Na het ontbijt vertrek ik met bus 61 vlakbij mijn hotel naar Vaals voor een 18 kilometer lange wandeling met een buitenlands tintje, de Trage Tocht Vaals. Bij het busstation van Vaals loop ik snel het dorpje uit en via de Europalaan een smal klinkerpad dat kronkelt naar een grote weg. De GPS geeft aan dat ik een klein paadje naar links moet nemen, maar ik kan geen paadje vinden. Uiteindelijk zie ik een vaag weggetje omhoog. Op handen en voeten klim ik dit zandpad naar boven en moet me vasthouden aan boomwortels om een beetje houvast te hebben.

Ik loop de route andersom, dus ik ben blij dat ik dit steile laantje niet af hoef. Met trillende benen en het zweet op mijn voorhoofd kom ik boven. Even loop ik in een dicht bos waarna ik de beloning krijg voor de klauterpartij. Ik kijk uit op uitgestrekte vergulde graanvelden met hier en daar een verdwaald plukje bos.

Kasteel Lemiers en buurtschap Oud Lemiers 

Een verhard asfaltpad brengt me in de richting van Duitsland. Onder mijn voeten knisperen uit de boom gevallen kersen. Overal zie je vlekken van de platgewalste vruchten. Je had heel wat potjes jam uit deze weg kunnen halen. Ik loop midden in de natuur. Het is alleen jammer dat de hoge bomen langs het pad me het weidse uitzicht misgunnen.

Na een paar kilometer kom ik bij Kasteel Lemiers uit 1219, dat is gebouwd door graaf Katelo. Hij schonk het later aan de Domheren van Aken. Nu zijn er kantoren gevestigd in het château. Net nadat ik het buitenverblijf heb verlaten, nader ik Duitsland met rasse schreden. Het buurtschap Oud Lemiers maakt deel uit van de gemeente Vaals, maar ligt voor een klein gedeelte in Duitsland en behoort tot Aken.

Grensrivier Selzerbeek (Senserbach)  

De Selzerbeek (Senserbach) vormt de grens tussen Duitsland en Nederland. Een bruggetje over de beek verbindt de twee dorpsdelen in de twee landen. Een smal paadje brengt me bij de meanderende Selzerbeek. Vanaf het stroompje heb ik uitzicht op een authentiek Limburgs vakwerkhuis met rode in plaats van zwarte voegen. Vanaf hier wordt het pad breder en steek ik de drukke weg over waar ik al een aantal keer met de bus overheen ben gereden.

Het drassige pad gaat al snel over in een stenig pad met hier en daar stukjes gras. Doordat het pad verre van recht is, loop ik met één been steeds schuin, wat niet erg prettig is. Voor me lopen al een tijdje een man en een vrouw van middelbare leeftijd. Ik gok dat ik ze bij Vijlen kwijt zal zijn en dat blijkt een goede gok. Even na een Landal-park dat ik passeer, slaan ze af richting Vijlen.

Maïsvelden bij Vijlen 

Vanaf Vijlen loop ik meer in een uitgestrekt landschap. Het pad slingert tussen de velden met maïs. De maïskolven staan kaarsrecht en voor een foto doe ik alsof ik er één van ben. De maïsvelden worden graanvelden. Omdat ik niet beschut loop, valt de warmte als een deken over me heen. In de verte zie ik het pad al lopen, wat niet erg bemoedigend is in de drukkende hitte. Verderop zie ik windmolens die met hun vleugels heen en weer gaan.

Ik loop een karrenspoor tussen de graanvelden. Ik wandel in een soort cadans op de grens met Duitsland. Even buigt het pad af waarna ik weer eindeloos rechtdoor loop.

Schneeberg en Vaals 

Ik nader Vaals en kom op bekend terrein. Het wandelbankje dat over de Schneeberg kijkt, is niet meer bezet. Gelukkig loopt het pad anders dan de heenweg, zodat ik niet het halsbrekende paadje af hoef. In het centrum van Vaals lijkt het uitgestorven. Bij de oude dorpskern lijkt een terras open, maar de eigenaar vertelt dat hij geen eten maar alleen drinken verkoopt, en dat alleen contant. Vlakbij het busstation plof ik neer op een terras voor mijn terugkerende beloning in de vorm van een Limburgse vlaai.

Wandelroute 

Ik wandel de Trage Tocht Vaals van routemaker Rob Wolfs. Kijk hieronder voor de wandelroute. Wil je meer fraaie wandelingen in het Limburgse Heuvelland maken? Kijk dan hieronder voor de wandelgids “Lopen door Limburgs Heuvelland” van Rob Wolfs en Rutger Burgers.

• Facebook
• Instagram
• X