Startpunt/eindpunt: station Tilburg, aantal kilometers: 8, horeca onderweg: de Stoffel en restaurant Waanzinnig

Het was weer een tijd geleden dat we in het Brabantse land waren geweest en tijd voor een weekendje weg. Dit keer overnachtten we in Oisterwijk waar we een bezoek brachten aan textielstad Tilburg en het natuurgebied Kampina tussen Oisterwijk en Boxtel.

Vroeg in de morgen vertrokken we met de trein naar de zesde stad van Nederland. Rond het middaguur kwamen we aan. Op wandelzoekpagina.nl kwamen we een stadwandeling Tilburg van acht kilometer tegen. De route ging niet alleen door het centrum, maar kwam onder andere langs het Textielmuseum aan de rand van de stad.

Voordat we de route aanvingen brachten we nog een bezoekje aan de VVV dat in het Natuurmuseum Brabant was gevestigd. We wandelden naar de andere kant van het station en liepen door het Gasthuiskwartier. Het was een aaneenschakeling van soorten stijlen huizen. We kwamen uit bij een van de oudste parken van Tilburg, het Wilhelminapark.

Wilhelminapark

Het Wilhelminapark is een rijksbeschermd stadsgezicht van Tilburg. Het is ontworpen door de landschapsarchitect Leonard Springer en heeft de Engelse landschapsstijl. Het dankt zijn naam aan Koningin Wilhelmina, omdat het werd geopend in het jaar van de troonsbestijging van de koningin.

We wandelden even in het sierlijke park rijk aan bomen. Het was omringd door monumentale statige huizen.

Textielmuseum

We staken een drukke weg over en liepen door een hele recht smalle straat. Tilburg groeide in 1600 uit tot de belangrijkste wolstad van Brabant. In 1871 telde de stad maar liefst 125 wollenstoffenfabrieken. Aan het eind van de straat lag het Textielmuseum dat in twee monumentale fabriekspanden van wollenstoffenfabrikant Christiaan Mommers is gevestigd.

In het glazen entreegebouw was het restaurant en de receptie onder andere gevestigd. Het gebouw uit 2008 verbindt de twee monumentale panden met elkaar. We borgen onze tassen op en maakten een rondgang in het museum.

We wandelden langs de geschiedenis van de wolindustrie. Er stonden houten weefgetouwen waar manden met ruwe wol en klosjes garen voor stonden. In de wandkasten lagen stalen met flanel in alle kleuren. Er was een machinekamer nagemaakt met de stoommachine van een andere Tilburgse wollenstoffenfabriek  A & N Mutsaerts.

De geur van dieselolie kwam ons tegemoet toen we in de machinekamer stonden van deze immense machine. Naast oude weefgetouwen was een grote ruimte, het Textiellab,  waar je diverse technieken met eigen ogen kon bewonderen. We hoorden continue het tikkende geluid van de weefgetouwen.

Het Textiellab is een ontwerpkeuken van vele textielkunstenaars en ontwerpers. Een aantal technieken sprak tot de verbeelding, maar een aantal was geheel nieuw voor mij. De techniek Tuften kende ik bijvoorbeeld niet. Het is het handmatig maken van een hoogpolig tapijt. Een kunstenaar deed de techniek voor en de verschillende hoogtes tapijt waren een waar kunstwerk.

We verlieten de bedrijvigheid en wandelden even in de “roaring twenties” bij de tijdelijke  tentoonstelling “1920s Jazz Age, Fashion & Photographs”. In verschillende stijlkamers waren poppen aangekleed met zwierige japonnen met franjes en kraaltjes en de aankleed poppen hadden hoofddeksel op gemaakt van pauwenveren. We waanden ons even in de tijd van weleer.

Op de tweede verdieping maakten kledingstukken plaats voor meubelstukken. Bij de expositie “Ornamentale Patronen ,Trijpweefsels van de Amsterdamse School” zagen we fluweel en pluche voorzien van patronen in de stijl van de art nouveau en de Amsterdamse School.

Op de begane grond gingen we met een glazen lift omhoog naar het panorama dak en hadden een fraai uitzicht over het museumterrein. Op de bovenste verdieping zagen we nog een aantal kunstwerken van textiel. We daalden naar beneden en blikten nog even in de museumshop waar uiteraard vele textiele cadeaus te koop waren.

Goirke en Hoogvenne 

Na een interactief en geslaagd museumbezoek stonden we weer buiten. We vervolgden onze route die ons voer door de statige Goirkestraat. Achter de Goirkesekerk lag een speeltuin met een kinderboerderij Kerkibo met schattige schapen en wollige kippen. Ik kon het niet laten om even een rondje te maken langs de beestenboel.

We wandelden door de wijk Goirke met veel kerkelijke straatnamen. We liepen een lange straat af met shoarmatentjes, pizzeria’s en belwinkels. We volgden deze straat tot aan een industrieel pand waar nu een cultuurfabriek, Hall of Fame in is gevestigd.

We volgden de Spoorlaan met het immense pand van de verzekeringsmaatschappij Interpolis. Hierachter lag de vooroorlogse wijk Hoogvenne met karakteristieke huizen. We wandelden langs het Duvelhok, de nog oudste Tilburgse (bestaande) textielfabriek. Voor het kenmerkende fabrieksgebouw stonden gekleurde banken.

We liepen verder langs het Lancierskazerne, een voormalig kazernecomplex en de oudst bewaarde cavaleriekazerne van Nederland. Vlakbij het complex stond tussen appartementen een enorme fabriekspijp van de vroegere textielfirma BeKa.

Centrum

We kwamen midden in het centrum uit en waren na deze wandeling in het ijzige weer wel toe aan wat drinken met een versnapering.  In de Heuvel, een straat met aan weerszijden cafeetjes streken we neer bij het bruin café, de Stoffel. Aan de bar van deze bruine kroeg bestelden we onder andere een Trappe en een borrelplank. Het was behaaglijk in de Stoffel, echter was er meer te zien in Tilburg en we kleedden ons weer warm aan voor het vervolg van onze route. We zetten de GPS uit en besloten onze eigen route te lopen in het centrum.

Piushaven

We verlieten het drukke stadscentrum en weken uit naar de Piushaven. Deze uitgegraven museumhaven lag er stil bij. Op het bevroren water schaatste een jonge jongen. Nu waren de terrassen van de horeca aan de haven leeg, maar in de zomer zal er bij de haven volop bedrijvigheid zijn.

Dwaalgebied en restaurant Waanzinnig

Rond een uurtje of vier wandelden we nog door de sfeervolle straten van het oude centrum van Tilburg.

Ingeklemd door de Willem II-straat, Noordhoekring, Spoorlaan en de Heuvelstraat ligt in het stadscentrum het Dwaalgebied. In de deftige huizen zijn tegenwoordig kledingboetiekjes, hippe designzaakjes en horecagelegenheden ondergebracht.

In het Dwaalgebied lag ook ons restaurant voor de avond, Waanzinnig.

Tegen winkelsluitingstijd streken we in de Willem II straat neer bij dit knusse restaurant waar je verantwoord vlees en vis kan eten. Tevens biedt deze eetgelegenheid een werkplek aan mensen met een afstand tot arbeidsmarkt. We kozen voor het driegangenmenu waarbij we een overheerlijke carpaccio en forel als voorgerecht namen en eendenborst en een stoofpotje met La Trappe bier als hoofdgerecht. Na de warme appeltaart als toetje vertrokken we met de trein naar Oisterwijk waar ons overnachtingsadres was.

Is Tilburg een bezoekje waard?

De zesde stad van Nederland is zeker een bezoekje waard al is het alleen om te ruiken aan de textielgeschiedenis van de stad. Het Textielmuseum net buiten het centrum is een interactief en bied je een kijkje in het verleden en het heden van de wolstad. De Bourgondiër kom zeker aan zijn trekken in Tilburg. De stad staat bol van gezellige kroegjes en restaurants en de Fijnproever kan lekker struinen in het Dwaalgebied. Verder ligt de textielstad in een wonderschone omgeving waar je prachtig kan wandelen.

Wandelroute

Wil je ook eens ronddwalen in Tilburg?  De route, die we wandelden, is echter niet meer beschikbaar via Wandelzoekpagina.nl. Kijk hier voor een tip voor een andere wandeling door Tilburg.

Volg me ook via Facebook, Instagram en Twitter