Startpunt/eindpunt: Station Leiden Centraal, aantal kilometers: 13 en horeca onderweg: diverse gelegenheden in Leiden zoals de Waag

Het was nog rustig bij het Centraal station van Leiden. Enkele dagjesmensen slenterden de stad in. Op de grachten voeren sloepen en enkele roeiers waren aan het trainen. De Buurt, de tijdelijke invulling van het Stationsgebied Leiden, was nog niet open op het vroege tijdstip. We liepen een route uit de wandelgids Romeinse Veldtochten.

Leiden Stad van ontdekkingen

Vanaf het station kwamen we al bij de eerste hotspot van onze wandeling: molen de Valk. Je kon de Stellingmolen al vanaf de brug zien. Deze korenmolen uit 1743 is sinds 1966 een molenmuseum. Naast de molen was de bouw van de Lammermarkt parkeergarage in volle gang. Door middel van een trap kan je de aanleg van deze autostal goed bewonderen.

“De Parkeergarage Lammermarkt is inmiddels opgeleverd en deze 22 meter diepe ondergrondse parkeergarage is ware een attractie geworden in Leiden. Een van de diepste parkeergarages ter wereld. Het is flink in de prijzen gevallen, waaronder de Betonprijs 2017”

We staken de weg over via de regenboogzebra die Leiden-net als eerder Maastricht, Rotterdam en Utrecht- heeft. De stad ontwaakte en we werden aan weerszijden ingehaald door fietsers met en zonder kinderzitje. Op de Oude Singel hadden we een prachtig uitzicht op de protestantse Marekerk. We passeerden de monumentale Lakenhal waar vroeger de Leidse lakens werden gekeurd en verkocht. Nu huist er een museum.

Via een brug kwamen we in de kleine straatjes van de sleutelstad. Het leek wel een museumwandeling al snel liepen we het museum Boerhaave voorbij. Helaas was dit Rijksmuseum van de Natuurwetenschappen en van de Geneeskunde aan het verbouwen en gaan haar deuren vanaf 2017 weer open. Op een pleintje tussen diverse cafés en restaurants lag  het overblijfsel van de gotische Vrouwekerk, die in de 19^de eeuw is gesloopt.

Burcht

De winkels aan de Haarlemmerstraat hadden maar net hun poorten geopend. Het publiek deed echter nog even op zich wachten. Door middel van de nieuwe fiets-voetgangersbrug staken we de Stille Rijn over. De marktkooplieden hadden hun waren al uitgestald. De eerste kopers van groenten, brood en kaas waren al te vinden op de bazaar aan de Oude Rijn. We verlieten de gezellige marktplaats voor een bezoekje aan de Burcht.

Tussen de terrassen van het Koetshuis de Burcht door kwamen we bij het archeologisch rijksmonument. We beklommen de motte, een kunstmatige heuvel, en via een zandstenen poort kwamen we midden in het motte kasteel. Met de trap kwamen we op de muur. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht op de Stad van ontdekkingen. In de verte kon je het oude Nuonterrein zien en aan de andere kant de Hooglandse Kerk.

De markt begon langzamerhand drukker te worden. We verlieten het bedrijvige stadscentrum en we ruilden het in voor het vredige Van der Werfpark, vernoemd naar burgemeester Pieter Adriaansz van der Werff. Midden in het park tussen de monumentale bomen prijkte een monument van hem. Tevens is dit park aangelegd op de verwoeste plek door de Leidse buskruitramp van 1807.

We liepen in de zuidelijke richting van Leiden en kwamen allereerst in de Tuinstadwijk met een mix van eengezinswoningen en beneden- en bovenwoningen met weinig aandacht voor de openbare ruimte. De wijk met een gelijksoortig profiel kwam erg stenig over met zijn betonnen stoeptegels en weinig groen.

We staken de Lammenschansweg over en de sfeer van de buurt veranderde. De Burgemeester- en Professorenwijk was in de jaren dertig aangebouwd voor de middenklasse dan wel arbeiders of kleine middenstanders. In tegenstelling tot de Tuinstadwijk was hier veel beplanting in de vorm perken en bomen aanwezig. Op de Lammenschansweg reed vroeger een elektrische tram vanaf de Breestraat naar Voorschoten.

Castellum Matilo

We verlieten volledig het stadscentrum en we liepen naar het Kanaal. De Kanaalweg was door een renovatie afgesloten. Voetgangers en fietser konden nog wel de brug over. We wandelden een lang stuk rechtdoor over een fietspad. We werden ingehaald door fietsers, hardlopers en scooters. In de verte zagen we de witte Rodenburger poldermolen en een watertoren.

We weken even van het kaarsrechte pad af en slingerden over overwoekerde voetgangerspaadjes door een voormalig vuilstortterrein. Nu is het de basis van wielrennersclub Swift. Aan de hand van waarschuwingsborden werden we erop gewezen dat we op de door brandnetels overgroeide wandelpaden moesten blijven. Als snel zagen we de zwarte appartementen van de wijk Roomburg.

We struinden richting Matilo, naar de plek waar ooit het Castellum Matilo zich bevond. We moesten een voor ons vreemd ommetje maken bij een basisschool. We liepen over een vlonderpad, dat werd afgewisseld door stapstenen. Voor de zekerheid deed ik mijn camera maar even in mijn tas, zodat ik geconcentreerd over de stenen plateautjes kon lopen.

In dit gebied zijn diverse opgravingen van de inheemse nederzetting uit de periode 15-200 na Christus gevonden. Het één en ander is nu te zien in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden.

Als snel kwamen we via een tunneltje op een groot grasveld dat was omringd door nagebouwde Romeinse wachttorens. Op deze plek heeft een fort gestaan dat bij de Bataafse opstand in 69/70 na Christus is verwoest. Het hof wordt nu ook als evenemententerrein gebruikt. Er was nu een Limes zomerfestival in opbouw.

Het laatste deel van onze wandeling liep over het Utrechtse Jaagpad langs de Nieuwe Rijn. Het was een idyllisch stukje wandelpad zo langs het water. Aan de andere kant van het water lag de woonwijk Waardeiland. Voordat het een wooneiland werd, waren hier de kettingfabriek, de glazuurfabriek en een aantal tuinderijen gevestigd. Dit eiland werd volgens Amerikaans model ontworpen door twee Amerikaanse architecten. Het zou een soort privé-eiland worden met huizen in de duurdere sector. Er zou een slagboom komen, zodat het een soort enclave in de stad werd. Dit is nooit gebeurd.

Via het jaagpad kwamen we weer in het centrum en liepen door het Plantsoen. Een negentiende-eeuws stadspark in Engelse landschapsstijl. Het park is omringd door statige herenhuizen.

Hortus Botanicus

De hekkensluiter van ons bezoek aan de veelzijdige stad Leiden was de Hortus Botanicus. Alhoewel de plantenkundige tuin niet helemaal op de route lag, was het zeker een ommetje waard. Deze oudste botanische tuin van Nederland is in 1587 ontstaan als kruidentuin voor het onderwijs aan studenten in de geneeskunde.

We kwamen de tuin binnen via een enorme Wintertuin waar bovenin een tentoonstelling over vleesetende planten was. We kronkelden door met zorg aangelegde gaarden. Indrukwekkend was de Victoriakas met zijn verscheidenheid aan Nederlandse en buitenlandse planten. Het heeft een aantal bedreigde soorten in bezit zoals de vleesetende bekerplant. Sinds juli heeft de Hortus een nieuwe aanwinst: de Gympie gympie plant. Deze Australische plant is de pijnlijkste plant van de wereld. Uiteraard was deze plant alleen te bewonderen achter glas.

We slingerden door de Chinese kruidentuin en kwamen langs de Varentuin. Een interessant deel van het hof vond ik de tentoonstelling over plantenfamilies.

Wandelroute 

Wil je ook eens wandelen in de voetsporen van de Romeinen bij Leiden? Deze wandelroute komt uit de gids “Romeinse veldtochten“. In zeven wandelingen leiden de routemakers Marycke Janne Naber en Ester Smit je langs sporen van de Romeinen aan de noordgrens van hun rijk. Kijk hier voor de wandelroute en hier voor de wandelgids voor meer Romeinse veldtochten.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram