Beginpunt: station Halfweg-Zwanenburg, eindpunt: station Amsterdam Sloterdijk, aantal kilometers: 10, horeca onderweg: restaurant de Bret

Met het vliegtuiggeluid op de achtergrond en onder de rook van Amsterdam startten we de nieuwe NS wandeling De Bretten bij station Halfweg-Zwanenburg. Met de hoge suikersilo’s van de in 1992 gesloten Suikerfabriek in de rug verlieten we het station. Inmiddels is dit bedrijventerrein bij Halfweg omgetoverd tot Sugar City en zijn er nu kantoren gevestigd en worden er evenementen gehouden.

Spaardammerdijk

De route ging achter de woonboten langs. Inmiddels waren het halve woonhuizen en pronkten diverse Amerikaanse bolides voor de deur. Al snel verlieten we de woonwijk met woonboten en ruilden het in voor een grasdijk waar vroeger de Spaardammerdijk lag.

De route was goed aangegeven met rode stickers van de Brettenwandeling. Het was voor ons echt ochtendgymnastiek toen we over de hekjes moesten klimmen. We moesten ons goed vasthouden, omdat de houten stapjes aardig glad waren geworden door de regen.

Onder aan de dijk graasden Schotse Hooglanders. Onze wandelschoenen zakten weg in de grasondergrond. We wandelden om de schapenkeutels en de molshopen heen. Bij het volgende hekje kwamen we een kudde schapen tegen. Toen we dichterbij kwamen vonden ze het toch wat eng en zetten het op een lopen. Op de achtergrond zagen we de rookpluimen van de fabrieken en de wieken van de windmolens.

Vlak voor het boezemgemaal kwamen we nog een grenspaal uit 1624 tegen. We passeerden het gemaal met vispassage en we konden vanaf daar het Westelijk Havengebied goed zien.

De volgende kilometers liepen we in een soort niemandsland tussen de rijksweg N200, het spoor en een volkstuinencomplex. Onze voeten sopten in het grasland. Met een trekpontje staken we een sloot over en vervolgden we het graspad.

We hoorden het gezoem van auto’s en intercity’s en sprinters passeerden ons. Met luid geblaf probeerden een grote herdershond ons weg te jagen toen we langs zijn tuin liepen. Gelukkig zat er nog een sloot tussen het blaffende beest en ons in.

De Lange Bretten  

Door middel van een klaphek kwamen in het stadswildernis van Amsterdam, De Lange Bretten. We liepen over smalle bladerpaden tussen geknapte rietstengels , wilgen en berken. De feloranje besjes van de duindoorn staken af tegen het oude met riet bedekte veengebied. We zigzagden over de paden. Op de achtergrond hoorden we nog steeds het geruis van de auto’s en hier en daar hoorden we het gekwetter van een pimpelmees.

Steeds kwamen we het fietspad tegen, maar bogen met een kronkelpad weer het veengebied in. Een rioollucht van de watertjes kwam ons tegemoet. We wandelden het gebied uit en kwamen bij een park met allerlei speeltoestellen. We hadden even genoeg van de modderpaden en vervolgden onze wandeling over het fietspad. In de verte zagen we de torens nabij het station Sloterdijk.

Wandelroute

Wil je ook wandelen onder de rook van Amsterdam op de grens van stad en land? Kijk hier voor de wandelroute.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram