Met de maartse buien kan ik me verheugen op een heerlijke zonnige bestemming. Bijvoorbeeld Bari waar we vorig jaar mei onze vakantie startten.

We vlogen vanaf Schiphol naar het vliegveld van Bari, waar de eigenaar van onze B&B ons kwam ophalen van het vliegveld. Eerst moesten we nog even wachten op onze koffers. Het duurde een hele tijd na een aantal keer dat de bagageband stagneerde dat we met onze bagage naar buiten liepen. Maxime, onze chauffeur, stond ons op te wachten. Als een echte gentleman droeg hij onze koffers naar zijn Italiaanse cross bolide.

Een warm welkom in B&B Borgo Martino

Hij sprak niet heel goed Engels en ons Italiaans was nog belabberder. Met handen en voeten en Google Translate hadden we een gesprek. Ondertussen reed hij als een coureur over de Italiaanse wegen. Met in zijn ene hand zijn telefoon en in een andere hand zijn stuur scheurden we naar onze overnachtingsplek. De Mini Cooper manoeuvreerde soepel in de kleine smalle straatjes. Inmiddels was het gaan regenen. De ruitenwissers gingen vluchtig heen en weer.

We stopten in een smal straatje. Maxime begeleidde ons met een paraplu naar de ingang van onze slaapplaats. Het was een knus en splinternieuw onderkomen. De kamer was sfeervol ingericht met antieke spullen zoals een radio en telefoon. Het rook naar luchtverfrisser en net gewassen beddengoed. Er was aan alles gedacht. In het kleine koelkastje lagen flesjes water en op het tafeltje lagen bonbons voor een warm welkom. We betaalden Maxime en kregen nog ontbijtbonnen voor een café om de hoek.

Een echt Italiaans ontbijtje

We werden ’s morgens gewekt door straatgeluiden. Onze voordeur van onze B&B grensde direct aan één van de straatjes van het oude centrum van Bari. We konden ontbijten bij Tempelari, een koffietentje om de hoek. Het was een echt Italiaans ontbijtje, bestaande uit een croissant met een cappuccino. Voor mij voldoende. Er was veel reuring op het terras. Twee heren praatten luidkeels met veel gebaren.

Viering van Sint Nicolaas

We vielen met ons bezoek aan Bari met de neus in de boter. Van 6 t/m 9 mei was het feest van San Nicola.

“Nicolaas van Myra werd begraven in Myra, in het zuidwesten van Turkije. In 1087 werden zijn overblijfselen door Italiaanse kooplieden van het Turkse Myra naar het Italiaanse Bari overgebracht. Op 8 mei 1087 kwamen ze met de relieken aan in Bari. In 1087 werd ook de Basilica di San Nicola gebouwd. De basiliek is nu een bedevaartsoord. Twee maal per jaar wordt een processie gehouden: op 8 mei, de dag dat de beenderen van Sint Nicolaas in Bari aankwamen en op 6 december, de sterfdag van Sint Nicolaas. Rond die periode vinden in de havenstad allerlei festiviteiten plaats zoals de aankomst van de Sint.”

Thuis hadden we een korte stadswandeling van drie kilometer in de GPS geladen. We startten de wandeling bij het kasteel Castello Normanno-Svevo. Daar liepen plukjes toeristen achter een tourist guide aan. We moesten om een groepje toeristen heen om onze route te vervolgen.

Via delle Orecchiette

De groep stond om een Italiaanse dame heen, die verse pasta liet drogen in een houten bak. We wandelden over de Via del Orecchiette, de Straat van de Oortjes. Voor de huizen zaten vrouwen met grote houten bakken waar de oortjespasta in werd gedroogd. Een oude man schikte zijn pomodori in zijn geïmproviseerde groente stal.

We dwaalden door de smalle straatjes van het oude centrum. Overal hing was . Een oud vrouwtje gooide een emmer water over de warme stenen en veegde haar straatje schoon. Veel winkeltjes en barretjes waren nog gesloten. In elke hoek van de straat hing een beeldje van een heilige.

We kwamen uit bij een brede straat waar het gemeentehuis aan lag. Voor het Sint Nicolaasfeest stonden overal dranghekken. Voor het gemeentehuis stonden grote kommen met wijwater.

Porte Vecchio

We kwamen bij een plein dat er sfeervol uitzag door de rode rozen. We wandelden naar de boulevard. Het had een majestueuze aanblik met de gracieuze lantaarnpalen met op de achtergrond het azuur blauwe water van de Adriatische zee. De bankjes die uitkeken op het water waren allen bezet met dagjesmensen.

We liepen langs een kleine vissershaven, Porte Vecchio, waar blauwe vissersboten lagen. Onder overkapping van de vissershaven maakten oude mannen octopus, zee-egels en mosselen schoon. Overal rook je geur van verse vis.

We wandelden verder over de boulevard en kwamen bij een plek waar overal kraampjes met hamburgers, speelgoed en snoep stonden. Nu liep er nog een handjevol mensen, maar ’s avonds zou dit anders zijn.

Basilica di San Nicola

We struinden langs de kraampjes en we liepen weer richting de smalle straatjes van de oude stad.  We bezochten de Basilica di San Nicola. Midden in de kerk stond een groepje bedevaartgangers bij het beeld van de heilige Sint Nicolaas.

Ze hadden versierde wandelstokken bij zich. Ze liepen al zingend achteruitlopend de basiliek uit. Beneden in de kelder van de basiliek lagen de overblijfselen van Sint Nicolaas. Daaromheen stonden vrouwen met een rozenkrans.

We vervolgden onze route en kwamen langs de opgravingen van San Pietro. Je moest wel enige inlevingsvermogen hebben om een voorstelling te kunnen maken van deze nederzetting.

De route zat erop en bij de tourist office haalden we nog een kaartje van Bari en een overzichtskaart van de treinverbindingen. De vriendelijke mevrouw bij de balie raadde ons nog wat interessante plekken aan, die we eigenlijk allemaal hadden gezien. Opvallend was het dat er maar weinig te vinden was over interessante plekken buiten de oude binnenstad.

Piazza de Mercantille

Piazza de Mercantille was volledig omgeven door feestverlichting. Op het plein bij Martinucci kochten we een overheerlijk Italiaans ijsje. Dat was niet het laatste ijsje van deze vakantie.

Op het plein trapten een paar jongens een balletje. Een man vulde plastic flessen met water bij de fontein. Even zaten we in de zon, maar het was al snel te warm.

Largo Albicocca, het IKEA-plein

Vlakbij onze B&B zat de pizzeria di Cosimo. Op Tripadvisor stonden allemaal lovende verhalen over deze pizzabakker. De pizzeria lag aan het plein Largo Albicocca, ook wel het IKEA-plein genoemd. Het is onlangs door de Zweedse woongigant onder handen genomen om de buurt op te fleuren. Er hingen overal gekleurde gieters aan de gevels.

Op het pleintje was het gezellig druk. Twee oudere mannetjes waren aan het kaarten en een vrouw hing de was op. We waren de eerste en zochten een plaatsje uit bij het terras. We bestelden een pizza en een Cola Zero. Al snel stond een kartonnen doos met een blikje cola met plastic bekertje op tafel.

De aankleding was sober, maar de pizza met dunne bodem was daarentegen verrukkelijk. Meerdere mensen schoven aan op het terras. Al snel stonden overal kartonnen dozen op tafel.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram