Arnhem, de stad van de parken

Startpunt/eindpunt: station Arnhem Centraal, aantal kilometers: 15, horeca onderweg: Molenplaats Sonsbeek en T-Huis Arnhem

We zijn het koude weer niet meer gewend de afgelopen dagen. Op een heldere koude najaarsdag lopen we de route het Parkenpad uit de gids “Wandelen buiten de binnenstad van Arnhem“.

Park Sonsbeek

We verlaten het station aan de achterkant. De wegen van de chique lanen bij het Park Sonsbeek liggen bezaaid met gekleurde bladeren.

Op de achtergrond horen we het gekletter van het water van één van de oudste gebouwen van Arnhem: de Witte Watermolen.

De molen wordt aangedreven door het water van de Sint-Jansbeek. Er worden regelmatig rondleidingen gegeven. Het kennis- en ontmoetingscentrum voor het groen in stedelijke omgeving, de Molenplaats, opent binnenkort het wandelcentrum van Arnhem.

Verborgen in het park zit het Nederlands Watermuseum. Onze route loopt langs de oude Begijnenmolen waar het museum in is gevestigd.

Een ijsvogel vliegt over het park. We zijn te laat om deze vliegende edelsteen op de kiek te zetten. Zijn blauwe fluoriderende rug glinstert in de zon.

Het pad wijkt af en we beklimmen de Hartjesberg waarna we bij de witte Stadsvilla Sonsbeek komen.

De Witte Villa heeft vele bewoners gehad. Adiana Bayen en Hendrina Jansen lieten het landgoed in 1744 bouwen. In 1821 kocht Baron H.J.C.J van Heeckeren. De buitenplaats kreeg daarna een schoolfunctie, een museumfunctie en vanaf 2000 heeft het een horecafunctie. Vlakbij Huis Sonsbeek prijkt het Lorentz monument van de Arnhemse Nobelprijswinner Hendrik Antoon Lorentz.

Er wordt volop gesport in het park. Naast wandelaars zien we veel hardlopers die met hun sportschoenen stevig tussen de herfstbladeren stampen. Snel komen we bij de Steile Tuin. We wandelen op de trappen naar beneden tussen de kleurige plantenborder en de vele sculpturen. Ooit was dit de plek van de moestuin van de Baron van Heeckeren.

Het is één kleurenpallet van rood, geel, bruin en groen. Bladeren dwarrelen sierlijk langs ons naar beneden. Het is dringen geblazen bij de waterval. Een jonge hond durft het smalle stenen bruggetje niet over. Hij heeft een angstige blaf. Ik kan hem wel begrijpen. Voetje voor voetje verplaats ik me over de natte stenen om aan de overkant te komen. Door middel van een smal paadje komen we onder de waterval terecht. Tussen het vallende water zien we twee zwanen.

Onze schoenen sloffen tussen de gevallen beukenbladeren. We stappen rond de plas met in het midden het Reigereiland. We hebben een fraai uitzicht op de Brasserie de Boerderij, die tussen een arboretum van bomen ligt.

Park Zijpendaal

We wandelen het Park Sonsbeek uit en het Park Zijpendaal in. Het park in Engelse landschapsstijl is ontworpen door de landschapsarchitect Eduard Petzold. We lopen langs de Sint-Jansbeek. Voor ons wandelt een jonge jongen met een beagle. Midden in het park ligt het Huis Zypendaal met zijn torentjes en vestibule. De villa is tegenwoordig het hoofdkantoor van Stichting Het Geldersch Landschap.

We blijven de beek volgen en komen uiteindelijk uit bij een groot grasland dat meer een uitlaatplek van honden is. De beagle, die nog steeds voor ons loopt, vindt het prachtig om achter zijn soortgenoten aan te rennen. Wel heeft hij steeds zijn jonge baasje in het vizier.

We wandelen over een smal paadje tussen de weilanden en lopen het bos met de hoge beuken weer in. Midden in het bos zit een vrouw. Als we dichterbij komen, zien we, dat ze heel geconcentreerd paddenstoelen op een boomstam fotografeert. Nadat ze ze op de foto heeft gezet, doe ik ook een poging om van de vlezige zwamplantjes een plaatje te maken.

In het bos klimmen we via een trap de Ruyterenberg omhoog naar de uitzichttoren Belvédère.

Deze uitkijktoren is gebouwd in opdracht van de Baron van Heeckeren en biedt een uitzicht over de stad en de wijde omtrek. De toren is gedurende het jaar elke laatste zondag van de maand open. In de zomermaanden is de pyloon elke zondag geopend.

Park Klarenbeek

Het lijkt alsof we in het buitenland lopen met de glooiende heuvels en kleine cottages. Het park Klarenbeek waar we kuieren hoort bij het voormalig klooster Monninkhuizen. We wandelen tussen de velden met koeien en schapen omhoog. Bovenop op de Cornelsberg hebben we een weids uitzicht. Tussen de bomen ligt het restaurant De Steenen Tafel.

Het etablissement is gehuisvest in een oude watertoren naar ontwerp van de architect Johannes van Biesen. Het is vernoemd naar één van de grafstenen van het vroegere monnikenverblijf dat is bewaard gebleven onder de naam “De Steenen Tafel”.

We lopen langs een aantal gedenkwaardige plekken zoals één van de grafstenen en de Van Heemstrabank. Deze bank is geplaatst ter herinnering aan de Baron van Heemstra, commissaris van de Koningin van Gelderland. Hij had zich ingezet voor het behoud van de Gelderse vrije natuur.

Op een klinkerweg wandelen we naar beneden en kwamen we in een moderne woonwijk met duurzame afwateringsystemen en groene daken.

Park Angerenstein

We zijn net even gewend geraakt aan de bewoonde wereld of we wandelen door het toegangshek van het Park Angerenstein. Het buitengoed dankt zijn naam aan de familie van Angeren.

We slingeren over de paden en langs de oevers van de beekjes. In het voorjaar zijn deze waterkanten rijkelijk begroeid met bosanemonen. Hier en daar zijn muurtjes gemetseld waar het water langzaam naar beneden kabbelt. We wandelen door het rosarium, waar de rozen inmiddels zijn uitgebloeid.

Park Sacré Coeur

We zijn overweldigd door al het natuurschoon. Het ene park is nog schoner dan het ander.

Park Sacré Coeur was de vroegere Vogel- en Plantentuin. Arnhem was eind 19^e eeuw erg populair voor de mensen die terugkeerden uit Nederlands-Indië. In deze tuin konden ze vogels en planten uit Nederlands-Indië bekijken. Tegenover dit park ligt het Museum Bronbeek en Koninklijk Tehuis voor Oud-Militairen.

In het park is het Sawah Belanda project te zien waar verspreid rond de vijver granietenbladzijden met verhalen over de gebeurtenissen van de Indische Nederlanders tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn geplaatst.

Park Presikhaaf

Aan het begin van de wandeling komen we het ene naar het andere koffietentje tegen. We besluiten om niet meteen te gaan zitten na de treinreis en lopen de gelegenheden voorbij. Gedurende wandeling raken de lokalen een beetje op en zijn we genoodzaakt om bij de Intratuin voor Park Presikhaaf wat te gaan nuttigen. Tussen de kerstversiering en de diervoeder zitten we aan onze welverdiende appelpunt met slagroom.

Te midden van de flats van Presikhaaf ligt het gelijknamige park. Het is echt een klim en klauterpark met de totempalen en de vlonderpaden. We hebben net onze versnapering op en komen langs een bijzonder drinklokaal.

Het koepelgebouw stond ooit bij het Centraal Station van Arnhem. Bij de uitbreiding van het nieuwe station verdween deze koepel en nam een woningcoöperatie het monumentale pand over van de Nederlandse Spoorwegen Ze schonk het aan de wijk Presikhaaf. Nu is restaurant T-Huis er gevestigd.

Park Thialf

Het laatste deel van de route gaat tussen het spoor en de nieuwbouw van Presikhaaf. Als we onder het spoor doorlopen doen we nog een park, Park Thialf, aan.

In het Spijkerkwartier moest een groene strook tussen scholen en het spoor omgevormd worden tot dit buurtparkje. Het park is omringd door een fris groen hek.

Wandelroute

Wil je deze fraaie route door de mooiste parken van Arnhem ook wandelen? Kijk hier voor de wandelroute en hier voor de gids.