Winterwandelen in Voorschoten en Wassenaar

Startpunt/eindpunt: station Voorschoten, aantal kilometers: 13, horeca onderweg: geen

Er hangt een laag van mist over de weilanden bij Voorschoten als ik start met de Groene Wissel Voorschoten, Wassenaarse landgoederen en Duivenvoordse polder. De paarden in de wei draven op en neer. 

polder-in-de-mist

Voordat ik de Landgoederenzone bij Wassenaar binnenwandel heb ik een korte aanlooproute langs de autoweg en langs weilanden. Door de dikke nevel zijn de bomen in de verte vage silhouetten geworden. Wolkjes damp komen uit mijn mond. Ik wandel langs boerenbedrijven en ruik de lucht van mest. Bij de A44 wordt de lucht vermengd met autogassen.

Landgoederenroute

Na een kilometer of twee verlaat ik de autosnelweg en loop tussen de grote villa’s van Wassenaar door. Het ene landgoed is nog groter dan het ander. Rookwolkjes komen uit de schoorstenen en de hekken voor de oprijlanen zijn behangen met kerstkransen.

Het gebied is mij niet vreemd, omdat ik in het voorjaar een route uit de gids Vorstelijk wandelen liep. Alhoewel de bomen zijn ontdaan van de bladeren heeft de wandeling in winterse sferen ook wel wat.

Ik wandel het areaal van Huize De Paauw binnen. Het buitenhuis stamt uit 1556 toen Cornelis Arentsz van der Dussen het liet bouwen. Hij noemde het landgoed Te Pau. Nu is het het raadhuis van de gemeente Wassenaar.

Ik loop langs het beeld met de dame die haar rok ophoudt als ze gaat pootje baden in de vijver bij de villa.

Het zal geen Groene Wissel zijn of ik verlaat de geasfalteerde paden in het landgoed en baan ik  over de natte bladerpaden. Onderweg kom ik twee jonge mannen met metaaldetectors tegen, opzoek naar de erfenissen van de gewezen eigenaren van dit landgoed.

beuk

Ik wandel het ene landgoed uit en het andere landgoed weer in. Bij het Landgoed Beukenhaghe kom ik bij een open veld, waar in het midden een gigantische beuk staat.  Zonder bladeren is deze drager van de beukennootjes nog steeds imposant.

Ik kom veel wandelaars tegen met en zonder hond. Op het bankje bij het Herten-huisje zit een vrouw, die wel een uitlaatservice lijkt te hebben. Ze is omringd door grote en kleine hondjes. In haar tasje naast haar zit nog een heel klein hondje.

Ik verlaat het bladerpad en mijn wandelschoenen gaan verder over een klinkerpad dat door het landgoed zigzagt. Het lijkt wel of ik met de mosheuvels en de beuken met hun kronkelende armen  in de set van een sprookjesfilm loop.

In het bos wordt een feestje gevierd. Een vader met een gekleurde wollen muts deelt zakjes chips uit aan een groepje kinderen.

Het laatste landgoed dat ik aandoe is het park Rust en Vreugd. Het is  meer rust dan vreugd. Er is  niemand te bekennen in de omgeving. Ik kon heel ver kijken op de lange beukenlaan zonder iemand te zien.

Duivenvoordse polder

Ik verlaat de landgoederenzone en loop via de Raaphorstlaan richting de Duivenvoordse polder.

Het koude winterse weer overvalt me als ik in de openvlakte struin. Mijn nagels beginnen pijn te doen door de kou en ik ben niet voldoende voorbereid op het weer van het vierde jaargetijde. In mijn jaszak vind ik één handschoen. Ik trek mijn capuchon over mijn hoofd  en trotseer de volgende etappe van de wandeling.

Enkele paarden hebben jasjes aan en de schapen zijn met hun wollen truien goed voorbereid op het koude weer. Ook deze polder heeft een dikke laag nevel.

Ik wandel in marstempo door het open landschap. Ik word tegemoet gelopen door een hardloper die aanmerkelijk minder moeite heeft met de kou. Ik verlaat het asfalt pad en baan me over een wilgenpaadje. Ik herken het weggetje haast niet meer. In het voorjaar moest ik nog door het hoge gras en brandnetels heen zwoegen nu is het een net paadje met hier en daar een geknakte rietstengel.

Aan het eind van het wilgenlaantje kom ik uit bij het Landgoed de Horsten. Je kunt optioneel een paaltjesroute volgen, maar mijn gedachte is bij thuis om met een warm kopje koffie onder een dekentje te zitten.

Het laatste stuk van de route gaat over het snelfietspad langs het spoor. Ik kan nog een uitstapje maken naar het wandelpark Rosenburgh, maar die bewaar ik nog even voor het zomer als de rozen in het rosarium in bloei staan.

Wandelroute 

Wil je ook wandelen langs de fraaie landgoederen van Voorschoten en Wassenaar? Kijk hier voor de wandelroute.

Volg me ook via 

2 reacties Voeg uw reactie toe

  1. JaJo-fotografie schreef:

    Wat heerlijk deze kou, als je twee handschoenen hebt in elk geval..;-) De mist maakt het wel echt sprookjesachtig! Het lijkt me een mooie omgeving.

    Geliked door 1 persoon

    1. verawandelt schreef:

      Dag Jeanine, is zeker een mooie omgeving in alle jaargetijden. Het is dicht bij ons in de buurt en wandelen hier vaak in de omgeving.

      Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s