Startpunt: station Dordrecht Stadspolders, eindpunt: station Dordrecht centraal, aantal kilometers: 10, horeca onderweg: Villa Augustus en Grandcafé Khotinsky 

Vroeg in de morgen vertrek ik met de trein naar Dordrecht Stadspolders voor het wandelen van de  NS wandelroute het Eiland van Dordrecht. Het is een wandeling, die alle gezichten van de oude stad Dordrecht laat zien. Je wandelt langs de rivier de Wantij. Je waant je tussen herleefd erfgoed bij Villa Augustus en het Energieplein en je wandelt door het historische centrum met de oude havens en karakteristieken panden.

Eiland van Dordrecht

Het is aangenaam wandelweer met een graad of 20 en een briesje. Ik stap uit bij station Stadspolders en wandel langs een klein winkelcentrum. Al snel ga ik een dijk op met aan één kant grote populieren. Veel fietsers en wandelaars zijn op pad. Een hond heeft niet zoveel zin om te wandelen en loopt weer terug naar de auto. Op de dijk moet ik uitwijken voor veel sportfietsers. Ik wijk even van de route af en loop op een smal pad wederom onder populieren. Het pad is bedekt met populierentakken en bladeren. Ik kom uit bij water, waar een aantal pleziervaarten vaart. Ik heb uitzicht op het Natuurvriendenhuis De Kleine Rug, dat alleen met een voetveer bereikbaar is.

Ik wandel verder over de dijk omgeven door hoog gras. Ik word ingehaald door wielrenners en fietsers. Een man staat te wachten op zijn labrador, die het maar al te spannend vindt om te struinen door het hoge gras.

Onder aan de dijk zit een aantal scoutingonderkomens. Rookpluimen komen boven de bomen uit. Een groep jongens en meisjes met groene overhemden met sjaal staan om het beginnende vuurtje heen. Ik kom langs een duurzame woonwijk met huizen met gras op de daken.

Ik wandel langs het water en een groep met volwassen op segways komt me tegemoet. Op de rivier het Wantij varen diverse kleine boten. Een man zit op het bankje te genieten van de bootjes op het water. Zijn blauwe fiets staat in het gras geparkeerd. Een mevrouw fluit haar hond terug, die geniet van het koele water. Als een doorweekte zwabber komt hij uit de rivier.

Wantijpark

Ik ga van de dijk af en loop het Wantijpark in. Het park is ontworpen door tuinarchitect D.F. Tersteeg en is in het kader van werkverschaffing aangelegd. De wandeling gaat rondom het park en ik besluit om het park even in te lopen. Bij de grote vijver met vele waterlelies is een festivalterrein gecreëerd voor Wantijpop. Grote delen van het park zijn afgezet met zwarte afzettingen. Ik besluit  om weer onze route te volgen en loop op een smalle dijk.

Ik ruik een sterke bloemengeur van de witte bloemen van de Deutzia. Ik kom langs een oude muur. Ooit was het een oefenterrein voor militairen. De monumentale muur herinnert nog aan deze tijd. Aan het eind van het pad kan ik niet meer verder door de zwarte afzettingen. Ik vraag aan twee politieagenten op mountainbikes hoe ik weer op een doorgaande route kom en ze geven aan dat ik me verbaas  over de ontbrekende omleidingen vanwege het festival. Ze glimlachen en zeggen: “Je komt hier waarschijnlijk niet vandaan? Wantijpop is namelijk een begrip in Dordrecht en omgeving” Ik ga weer naar het begin van het park en via een jachthaven en de ingang van Wantijpark kom ik weer op mijn route.

Villa Augustus

Boven de bomen torent de voormalige watertoren aan het Wantij uit. Nu is het een hotel met restaurant. Ik werp even een blik in de bakkerij en winkel met streekproducten. Achter de watertoren zit een fraaie tuin met sierlijke buxushagen. Overal zijn gezellige terrasjes gemaakt.

Er worden voorbereidingen getroffen voor een feest. Op het gras zijn stoelen uitgestald en zijn gekleurde ballonnen aan de stoelen geknoopt. In de fruittuin is ook een terrasje geschapen. Achterin staan bijenkassen. Ik wandel nog even door de moestuin met gewassen, kruiden en veel bloemen.

Energiehuis

Vlakbij Villa Augustus ligt het Energieplein met een grote bioscoop en een theater. De oude scheepswerf en de energiecentrale zijn getransformeerd in deze culturele hotspot. De gemeente Dordrecht en LANDLAB ontwierpen het plein. Het Energiehuis dat nu fungeert als theater en Grandcafé staat op de plek van de vroegere kolenopslag. Ik ga het pand uitgevoerd in donkere klinkers naar binnen.

Het is nog te vroeg voor een theatervoorstelling, zodat het redelijk rustig is. In het Grandcafé Khotinsky zitten enkele mensen op de leren loungebanken. Ik plof neer in de okergele fauteuils. Het café restaurant heeft industriële looks met de hoge plafonds en betonnen muren. Het is ingericht met houten tafels en stoelen en hier en daar zijn loungeplekken gemaakt om het een huiselijke sfeer te geven. Ik kies de cheesecake  uit op de kaart en binnen een aantal minuten zit ik achter een stukje taart met een weckpotje met saus.

Groothoofdspoort en Hof van Nederland

Ik vervolg mijn route langs het water en in de verte zie ik de Waterbus aankomen. Ik loop op een smal pad tussen schepen en appartementen met inpandige balkons. Hier en daar zit een bewoner op een stoeltje van de voorbijvarende schepen te genieten. Vlakbij het Groothoofdspoort, één van de oorspronkelijke stadspoorten van Dordrecht, ga ik het centrum binnen.

Ik heb een fraai uitzicht op de oude Wijnhaven dat nu een jachthaven is. Ik wandel de Wijnstraat in met de oude wijnpakhuizen. Er komt net een bruidsstoet langs. Via een brug kom ik in de Voorstraat waar nu allerlei delicatessenwinkels, lunchrooms, restaurants en boetiekjes zitten.

Uit de Augustijnenkerk komen orgelklanken. Een jong organist speelt voor een geïnteresseerd publiek. Via een poortje kom ik bij een aantal brandspuithuisjes waar vroeger brandweermaterialen werd opgeslagen. Voor één van de huisjes zit een man met zijn laptop en naast hem zit een zwarte kat.

Ik wandel door een tweede poortje en ik kom bij het oorspronkelijke augustijnenklooster. In 1572 werd hier de basis gelegd voor de Republiek der Zeven Verenigden Nederlanden. Nu is het museum het Hof van Nederland er gevestigd. Dit museum besteedt hier op een interactieve manier aandacht aan. Enkele jaren geleden bezocht ik dit leerzame museum.

Direct daarna kom ik in de Kloostertuin, waar een oase van rust heerst. Jong en oud zitten op een bankje of in het gras.

Dordrechts Museum

Achterin een tuin grote platanen vind je het Dordrechts Museum. Het is één van de oudste musea van Nederland en herbergt een fraaie collectie van schilderijen uit de Gouden Eeuw zoals van de schilders Aelbert Cuyp en Ferdinand Bol. Ik neem een kijkje in dit 175 jaar oude museum.

Naast de vaste collectie is ook een aantal tijdelijke tentoonstellingen waaronder het “Koninklijk Paradijs”. Hier zijn de mooiste werken van kunstenaar en vooral dierenschilder Aert Schouman te zien. De expo is een plaatje op zich. In diverse stijlkamers zijn de dierenschilderijen tussen opgezette dieren tentoongesteld. Naast dierenkunst maakte hij ook aquarellen van buitenplaatsen. De kleine priegelwerkjes zijn stuk voor stuk meesterwerken.

Winkelhart van Dordrecht

Ik dwaal door de oude straten en kom in het winkelhart van Dordrecht. Op het plein is markt. Bij het Scheffersplein zitten de terrassen bomvol door het stralende weer. In de autoluwe Groenmarkt neem ik een ijsje. Ik wandel richting de kerk en kom langs het Stadhuis. Ik maak een rondje om de Grote Kerk en kom weer bij een kleine haven. Op bankjes zit een echtpaar te genieten van de zon.

Ik wandel verder richting de Kalkhaven en kan op de Historische draaibrug een fraaie foto maken van het stadsgezicht van Dordrecht. Het laatste deel van de wandeling gaat door een buurt met statige huizen omgeven door diverse rozen. Ik nader bijna het Centraal station van Dordrecht en wandel langs het opvallende gebouw van het Nationaal Onderwijsmuseum. Het ontwerp is van de architect Ravenstein, die ook Diergaarde Blijdorp heeft ontworpen. Ik besluit om dit museum een andere keer te bezoeken.

Wandelroute

Wil je ook eens een afwisselende wandeling maken in en om Dordrecht? Kijk hier voor de routebeschrijving.

Volg me ook via 

• Facebook
• Instagram
• Twitter