Startpunt/eindpunt: Amsterdam Centraal, horeca onderweg: Mandelahuisje, Café De Ceuvel, Noorderlicht en Loetje aan ’t IJ, aantal kilometers: 7

Rond twaalf uur verzamelden we in de Cuypershal van Amsterdam Centraal Station bij de piano. We gingen een route lopen uit de gids “Amsterdam acht keer anders” van de routemaker Gerard Goudriaan in samenwerking met Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig. Een jonge jongen speelde op de NS vleugel het repertoire van de componist Ludovico Einaudi. Toen we compleet waren, liepen we via de luxe IJ passage naar de andere kant van het station om de pont naar Amsterdam Noord te pakken. Fietsers, toeristen met rolkoffers, vaders en moeders met kinderen stonden te wachten voor de overtocht over het IJ. Het veer vertrok snel.

Overhoeks

Het filmmuseum het EYE en de A`DAM (Amsterdam Dance And Music) tower kwamen met rasse schreden dichterbij. Vroeger was dit het Shell terrein, maar nu is het oude researchterrein omgebouwd tot uitgaansdomein. De oude kantine met de piramidedakjes is omgebouwd tot een horecagelegenheid, de Tolhuistuin, en de oude Shell toren is getransformeerd tot uitgaanscentrum. Bovenop de toren zat een aantal mensen in de schommels. We verzamelden even voor het café restaurant De Pont, omdat moeilijk was om elkaar terug te vinden tussen de fietsers en wandelaars die de veerpont verlieten of opgingen.

We wandelden langs het Tolhuis, het oudste eetgelegenheid van Amsterdam. Mannen en vrouwen in cocktailoutfit stonden aan de statafels met een aperitief in hun hand. Het historische Tolhuis wordt vaak afgehuurd voor feesten en partijen.

We liepen verder de Tolhuisstraat af en kwamen bij Open Coop, een creatieve plek waar ruimte is voor kennisdeling op het gebied design, kunst en techniek.

Sixhaven en Mandelahuisje

We kwamen bij het Noordhollandsch Kanaal. Door middel van een smal houten pad liepen we over de sluisdeuren. We kwamen uit bij een kleine haven, de Sixhaven, waar plezierjachten en zeilboten dicht tegen elkaar lagen. Aan de kade lagen enkele woonboten. De eigenaren hadden een weids uitzicht op het IJ. We liepen op een doodlopende weg en aan het eind lag het  Mandelahuisje: een horecagelegenheid en Bed en Breakfast op een idyllische plek aan het water.

Ooit stond hier het havenhuisje van de Sixhaven. Voor de herbestemming van deze arcadische plek werd een wedstrijd uitgeschreven en sinds juli 2015 staat hier het huisje. We vonden het een ideale plek voor een kop koffie met iets lekkers en we ploften neer op de steigerhouten banken met gehaakte kussens onder de parasol. Bij de bar bestelden we een kop koffie en een stuk zelf gemaakte taart. Er hingen schommels en overal waren relaxplekken gecreëerd.

Van der Pekbuurt

Via de sluis kwamen we weer bij de Tolhuisstraat en bij de Van der Pekbuurt. Deze buurt was één van de eerste tuindorpen die een compensatie moest bieden voor de verpauperde volksbuurten in Amsterdam. De wijk is vernoemd naar de architect Jan Ernst van der Pek, die de buurt ontwierp. Hij overleed echter voor de oplevering van het district in 1926. In de Tweede Wereldoorlog is de wijk door een vergissingsbombardement zwaar getroffen. Het doelwit was de Fokker Fabriek, maar kwam op de woonwijk terecht en verwoeste en beschadigde honderden huizen. 158 mensen kwamen bij dit bombardement om het leven en vele raakten zwaargewond.

We kwamen bij het Van der Pekplein. De huizen met de rode dakpannen, de okergele kozijnen en donkergroene deuren zijn volledig gerestaureerd. De buurtsupermarkten hebben deels plaatsgemaakt voor vintagezaken en biologische eettentjes. Jong en oud liepen over de markt. Kraampjes met biologische groenten werden afgewisseld door de Hollandse viskraam en de kraam van de kaasboer. Op een bankje zaten twee oude dames die hun beklag deden over het ver yuppen van hun buurtje.

Aan het eind van de markt lag de weg open. De Gemeente Amsterdam is momenteel het achterstallig onderhoud aan het wegwerken.

De Ceuvel

Het was drukkend weer en de warmte viel als een deken over ons heen. We verlieten de woonblokken met zadeldakken en kwamen bij een kleine industrieterrein met aanmerkelijk veel dansscholen. Aan het eind van de weg zat de voormalige scheepswerf Ceuvel-Volharding. De ontwikkeling van het terrein bleef uit en hier werd een broedplaats geschapen voor bedrijfjes.

Midden op het terrein zagen we het uit oude materialen opgetrokken Café De Ceuvel. Het terras met hergebruikte tafels en stoelen was goed bezet. Op de oude scheepswerf zaten verschillende kantoorpanden in oude woonboten of andere schepsels. Op een houten vlonderpad wandelden we langs de inventieve firma’s. Bij één van de creaties mochten we binnenkijken. Een jonge man vertelde ons dat hij het had gekocht voor één euro en nu zijn eigen werkpaleisje van had gemaakt.

Circulaire woningbouw

We verlieten de broedplaats en wandelden verder over het industrieterrein. Naast de bedrijfspanden was een pionierswijk herrezen met huizen van hergebruikte materialen. Het waren zelfbouw woningen van architecten en binnenhuisarchitecten. Een aantal huizen was gereed en een aantal was nog in aanbouw. Kinderen speelden op straat of sprongen op trampolines voor het huis. Een aantal dertigers zat onder een schaduwdoek in de tuin.

Vintage en Waargenoegen

Aan de Papaverweg in een aantal loodsen zaten diverse vintagezaken. Buiten stonden houten kratjes en roestige stoelen uitgestald. Achter op het terrein zat in een gebouw van hergebruikte materialen de eetgelegenheid Waargenoegen. Het terrasmeubilair was gemaakt van recyclede materialen. Wij zaten aan een tafel dat ooit een haspel was geweest. Onze biologische cola en appelsap dronken we uit gewezen jampotjes met een klein rietje. De zon begon door te komen en het was goed vertoeven op het geïmproviseerde terras. Bij het verlaten van het terrein wierpen we nog een blik binnen bij Neef Louis met zijn vintage meubels en accessoires.

NDSM terrein

Het laatste deel van onze wandeling ging over het oude terrein van het Nederlandsche Dok en Scheepsbouw Maatschappij (NDSM). Er was aardig wat bedrijvigheid op dit oude scheepsbouwterrein. Jong en oud liepen tussen kraampjes van een rommelmarkt die was afgezet met hekken. De terrassen bij het café-restaurant Noorderlicht zaten volgeladen. Op de achtergrond zagen we een oude kraan die nu dienstdoet als hotel.

We gingen de oude scheepsloods binnen die nu wordt gebruikt door kunstenaars. In de loods zie je zover je kan kijken ateliers. Binnen was een kleine fototentoonstelling over Turkse gastarbeiders die werkten op de NDSM Scheepswerf. Het gebouw was door de zon aardig opgewarmd en na een kleine rondgang door deze Kunststad vervolgden we onze route.

De oude scheepsloodsen werden ingeruild voor nieuwbouwappartementen. In één van de panden zat het hoofdkantoor van de HEMA. Aan het eind van de lange straat zat één van de pronkjuwelen van het NDSM terrein en een goed voorbeeld van hergebruik. De oude kraanbaan voor de afbouw zijnde schepen was getransformeerd in een kantoorruimte. Architect Trude Hooykaas bedekte het oude kraanspoor met een glazen kantoorgebouw.

Het was tegen 17.00. Nog net iets te vroeg voor het avondeten. We besloten toch om bij Loetje aan ’t IJ te gaan eten. Op het terras met uitzicht over het IJ genoten we nog even na van deze afwisselende wandeling. Een biefstuk van Loetje met dikke frieten mochten uiteraard niet ontbreken.

Filmpje 

Wandelroute 

Wil je deze route ook eens wandelen of ben je geïnteresseerd in een andere wandeling uit de wandelgids “Amsterdam acht keer anders”? Kijk hier voor de route en hier voor de wandelgids.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram