In mei bezochten we het Canarische eiland La Palma. We overnachtten in de badplaats Los Cancajos in hotel Las Olas in het oosten van het eiland. We gingen tijdens ons bezoek aan het eiland een aantal keer mee met de begeleide wandelingen van Islabonita tours (voorheen Natour).

Onze eerste wandeling “Droompaden” was een wandeling in het noordwesten van het groene eiland. Een route vanaf het dorpje Las Tricias over geplaveide paden langs antieke huizen en weelderige vegetatie, een bezoek aan de grotten van Buracas en afsluitend een bezoek aan de boerenmarkt van Puntagorda.

Een half uur vroeger…

Volgens onze boeking moesten we verzamelen om 9.00 bij de bus stop van de apotheek van Los Cancajos vlakbij ons hotel. Echter in de informatiebrochure van Islabonita tours stond 8.30 vermeld. Voor de zekerheid mikten we om 8.30, zodat we de trip niet zouden missen. Het tijdstip de informatiefolder was de juiste. Om 8.30 stond de bus klaar voor vertrek. Er waren meer mensen die het latere tijdstip hadden doorkregen, zodat nog een aantal gasten op de lijst werden gebeld. Een Nederlandse mevrouw, Diana, konden ze nog telefonisch bereiken. Diana was alleen gekomen. Ze had haar man in het hotel achtergelaten, omdat hij was gevallen op zijn knie tijdens een wandeling twee dagen daarvoor.

De reis naar Las Tricias

De reisbegeleider, die al in de bus aanwezig was, was de Duitser Detmar. De Nederlandse sprekende reisleider zou op een andere plek instappen. De bus met voornamelijk Duitse wandelaars vertrok en we gingen naar het westen van het eiland. We passeerden het bezoekerscentrum van de erosiekrater de Caldera de Taburiente, waar we de dag daarvoor waren geweest.

Al gauw stegen we met de bus naar grote hoogte door het vulkanisch gebied. We kwamen langs vele bananenplantages. Vlakbij de vissersplaats en zonnigste plek van Europa, Tazacorte, pikten we nog een aantal reizigers op. Tevens stapten onze reisleider Jan in.

Onderweg kregen we het in het Engels, Duits en Nederlands uitleg over het gebied. We reden met de bus langs de kloof van de doodsangsten en passeerden het uitzichtpunt El Time. De buschauffeur was gewend om op deze haarspeldbochten te rijden. Hij manoeuvreerde de bus alsof het een kleine personenauto was. Ik merkte zelf dat ik wat last van wagenziekte kreeg door het vele optrekken en het draaien van de bus. Ondanks de prachtige vergezichten en fenomenale landschap was ik blij dat we bij de start van de wandeling in Las Tricias waren.

Las Tricias

We kregen van de organisatie een houten wandelstok. Ik had mijn eigen wandelstok meegenomen, die naast de houten wandelstokken in het bagageruim van de bus lag. De passagiers werden in drie groepen verdeeld: twee Duitse groepen en onze groep met Engelstaligen en Nederlanders. Onze groep onder leiding van de Vlaamse gids Jan was vrij klein. We gingen samen met Diana, een ouder Brits echtpaar en een Poolse moeder en haar zoon op pad. De eerste twee groepen vertrokken en wij volgden.

Droompaden

Ik vertelde aan onze begeleider dat ik angst heb voor boerderijhonden. “Ik verwacht weinig tot geen honden tijdens de wandelroute”, zei Jan. We waren nog geen minuut van onze vertrekplaats verwijderd of de eerste loslopende hond zag ik al vlak voor me. Gelukkig was het een jonge speelse hond waar geen kwaad bij zat. We wandelden over een smal pad tussen oude huisjes. Jan vertelde ons over de historie van de oude woningen en wees ons op de oude waterputten.

Aan weerszijden van de weg stonden bomen en cactussen. Vaak stonden we even stil, zodat Jan uitleg kon geven over verschillende bomen- en plantensoorten. De jonge hond vond de groep ook heel interessant en stond dikwijls met zijn hondenneus vooraan. Droompaden deed zijn naam eer aan. Ik had in tijden niet zo’n bijzonder gebied gezien.

We kwamen bij een huisje waar een oud vrouwtje klaar stond met gebrande amandelen van de amandelbomen, die veel in dit gebied groeiden. De stop was een beetje toeristisch, maar ik snapte ook wel dat de inwoners hier ook wat willen verdienen. De jonge hond was ook weer in de buurt en vond de loslopende kippen en hanen erg leuk. De oude mevrouw vond het wat minder en joeg de viervoeter weg.

We gingen verder en vervolgden ons pad naar beneden. Omdat het pad flink daalde, moest ik hier echt wel mijn stok gebruiken. We stonden stil bij een stenen plek. Onze reisleider vertelde dat op de plek vroeger groente werd gedroogd en het een ontmoetingsplek was voor mensen in de buurt. Hij attendeerde ons ook nog op een kleine molen, waar een museum over de streek was.

Jan, onze begeleider, woonde zelf met zijn vrouw nu drie maanden in La Palma. Ze hebben een B&B en Jan doet de begeleide wandelingen bij Islabonita tours. Ze wilden altijd al in het buitenland wonen en hadden La Palma als ideale plek gevonden.

Drakenbomen

Het pad daalde verder naar beneden en daarmee daalde mijn wandeltempo ook. Onderweg kwamen we langs een kleine bibliotheek, dat op onze Nederlandse Minibieb leek. Onderweg verkochten locals snuisterijen en sieraden.

We kwamen bij één van de hoogtepunten van het eiland, het drakenbomenbos. Jan vertelde dat de drakenboom zo genoemd wordt, omdat als de barst van de drakenboom beschadigd is dieprood sap uit de boom komt. Daarnaast hebben de bomen een dikke stam waar om de zoveel jaar een vertakking komt. De verstrengeling van de takken lijken op honderden hoofden van draken.

We stonden even stil bij één van de oudste drakenbomen van het eiland, een gigantische boom met vele vertakkingen. We daalden verder naar beneden en de vegetatie werd mooier en gekleurder. We liepen over een geplaveid pad. Over de muurtjes rond het pad hing Oost-Indische kers met vele rode, gele en oranje bloemen. Ik plukte één van de bloemen en at deze op. De bloem smaakte scherp en wordt vaak als decoratie op gerechten gebruikt.

Het pad daalde en daalde. Ik was niet de enige, die dalen wat minder vond. De Britse man, Peter, bleef zelfs nog achter mij. Bij het drakenbomenbos streken we neer om ons meegebrachte broodje en drinken te nuttigen.

Grotten van Buracas

Na de lunch vervolgden we onze route en kwamen door een kleine commune, waar de bewoners zelfs een café hadden. Ons pad boog af richting de prehistorische grotten Buracas. Jan vertelde dat deze grotten protectie boden voor de oerbewoners, le Benoaharitis. Hij liet ons de wandtekeningen zien, waar ik zonder attentie van Jan zo langs was gelopen.

Na veel dalen, moesten we weer een stukje stijgen. Door de vele wandelingen in het zuiden van Europa was dit voor mij geen grote opgave. Al was het voor de Britse Peter, die hoogtevrees had, een grotere uitdaging. Jan hielp hem met de pittige klim. We wandelden nog een minuut of tien toen we bij de verzamelplaats kwamen waar de bus ook stond.

Boerenmarkt Puntagorda

Op de weg terug stopten we nog bij de boerenmarkt in het plaatsje Puntagorda. Omdat het ook feestweek was, stonden er voor de overdekte markt allemaal kraampjes waar je eten kon kopen uit diverse windstreken. Ook Nederland was vertegenwoordigd. Bij het Hollandse kraampje kon je pannenkoeken kopen.

Om 15.00 ging de overdekte markt open. Allerlei lokale lekkernijen stonden uitgestald. Zo kon je verse geitenkaas en gedroogde bananenchips kopen. Bij een barretje was het enorm druk. Van verse rietsuiker werd een rietsuikerdrankje gemaakt en vormde de rietsuiker de basis voor een Mojito. Bart ging voor de Mojito en ik nam het alcoholvrije rietsuikerdrankje.

Bij de bankjes buiten dronken we onze drankjes en genoten van de live muziek, die werd gespeeld. Om 16.00 vertrok onze bus en voordat we de bus ingingen stonden we nog op een uitzichtpunt. Ik liep niet helemaal tot de rand, omdat een deel daarvan van glas was.

Droompaden van Islabonita tours

Wij maakten de wandeling de “Droompaden” onder begeleiding van de organisatie Islabonita tours. Kijk hier voor meer informatie.

Volg me ook via Facebook, Instagram en Twitter