In mei bezochten we het Canarische eiland La Palma. We overnachtten in de badplaats Los Cancajos in hotel Las Olas in het oosten van het eiland. We gingen tijdens ons bezoek aan het eiland een aantal keer mee met de begeleide wandelingen van Islabonita tours (voorheen Natour).

Onze derde wandeling “Teneguía Tour en Paella” was een wandeling in het zuiden van het groene eiland. De route ging door het vulkanisch gebied van de meer dan 2000 jaar oude vulkaan San Antonio, die in 1677 uitbrak en de vulkaan Teneguía, die uitbarstte in 1971. De wandeling eindigde bij de zoutbaden en de opvallende vuurtoren van Teneguía .

Om 9.30 vertrokken we met de bus naar het zuiden van het eiland. Een Duitse gids, Benjamin, heette ons welkom bij de opstapplaats bij de apotheek in Los Cancajos. We zouden onderweg nog een aantal wandelaars en twee gidsen oppikken. Daar stapten ook de twee Britten op, die we al hadden ontmoet tijdens de wandeling “Droompaden” een paar dagen daarvoor.

Vulkaan San Antonio

Bij de vulkaan San Antonio startten we de wandeling. De groep werd opgesplitst in drie groepen. Een Nederlandse groep met de Vlaamse Carolien. Een Engelse groep met de Braziliaan Henry en een Duitse groep met Benjamin als begeleider. Omdat de Britten maar met zijn tweeën in een groep zaten, sloten we samen met twee Nederlandse mannen aan bij deze groep. We vonden het immers fijner in een kleinere groep te lopen. Henry hadden we de vorige dag tijdens de wandeling “Sprookjesbos” ook al als begeleider en hij was goed bevallen.

We startten de route van zes kilometer bovenaan bij de vulkaan San Antonio. Het pad was daar nog breed en vlak. We keken uit op wijnvelden. Op de vruchtbare lavagrond verbouwden men hier de druiven voor de beroemde Teneguía wijn. We wandelden in een lekker tempo over de zwarte lavapaden. Hier en daar groeide wat vegetatie zoals de Euphorbia’s in Nederland wel bekend onder de naam Wolfsmelk.

We stonden even stil bij een Canarische den waar Henry iets vertelde over de inheemse boom, die goed bestand is tegen hitte en niet wordt verwoest door brand.

Het was helder weer en in de verte konden we de eilanden El Hierro en Tenerife goed zien. Henry tekende in het zwarte lavazand de acht Canarische eilanden, die samen met Kaapverdië, de Azoren en Madeira Macaronesië vormen. Hij vertelde dat La Palma één van het jongste eilanden is en Lanzarote één van de oudste. De eilanden zullen steeds meer naar het westen gaan. De oude eilanden waaronder Lanzarote eroderen steeds meer en zullen na tig jaren verdwijnen in de oceaan.

Het pad ging naar beneden en we wandelden over een smal pad tussen lava door. Het was een enorme ervaring om door dit vulkanische landschap heen te lopen. In de verte zagen we op de kraterrand van de vulkaan San Antonio mensen lopen, niet wetende dat we twee dagen later ook zouden staan.

Het pad daalde behoorlijk, maar het was niet onaangenaam om te dalen op een pad van zacht lavazand. Het was eigenlijk of je over een mul zandpad naar beneden liep.

Vulkaan Teneguía 

We wandelden naar de kraterrand van de vulkaan de Teneguía, die in 1971 was uitgebarsten. Ondanks dat het bijna 50 jaar later was, groeide er nog weinig op de zwarte lavagrond. Hier en daar groeide groene kropjes zeesla. Wat een leuk effect gaf dat in het zwarte lavalandschap.

Bij de rots van Teneguía stopte Henry voor een kort college. Uit zijn rugzak haalde hij een zakje met nootjes en gooide kleine stukjes bij de rots. Uit alle hoeken en gaten kwamen Canarische hagedissen aanrennen. Dat was een imposant gezicht. De hagedis met een blauwe vlek op zijn kop was een mannetje.

Onze gids gooide ook wat water over een steen waardoor archeologische tekeningen tevoorschijn kwamen. Ook vertelde Henry dat het vulkanische materiaal veel mineralen en ijzer bevat. Met een magneetje liet hij dat zien.

Zoutbaden van Teneguía

We vervolgden onze weg naar beneden. Ik vond het adembenemend om in zo’n ander landschap te wandelen.

We daalden verder af en kwamen bij de zoutbaden van Teneguía. Bij een wit rode vuurtoren lag het zoutwinningsgebied. Het was een fraai gezicht de hoopjes met zout. We maakten een kleine ronde langs de Salina’s zoals ze in het Spaans heten. In de souvenirshop kon je het gewonnen zout kopen.

Na een kleine twintig minuten vertrok onze bus naar de volgende stop. Bij een kleine baai gingen we paella eten en wijn drinken. Uit een grote paella pan kregen we een bord met vleespaella en daarbij dronken we uit een plastic bekertje wijn als afsluiting van de mooie wandeldag.

Teneguía Tour en Paella van Islabonita tours

Wij maakten de wandeling de “Teneguía Tour en Paella” onder begeleiding van de organisatie Islabonita tours. Kijk hier voor meer informatie.

Volg me ook via Facebook, Instagram en Twitter