in zijn nek de trap op zou klimmen en we raadden hen de langere route via de weg aan.

In Gulpen streken we neer bij het terras van de Herberg de Zwarte Ruiter. Ons energiepeil was al even gedaald en het was tijd voor wat toevoer. We namen een stuk vlaai en wat fris te drinken.

De Herberg de Zwarte Ruiter was ook de start van één van de Vijlenerberg Kroegjesroutes. Het is een samenwerkingsverband tussen tien, typische cafés en herbergen, gelegen op en rondom de Vijlenerberg. Al deze kroegjes zijn met elkaar verbonden door wandelroutes. In totaal zijn er 45 kroegjesroutes.

Het was weer tijd om onze route voor te zetten. Het volgende stuk van de route liep tussen maisvelden en langs aardappelvelden. In de verte zagen we een dame met nordic walking stokken. Ze liep parmantig door. Ze had geen GPS bij haar, omdat ze bij elke kruising moest kijken hoe haar route liep. Dit kostte haar tijd, zodat we haar telkens weer inhaalde.

Na de maisvelden liepen we de door graanvelden. Bart wilde een foto van mij zittend in het graan. Het werd meer een liggende foto, omdat ik mijn evenwicht verloor en pardoes in het veld lag.

Biebos 

Net voor het bos liepen we door een weide met  paarsblauwe bloemen en ik rook overal kamille alsof ik aan het stomen was voor een verkoudheid. In het donkere Biebos, net voor Valkenburg, slingerde het pad flink naar beneden. Bij het sprookjesbos kwamen opa’s en oma’s met kleinkinderen ons tegemoet. Hierna kwam het meest onnozele stukje van de route. We moesten een heel stuk klimmen naar de top van de kabelbaan.

Valkenburg 

We hoorden lachende en brullende kinderstemmen in de verte. Bij de top van de heuvel konden we amper ons traject voorzetten, omdat we tussen de wachtende rij mensen voor de kabelbaan door moesten lopen. Blijkbaar hadden een paar kwajongens ook de stickers verwijderd, want een geel rode bewegwijzering was nergens meer te bespeuren.

We kozen een smal pad naar beneden die ook in het centrum van Valkenburg aankwam. In deze trekpleister was het toeristenseizoen losgebarsten. De terrassen zaten vol met dagjesmensen en de kleine winkels plukten vruchten van de vakantiegangers. We sloten de dag op een terrasje af.

Wandelen in Zuid-Limburg 

Wij liepen de eerste etappe van het Krijtlandpad. Wil je één of meer etappes van dit streekpad in het uiterste zuiden van Zuid-Limburg lopen. Kijk hier voor meer informatie.

Wil je meer fraaie wandelingen in het Limburgse Heuvelland maken? Kijk hier voor de wandelgids “Lopen door Limburgs Heuvelland” van Rob Wolfs en Rutger Burgers of kijk hier voor de wandelbundel van Alex Buis “Een wandeling rondom Zuid-Limburg”.

Blogster Wanda Wandelt schreef een blog met mooiste wandelroutes in Zuid-Limburg. Kijk hier voor haar vijf tips.

Volg me ook via Facebook, Instagram en Twitter