Startpunt: station Arnhem Presikhaaf, eindpunt: station Arnhem, aantal kilometers: 15, horeca onderweg: T-huis en Havenmeester

Ondanks dat het een regenachtig dag is ga ik op pad met de gids “Wandelen buiten de binnenstad van Arnhem”. Ik wandel dit maal met een paar vrienden het Vogelaarpad. Een wandeling door Vogelaarwijken.

“Ella Vogelaar, voormalig minister voor Wonen, Wijken en Integratie, publiceerde een lijst met veertig probleemwijken in Nederland die extra aandacht behoeften. In Arnhem werden vijf wijken, waaronder Presikhaaf, het Broek, Immerloo, Marlburgen en Klarendal, aangewezen als Vogelaarwijk. Tijdens deze wandeling deden we vier van deze wijken aan.”

Presikhaaf

We verzamelen bij station Arnhem Presikhaaf. Het is niet de beste dag, die ik heb uitgekozen, want de lucht is grijs en er dwarrelen vlokjes natte sneeuw uit de hemel. Vanaf het station wandel ik direct door het Park Presikhaaf. Omdat we allen een lange treinreis achter de rug hebben, is onze eerste stop bij het T-Huis Arnhem.

“T-Huis Arnhem is een bijzondere dranklokaal T-Huis. Het is gevestigd in het koepelgebouw dat ooit bij het Centraal Station van Arnhem stond. Bij de uitbreiding van het nieuwe station verdween deze koepel en nam een woningcoöperatie het monumentale pand over van de NS. Ze schonk het aan de wijk Presikhaaf.”

We gaan zitten aan één van de hoge tafels. Een jong meisje neemt onze bestelling op. We switchen een aantal keer van onze keuze, zodat het voor de serveerster een moeilijke opgave wordt om de juiste bestelling op tafel te zetten. In een mum van tijd staan onze thee, koffie, chocoladetaart, appeltaart met een grote toef slagroom en kersengebak op tafel.

Ik kijk naar boven naar het bijzondere blauwe plafond. Overal hangen kunstwerken en herinneringen uit de tijd dat het gebouw fungeerde als koepelgebouw voor de Nederlandse Spoorwegen.

Op tafel heb ik de gids “Wandelen buiten de binnenstad van Arnhem” voor me liggen. De vriendelijke eigenaresse vraagt of ze een foto van de achterkant van het gidsje kan maken, zodat ze een nieuwe gids kan bestellen. De gids. die ze zelf heeft is door een enthousiaste bezoeker van het T-Huis meegenomen.

Het is nog niet gestopt met sneeuwen als we weer buiten het T-Huis staan. Ik doe mijn capuchon op, zodat mijn haar niet al te nat wordt.

Voordat we de brug over het water naar het Winkelcentrum Presikhaaf nemen, staan we even stil bij beelden van de voormalige leiders Stalin, Franco en de zonnekoning Lodewijk de veertiende en een onduidelijke vierde man in het water. Beeldhouwer Fernando Sanchez Castillo maakte de Spitting Leaders voor een Sonsbeektentoonstelling in 2008. Later werden ze naar Park Presikhaaf verplaatst. De meeuwen hebben het zelf niet zo op de macht spuwende leiders, want ze hebben inmiddels aardig onder gepoept.

We gaan over de steile brug naar het winkelcentrum, dat sinds 2018 een aardige facelift heeft gekregen. In 1971 was dit winkelgebied alom geprezen, maar later raakte het in verval. Even blikken we in het gedeelte met de overkapping. Omdat ik het wandelboekje niet wil laten verregenen, lees ik het verhaal over dit winkelcentrum in het overdekte gedeelte voor.

De oude woningblokken van Presikhaaf hebben plaats gemaakt voor nieuwe huurwoningen in het Deltakwartier. De straten kregen de namen van de Zeeuwse Delta. We wandelen tussen de woningblokken in verschillende stijlen. Eén huizenrij heeft door de golvende gevel wel wat weg van de Amsterdamse Schoolstijl.

Het begint inmiddels wat harder te sneeuwen en onder een viaduct lees ik weer een verhaaltje over de kijkpunten tijdens deze wandeling.

Arnhemse Broek

We komen in de volgende Vogelaarswijk Arnhemse Broek. Het lijkt of deze wijk nog grotendeels in tact is, maar niets is minder waar. Als we langs de oude huizenblokken van het Statenkwartier lopen, zijn ook grote delen gesloopt. Onze route wordt door bouwhekken versperd en we maken een kleine ommetje om weer op het juiste pad te komen.

Voor een huis zit een kleine lapjeskat te wachten tot zij naar binnen kan. Ze komt ons vriendelijk begroeten. Mijn hand ga even over haar natte vacht. We steken een drukke weg over en komen bij in de buurt het Broek met witte huizen waar de Arnhemse voetbalheld Theo Janssen in de Daelenstraat woonde.

De witte huizenblokken maken plaats voor huizen opgetrokken uit rood baksteen en felblauwe deuren en kozijnen. In de Lintschotenstraat worden de huizen kleiner. De straten met groene deuren en kleine witte dakkapelletjes zien er gemoedelijk uit.

We komen in de Verschuerwijk. We lopen onder een poort door en komen bij het fraaie Verschuerplein. Het plein met de huizen met oranje deuren en houten ornamenten zijn ontworpen door de architecten De Roos en Overeynder. We wandelen langs de rijksmonumenten uit 1913 en achter het hoofdgebouw komen we bij een immens grote kastanjeboom.

 

Dit deel van de route is een aaneenschakeling van architectonische hoogstandjes. Bij het Transformatorplein komen we bij het voormalig Provinciale Geldersche Electriciteits Maatschappij. De fraaie gebouwen bestaan uit donkere bakstenen en zijn voorzien van sierlijke ornamenten.

De creaties van de architect Henk Fels worden in 1929 opgeleverd. Inmiddels is het geen nutsbedrijf meer en is het een mengelmoes van appartementen en ruimten voor creatieve ondernemers. De transformatie van het gebouw kreeg in 2015 de Willem Diehlprijs.

Net als bij het Verschuerplein gaan we een poort door om vervolgens bij een plein te komen. De status van de huizen rond het plein is  hier heel anders. Veel van de huizen zijn dichtgetimmerd en delen van huizen zijn gesloopt. Toch heerst bij de Rijnwijk  geen grimmige sfeer.

De houten panelen zijn versierd met tekeningen. De wijk staat op de nominatie om geheel gesloopt te worden. Op dit moment wonen er nog zo’n 20 huishoudens. Ik spreek een meneer aan die zijn hondje uitlaat. Ik vraag hem of hij hier ook woont. Hij geeft aan dat het de komende twee jaar nog niet gesloopt zal worden en hij vindt het doodzonde dat het plaats moet maken voor dat soort woningen en hij wijst met zijn hand naar de overkant van de Rijn.

We lopen langs de oevers van de Rijn en de volgende stop die we hebben gepland is bij het voormalig brandstofdepot van Defensie dat nu is getransformeerd tot het kekke bistrootje de Havenmeester. Het kleine barretje, waar ze overheerlijke broodjes verkopen, is echter dicht.

“Let op! de Havenmeester is van maandag t/m vrijdag geopend van 10.00-14.30. In het weekend is deze leuke bistro niet open”

We passeren de oude Melkfabriek van Coberco waar één van de muren is voorzien van een fraai Street Art kunstwerk van Arnhem Art.

“Arnhem Art vrolijkt de stad op met diverse StreetArt kunstwerken. Wil je de bijzondere kunstwerken in Arnhem bekijken? Kijk hier voor tips van blogger Ivonne Calis van myfootprints.”

Net voor de John Frostbrug staat een opmerkelijk kunstwerk. De Sphinx is van de kunstenaar Marcel Smink en is een ode aan de wederopbouw van de stad. Het hoofd is van de Amerikaanse Minister Marshall. De pomp symboliseert het wegpompen van rioolwater en het lozen van het natuurlijk verval. Mijn fototoestel vindt het natte weer niet heel gezellig en de memorykaart is inmiddels ook vol. 

Malburgen

We beklimmen de betonnen trappen van de John Frostbrug, die wordt vernoemd naar een Britse officier die als luitenant-kolonel in 1944 de Rijnbrug bij Arnhem probeerde te veroveren. De brug is het toneel van de Slag om Arnhem.

De route gaat over de brug naar Arnhem-Zuid, naar de wijk Malburgen. We hebben een mooi uitzicht op de Rijn en het rivierenlandschap. Aan de kade liggen rondvaartboten. Achter ons ligt het centrum met de Eusebiuskerk.

Ooit is Malburgen een buurtschap met een kasteel. Van 2006 tot 2010 werd hier de nieuwbouwwijk Stadseiland gebouwd. Onze wandeling gaat over de dijk langs de Rijn. Met mooi en droog weer zou dit een fraaie tippel langs het water zijn geweest. Echter met wind en natte sneeuw is het minder goed vertoeven. Een kilometer wandelen we over deze dijk. We lopen langs nieuwbouwwoningen die een prachtig uitzicht hebben over het water. Achter de ramen zitten de bewoners lekker droog en warm en wij zwoegen tegen de wind in. Het is ook geen straf toen we van de dijk af moeten en de wijk inlopen.

Ons pad wordt weer versperd door bouwhekken. We kunnen het blubber paadje nemen aan de andere kant van de sloot om onze route weer op te vervolgen.

We verlaten de nieuwbouwwoningen van het Stadseiland en lopen tussen hoge galerijflats van Immerloo. Ik krijg het gevoel alsof ik door de grote rijen flats van de Bijlmermeer loop. De verschillende woonblokken onderscheiden zich door de verschillende kleuren balkons.

Een tijdje wandelen we tussen deze flats waarna we bij het Immerloopark komen. Vlakbij het water zien we een aantal grauwe ganzen, dat in ganzenpas achter elkaar loopt. Onze wandelschoenen gaan over het schelpenpaadje langs het water.

Inmiddels hebben we al een tijdje in de regen en de wind gelopen en snakken we wel naar een droge horecaplek. Sinds de Havenmeester zijn we nog geen plek tegengekomen. In de verte zie ik de vlaggen van de Decatlon, die in de voormalige Rijnhal zit. Ik kan me niet herinneren dat ze bij deze sportkledinggigant ook horeca hebben.

Aan de overkant van de Rijnhal lag de Gelredome en daarnaast torent een grote M van McDonald’s. Het is tijden geleden dat ik zo naar de McDonald’s heb uitgekeken. We lopen met rasse schreden op de fastfoodketen af, die naast het voetbalwalhalla van Vitesse ligt. Buiten staan verkeersregelaars, die al klaar staan voor de wedstrijd Vitesse-Heerenveen, die die dag gespeeld zal worden. We strijken even neer bij de Mac. Mijn bovenbenen jeukte enorm, doordat ik met een natte spijkerbroek in een warme ruimte kom.

Het is gelukkig droog en het is nog zo’n uur wandelen voordat we bij het eindpunt zijn. We gaan nog even door Malburgen waar midden in een buurtparkje een grappig kunstwerk “De rode gordijnen” staat.

Stadsblokken-Meinerswijk

We verlaten de huizenblokken en komen bij het uiterwaardengebied Stadsblokken- Meinerswijk. We gaan het klaphek door en lopen in het natuurgebied. We komen bij de Stadsblokkenwerf waar tot ver in de jaren zeventig de Arnhemse Scheepbouw Maatschappij haar schepen bouwde. Het natuurgebied naast de Stadsblokkenwerf is nu nog modderig, maar zal in het voorjaar en zomer prachtig zijn.

Met een steile trap komen we bij de Nelson Mandelabrug waar we de gekleurde torens bij het Centraal station zien. We kijken vanaf de brug nog naar de schepen bij Stichting Stadsblokkenwerf.

Het einde van onze route nadert en we stoppen met onze wandeling en lopen naar het Indiase restaurant Mantra in de Janslangstraat waar we onze wandeling eindigt met een heerlijke Indiase curry.

Wandelroute

Wil je deze verrassende route door de vier van de vijf Vogelaarwijken van Arnhem ook eens lopen? Kijk hier voor de wandelroute en hier voor de wandelgids “Wandelen buiten de binnenstad van Arnhem” waar nog een aantal fraaie routes in staan.

Volg me ook via 

• Facebook
• Instagram
• Twitter