Tijdens een weekendje Walcheren bezochten we de vissersplaats Vlissingen. Vanaf het station van Vlissingen was het een stukje lopen om bij het centrum van deze plek aan de Schelde te komen.

We passeerden de sluizen. Via smalle bruggetjes kwamen we aan de andere kant. In de verte kwam een groot schip aanvaren. De sluiswachter stond paraat om de sluizen voor deze zeeboot te openen.

Vlissingen aan de Schelde

We liepen de dijk op waar we een fraai uitzicht hadden over de Schelde. Aan de andere kant van de dijk lagen de immense loodsen van Damen Shipyards. Aan de horizon zagen we een schim van een vissersschip.

Een rode boei deinde op het zilte zeewater. We hoorden het Scheldewater tegen de kade klotsen. Boven ons zweefden zeemeeuwen. Een oude man op een OV fiets kwam ons tegemoet en groette ons vriendelijk. Het toeristenseizoen was nog niet begonnen en de dijk was bezet met locals zonder of met hond. We zagen het silhouet van Vlissingen met de Oranjemolen als blikvanger.

Oostbeer en Kazematten

We liepen de dijk af om de Oostbeer, een Napoleontisch vestinggracht om Vlissingen van het zeewater te scheiden, te bezichtigen.

We wandelden weer langs de Schelde en kwamen langs diverse herdenkingsmonumenten zoals een landingsmonument en monument ter nagedachtenis aan omgekomen joodse burgers.

We liepen langs de Oranjemolen en we hadden uitzicht op het centrum met een jachthaven. Aan de haven lag het Zeeuws maritiem muZEEum. We maakten even een uitstapje naar het Keizersbolwerk, een vestingwerk uit 1548 dat in de Franse tijd werd uitgebreid met Kazematten.

Boulevard van Vlissingen

We besloten niet direct het oude centrum in te gaan, maar de kustlijn te vervolgen. Op het terras voor de oude Gevangentoren zaten twee meeuwen onverstoord op één van de terrastafeltjes. Ook toen we ze op de kiek wilden zetten bleven ze ongeroerd.

Een klein hondje liep op de stenen afscheiding langs de kust en blaften naar een veel groter exemplaar dat met zijn baasje beneden aan het water liep. De grote hotels aan de boulevard leken veelal onbezet. We kwamen langs de zeevaartschool waarvoor een klein beeldje stond van een zittende zeevaartscholier. In zijn handen hield hij een gevouwen papieren bootje.

We wandelden door tot aan het eind van de promenade waar we afstaken richting het centrum van Vlissingen. We wandelden de steile monumentale Leeuwentrap af. De leeuwen aan de uiteinden van de trap waren afkomstig van het in 1909 gesloopte viaduct nabij het Centraal Station van Amsterdam. Even liepen we langs grote vrijstaande villa´s die aan de Badhuisstraat lagen. Deze deden me denken aan de strandvilla´s bij Scheveningen.

Oude centrum

Het was zondag en veel winkels, cafés en restaurants waren nog gesloten. We zigzagden door de oude straten en kwamen door de Jacobstraat waar tussen de gebouwen grote Jakobsschelpen hingen.

We kwamen weer de baas met het kleine hondje tegen. Nu blafte de kleine viervoeter tegen een kat met een hele hoge rug.

We wandelden over een aller schattigst pleintje met lijn linden. Op de weg terug naar het station maakten we nog een ommetje langs een haven waar vele vissersschepen en gekleurde boeien lagen.

Is Vlissingen een bezoek waard?    

Vlissingen heeft als stad veel te bieden. Het rijke verleden is op veel plekken terug te vinden. De stad heeft veel rijks- en oorlogsmonumenten. Daarnaast vind ik dat een stad aan het water altijd iets extra’s heeft. Je kunt in alle jaargetijden heerlijk wandelen over de boulevard langs de Schelde.

Volg me ook via Facebook, Instagram en Twitter