Startpunt/eindpunt: station Voorburg, aantal kilometers: 8, horeca onderweg: diverse mogelijkheden in Voorburg centrum en bij Buitengoed Dorrepaal (niet op zondag)

Het zou hondenweer worden. De weersvoorspellingen waren niet goed voor het weekend, maar dat weerhield ons niet om op pad te gaan voor een wandeling. De Groene Wissel Voorburg hadden we al een paar keer eerder gewandeld en we vonden het leuk om deze route door de mooiste parken en landgoederen van Voorburg nog eens te lopen. We gingen met de bus en we pakten vanaf de Rozenboomlaan de route op.

Juliana-Bernhardpark

Het eerste park dat we tijdens onze wandeltocht tegenkwamen was het Juliana-Bernardpark. De bomen waren bijna ontdaan van hun blaadjes en de stevige wind blies de laatste blaadjes van de takken. De bruin geworden blaadjes gingen over het gras en over de paden. Het was rustig in het park. Een koppel stapte over de slingerpaden en een mevrouw met een hond kwam ons tegemoet.

Midden in het park zagen we de herinneringsbank van de trouwerij van  Prinses Juliana en prins Bernhard. Jeugdige werklozen legden het park in de jaren 1937-1938 aan. Tevens bouwden ze deze monumentale bank in de Nieuwe Haagse Schoolstijl naar ontwerp van de beeldhouwer Albert Termote. Snel liepen we het groen uit en de bebouwing in.

We struinden door de smalle straatjes en de arbeiderswoningen bij de Veenkade en kwamen een grappig beeldje “Meisje op skippybal” tegen bij de Laan van Haagvliet. Ik zette het aandoenlijke beeldje op de kiek.

Laan van Heldenburg

We wandelden door de statige Laan van Heldenburg. Het ene huis was nog mooier dan het andere. In deze straat kent een geschiedenis en onbekende en bekende Nederlanders zijn er opgegroeid. Oud minister Hendrik van Boeyen woonde er en enkele leden van de popgroep Earth & Fire waaronder zangeres Jerney Kaagman zijn er geboren en getogen.

In de Tweede Wereldoorlog was in de Laan het Voorburgse hoofdkwartier van de Binnenlandse Strijdkrachten. We zetten een aantal van de fraaie woningen op de foto. We staken de Parkweg over liepen achter de Oude Kerk naar de Herenstraat. Voor de kerk stond een grote kerstboom.

Herenstraat en Huygenskwartier  

We struinden door de knusse Herenstraat met de vele boetiekjes, delicatessenwinkels en restaurants.  Op elke hoek van de straat stond een kerstboom met rode lintjes. Voor de bakker stond een houten kraampje waar een meisje oliebollen verkocht.

De straat ademde kerstsfeer uit en de winkels hadden hun etalages fraai versierd. We wandelden het Marianneviaduct onderdoor, waar ook een kerstboom stond voor de wandschilderingen, die refereerden aan de vooraanstaande Nederlandse wis-natuur-en sterrenkundige en bovenal uitvinder Christiaan Huygens. Zijn vader Constantijn woonde in de buitenplaats Hofwijck. We kwamen langs het landgoed, waar nu een museum in zit dat gewijd is aan de geschiedenis van de familie.

We liepen over het grote plein voor het station Voorburg. De esdoorns hadden hun blad verloren. Bij het koffiehuisje Brasserie Stuut was het gezellig druk binnen. Net naast het station liepen we het groen bij park Sonnenburgh weer in.

Park Sonnenburgh en Middenburg

Het zonnetje begon te schijnen en de natte met bladeren bedekte paden lichtte op. We wandelden over de slingerpaden door het gesloten en bosachtige park. In de verte hoorden we het geblaf van honden.

In de verte zagen we een oudere dame met een oud hondje dat aan de andere kant van het park liep. Ooit behoorde dit park tot één landgoed, Middenburg. Nu is het park door het Westeinde in twee delen verdeeld.

We wandelden Sonnenburgh uit en liepen Middenburg in. Het witte landgoed lag er fraai bij. Een paar jaar geleden spotten we nog een uil in één van de bomen van het park, maar nu was deze nachtroofvogel nergens te vinden.

Naast het tuinachtige park werden de huizen gebouwd van het nieuwe villawijkje De Vlietoevers. Op het voormalige terrein van de gemeentekwekerij en de chemische wasserij Initial-Hokatex worden nu 62 eengezinswoningen uit de grond gestampt.

We maakten een ommetje over het oude landgoed en wandelden terug naar het Westeinde waar eveneens grote villa’s aan lagen. Aan het eind van straat lag de moderne Fonteinkerk van de architect van G.W. van Essen met de twee torens. De kerk is niet meer in gebruik en krijgt een nieuwe bestemming.

We wandelden langs het Diaconessenhuis Voorburg en kwamen uiteindelijk in het Park Arentsburgh

Park Arentsburgh

Het was druk met honden in het park. We wandelden over de slingerpaden onder de monumentale bomen. We liepen langs de informatiepanelen van de vroegere Romeinse stad Forum Hadriani, die op deze plek lag.

In het park stond een immense plataan. Deze oude boom werd geplant in 1730 en heeft een omtrek van 7,35 meter en is 27 meter hoog. De boom met een bast dat bestond uit een lappendeken van geelgroene tot grijze vlekken had zijn bladeren laten vallen en had nu alleen nog kogelronde bolletjes.

De Vliet

We liepen richting de Vliet. Een winterzonnetje scheen boven ons en schitterde in het water. Bij het water stond een geel met groen brugwachtershuisje. Het heeft nu een nieuwe bestemming gekregen. In de zomer kun je er koffie en thee en ijsjes krijgen. Ik blikte even naar binnen bij het ijscozaakje op één vierkante meter. We wandelden de ophaalbrug over en zagen de lege bakjes van de achtbaan van pretpark Drievliet, dat in de winter gesloten is.

We liepen even op het fietspad langs de Vliet en hadden een mooi uitzicht op park Arentsburgh. Een oude man zat op een bankje. De takken met gele bladeren van de treurwilgen gingen heen en weer door de wind. Het leek of de bomen een supersonisch kapsel hadden gekregen.

Al snel staken we de weg over om een rondgang te doen in het villapark Leeuwenbergh. Het afgelegen woonwijkje voelde als een kleine enclave. We struinden door de straten met grote huizen. Bij de Meidoornlaan weken we even af om Buitengoed Dorrepaal te bezoeken.

Buitengoed Dorrepaal

Niet eerder waren we over dit landgoed gewandeld. We liepen over de oprijlaan van de buitenplaats, dat een conferentiecentrum, een dierenweide, kwekerij en tuinwinkel heeft. Het biedt een werkplek voor mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt.

Het landgoed was vroeger eigendom van Emilia Maria Dorrepaal. In de Tweede Wereldoorlog was de villa bezet door de Duitsers. Luitenant George Maduro viel in de oorlog het huis binnen en bevrijdde de dames (bron Buitengoed Dorrepaal).

We liepen over de dierenweide waar een luid knorrend varken met stevige kaken ons van dichterbij kwam bekijken. We hadden ook de aandacht van de kleine geitjes in de wei. Het theehuis was gesloten in de winter en de koffie/thee en appeltaart waren verplaatst naar de naastgelegen tuinwinkel.

In de winkel was het gezellig druk. Je kon er van alles kopen van kerststerretjes tot kerstbomen. Er werden workshops kerststukjes maken gehouden. We gingen aan één van de tafeltjes zitten, die sfeervol gedecoreerd was met kerststerren in alle kleuren.

Een meisje met een verstandelijke handicap nam onze bestelling op. Op een blaadje zette ze twee streepjes bij koffie/thee en appeltaart. Ze raakte een beetje in de war toen we zowel thee als koffie bestelden. Ze kwam met een dienblad aan met fleurige kopjes en schoteltjes. De zelfgemaakte appeltaartjes waren nog warm.

Een meisje waarvan haar oom in de winkel werkte, ging samen met een medewerkster kerststukjes maken. Het werd een bonte verzameling van takjes, paddenstoeltjes en kleine kerstballen. De mevrouw die het meisje hielp attendeerde haar er steeds op dat ze niet de takjes omhoog mocht steken vanwege brandgevaar. Vol trots liet ze haar creatie aan haar vader en haar oom zien, waarna ze samen met haar papa een kerstboom ging uitzoeken.

We liepen weer richting de Vliet waar de huispoes van Dorrepaal ons miauwend kwam begroeten. Ik gaf het klein beestje een aaitje.

Een tijd lang liepen we langs de Vliet, waar we een fraai zicht hadden op de volkstuintjes en op Hofwijck. Ik probeerde dezelfde foto te maken als twee jaar geleden.

Via een brug kwamen we aan de andere kant van de Vliet. Bij de brug zagen we een gelijksoortig brugwachtershuisje dat we al eerder deze wandeling waren tegengekomen.

Park Vreugd en Rust

Het laatste park dat we aandeden was park Vreugd en Rust. Het is vermoedelijk aangelegd door landschapsarchitect J.D. Zocher. We maakten een kleine ronde door het park en zagen de hertjes in de dierenweide en kwamen langs Restaurant Central Park.  De vroegere villa heeft vele kostgangers gehad. Ook zat er ooit een montessorischool en verpleegstersacademie Vronesteijn in. We liepen het park uit en wandelden nog even over de zaterdagmarkt op Oosteinde.

Wandelroute

Vind je het ook leuk om eens te wandelen over de mooiste landgoederen en de groenste parken van het fraaie Voorburg? Kijk hier voor de wandelroute.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram