Het Gelderse Apeldoorn is een ideale plek om een aantal dagen door te brengen. Je zit vlakbij prachtige bossen en met de Apenheul en Paleis Het Loo binnen handbereik is het er goed vertoeven. Tijdens een lang weekend breng ik een bezoek aan dierentuin Apenheul, wandel ik door de fraaie paleistuinen van Paleis Het Loo, ga ik op ontdekkingstocht in CODA Museum en overnacht ik in het Oude Kantongerecht.
Aapjes kijken in de Apenheul
Het is alweer tien jaar geleden dat ik dierentuin de Apenheul bezocht. Ik pak vanaf het centrum de bus naar het apenpark. De buschauffeur zet me bij de ingang van de Apenheul uit en vandaar maak ik een korte wandeling door het Stadspark Berg & Bos voordat ik de echte entree van het park bereik.
Bij de ingang staat een rij met schoolkinderen met blauwe vestjes te wachten totdat ze oog in oog staan met ruim 300 apen. Ik heb thuis al kaartjes gekocht en kan snel doorlopen. Bij de ingang kun je ook een groene apentas krijgen waar je je tas in kunt doen, zodat de loslopende apen niet je spullen uit je tas kunnen halen. Mijn tas is gelukkig apenproof.
Ik loop al direct de gebied van de schattige doodshoofdaapjes in. Een mevrouw adviseert om mijn zonnebril in mijn tas te doen voor het geval de aapjes er ook interesse in hebben. Boven mijn hoofd klauteren de gele aapjes met zwarte kopjes. De aapjes uit Zuid-Amerika hebben al snel een mevrouw met kinderwagen in het vizier. De kinderwagen is al snel bezet met de kleine aapjes. Ze doorzoeken de wagen op eten, maar ze hebben pech. Eén van de aapjes springt naar een man met een kaal hoofd en wrijft met zijn kleine pootjes over zijn hoofd.
Ik vervolg de route en kom langs de wolapen, die van tak naar tak springen. Het park is prachtig aangelegd. Met uitgestippelde route wandel je op een natuurlijke manier langs de verschillende apensoorten. Behalve grote apensoorten zoals de Gorilla’s en de Orang-oetans lopen de meeste apen los. Zo kun je de hoofdroute lopen, maar kun je ook via kleine gangetjes de apen spotten. Ik kom bij de Bonobo’s, die oorspronkelijk in Congo leven. De Bonobo’s lijken op Chimpansees, maar zijn iets slanker. Ik zie een aantal kleintjes van de mensapen. Ze lopen op de knokkels van hun handen en zijn al aardig behendig.
Eén van de mooiste en imposanste apen van de Apenheul vind ik wel de Orang-oetans. Deze mensapen afkomstig van het Indonesische eiland Borneo hebben met hun roodoranje vacht en hun lange armen een bijzonder uiterlijk. In het binnenverblijf kan ik de apen goed bekijken. Eén van de mannetjes met platte wangen ligt dichtbij het glas op een strootje te kauwen. Ondanks mijn aanwezigheid gaat de enorme aap stoïcijns door met zijn bezigheid. Buiten zitten kleinere exemplaren van de apen. De kleinste speelt met een touw en gaat vervolgens bij een andere aap aan de waterkant zitten. Ik neem een smal paadje langs het water waar ik de twee nog beter op de foto kan zetten.
Ik wandel door naar het volgende losloopgebied met de Berberapen. Ik kom bij een kale vlakte waar de kleine apen bij een stroompje water zitten. Op een stam zit een aap met een baby. Ontzettend schattig om te zien. Deze apen komen oorspronkelijk voor in het Atlas-en Rifgebergte op de grens van Marokko en Algerije.
Ik volg de route en kom langs het grote verblijf van de grote en sterke Gorilla’s. Ik bezoek een kleine tentoonstelling over de geschiedenis van deze grote mensapen in de Apenheul. Ik kom ook langs het binnenverblijf, maar door een bordje weet ik dat alle reuzenapen buiten zijn.
Ik wandel over een pad tussen de bomen. Ik kom bij het meest bijzondere verblijf van de Apenheul, het nachtdierenverblijf. Het is even oriënteren in het donker, maar dan zie ik tussen de takken de Grijspootdoeroecoeli’s, een nachtaap uit Colombia en onderaan een tak hangt een Luiaard. Voor een Luiaard is deze vrij actief, omdat hij van ondersteboven van tak naar tak gaat. Na twee uur ronddwalen in het park nader ik de uitgang.
Vorstelijk wandelen bij Paleis Het Loo
Vanaf de Apenheul wandel ik naar de volgende attractie in Apeldoorn, Paleis Het Loo. Ik loop door het Wassenaar van Apeldoorn naar het paleis. Via het parkeerterrein kom ik bij de ingang van Paleis Het Loo, waar ik een kaartje koop voor het museum. Gezien de drukte van het paleis moet ik een tijdsslot reserveren en ik koop voor 14.00 een kaartje, zodat ik eerst nog even kan lunchen.
Bij restaurant Prins Hendrik garage aan het stallenplein neem ik een plekje bij het raam en bestel ik een broodje en fris. De bediening is supersnel en waarschijnlijk goed ingespeeld om de grote bezoekersaantallen. Voordat ik naar het paleis wandel, neem ik nog een kijkje in de paardenstallen en het koetshuis, waar de oude koetsen van de Oranjes zijn uitgestald.
Het begint te miezeren als ik naar het Paleis Het Loo loop. Met grote gele pijlen is de route naar het paleis aangegeven. De grote bomen langs het pad geven me enige beschutting tegen de lichte regen. Ik betreed de tuin, die ondanks de nazomer er nog fleurig uitziet.
“Achterkleinzoon van Willem van Oranje kocht het kasteel Het Oude Loo aan en liet het door architect Jacobus Roman verbouwen tot een nieuw paleis. Van 1686 tot 1975 woonden Nederlandse stadhouders en koningen er. Prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven waren de laatste bewoners. Sinds 1984 is het een museum. Het is meerdere malen gerenoveerd met de laatste renovatie in 2018. Sinds april 2022 is het weer voor publiek toegankelijk. Een deel van Paleis Het Loo wordt nog verbouwd en krijgt een ondergrondse uitbreiding. “
Het begint harder te regenen en ik besluit het museum te bezoeken. Je kunt twee routes lopen. De eerste route gaat langs de vertrekken, waar het verhaal van koning Willem III en koningin Mary Stuart wordt verteld. De tweede route laat de geschiedenis van koningin Wilhelmina en haar dochter Juliana zien. Na de paleisroutes neem ik de steile trappen naar het dak van het paleis om de tuin van bovenaf te bekijken. Het is een bliksembezoek, omdat het behoorlijk regent.
Ik wacht tot de ergste regen voorbij is en wandel via de Loolaan richting het centrum. Ik passeer de zeventien meter hoge obelisk uit 1901. De Naald was een cadeau van Apeldoorn aan het bruidspaar koningin Wilhelmina en prins Hendrik. De Naald kreeg een hele andere betekenis toen tijdens Koninginnedag in 2009 Karst Tates tegen het hekwerk eindigde, nadat hij acht mensen doodreed. Vlakbij de Naald sta ik even stil bij een monument met glazen ballonnen ter nagedachtenis aan de slachtoffers.
Cultuur snuiven in CODA Museum
In het cultuurkwartier van Apeldoorn breng ik een bezoek aan het CODA Museum. Het museum bevindt zich in het cultuurhuis van Apeldoorn, waar de bibliotheek, het museum, het archief en een innovatielab zijn ondergebracht. Ik laat mijn Museumkaart scannen en ik berg mijn tas op in één van de vele kluisjes van CODA.
Automatisch kom ik langs het Innovatielab waar een kleine expositie over 3 D printen te zien is. Via poortjes kom ik in CODA waar ik de fototentoonstelling “Inside the outside” bezoek. Werken van 17 kunstenaars zijn tentoongesteld en veel werk van de natuurfotograaf Richard Tepe is te zien. Wat ik mooi vind aan de tentoonstelling is dat foto’s met de nieuwste technieken worden getoond. In verband met de opbouw van een nieuwe tentoonstelling kan ik de bovenste verdieping van het museum niet bezoeken.
Wandelen langs Jarig Aapje
In de Marktstraat in het centrum van Apeldoorn vind ik “Jarig Aapje”, een kunstwerk van één van mijn favoriete kunstenaars Florentijn Hofman. Het aapje van roodbruin cortenstaal ontwierp Hofman ter ere van het 50 jarig jubileum van Apenheul in 2021. Het is niet de eerste keer dat de kunstenaar een kunstwerk maakt voor de verjaardag van een dierentuin. Hij ontwierp al eerder het Feestvarken voor het 100 jarig bestaan van Burgers’ Zoo in Arnhem.
Bijzonder overnachten in het Oude Kantongerecht
Tijdens ons verblijf in Apeldoorn overnacht ik in het Oude Kantongerecht. Sinds 2015 is in dit monumentale gebouw aan het Marktplein een Bed en Breakfast. Het was van 1838 tot 2002 nog een kantongerecht. Bij binnenkomst zie je de prachtige entree met fraaie trap. Het Oude Kantongerecht biedt mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een werkplek.
Eén van de medewerkers geeft me een rondleiding door het gebouw en ik krijg de sleutel van een ruime kamer in fleurige kleuren. Op de kamer kun je koffie en thee maken. Op de gang is een badkamer, wc en een keuken. In verband met voedselverspilling kun je op een formulier aangeven wat je wilt eten bij je ontbijt. Naast een B&B kun je in het Oude Kantongerecht ook lunchen of genieten van een High Tea. ’s Morgens ontbijt ik in het restaurantgedeelte en krijg ik op een etagère mijn broodjes, kaas en eitje.
Volg me ook via
Vera Wandelt 