Na heel wat wandelingen gemaakt te hebben in ons eigen land was het nu weer eens tijd om over de grens te wandelen. Op de Fiets- en wandelbeurs kwamen we de organisatie van Quinta no Pinhal tegen. Het Nederlandse echtpaar Henny en Nicole organiseren fiets en wandeltochten in Portugal. Zelf hebben ze al vijftien jaar het gastenverblijf. We boekten de achtdaagse wandelvakantie “Leistenen dorpjes” in het midden van Portugal vlakbij de plaatsen Coimbra en Lousã.

Reis naar Portugal 

Eind april vlogen we naar Porto voor de start van onze vakantie. We werden gewaarschuwd voor lange wachtrijen bij Schiphol en we vertrokken ruim van tevoren naar de luchthaven. Uiteindelijk viel het reuze mee en waren we 2,5 uur van tevoren al bij de gate.

Het was heel helder weer toen we vlogen. We vlogen over het centrum van Amsterdam en konden de grachtengordel van onze hoofdstad goed zien. Ook gingen we over de Franse hoofdstad waar net de stembussen waren gesloten voor de presidentsverkiezingen. Het laatste deel van onze vliegreis vlogen we over de Atlantische oceaan. De zon ging bijna onder in het zilte nat. Via een trap verlieten we het vliegtuig. We zagen nog een glimp van de avondzon.

Het was uitgestorven op het modern uitziende vliegveld. We hadden alleen handbagage en konden zo doorlopen naar de metro. Na een metrotrip van een half uur kwamen we bij het metro/treinstation Campanhã aan waar ons hotel, Hotel Poveira, tegenover lag.

Een oude meneer die een paar woorden Engels kende, checkte ons in. In ons hotel  met sierlijk trappenhuis sjouwden we onze koffers naar de tweede verdieping. We streken neer in een eenvoudige, maar sfeervolle kamer met inpandig balkon. We hadden nog niet gegeten en we keken of ze nog iets eenvoudigs konden eten bij de tavernes rondom ons logement. Bij een terras waar jong en oud achter een frisje of biertje zat bestelden we een warm broodje vlees. Hier spraken geen van de eigenaren Engels dus we wezen naar het plaatje op het raam.

’s Morgens werden we gewekt door een haan. We pakten onze bagage in en checkten uit. Tegenover het hotel aten we tussen werklui, pensionaten en toeristen een Pastel de Nata en dronken een espresso. We moesten nog een uur op de volgende trein wachten die naar Coimbra B ging. De treinreis kostten ons een uur en we moesten steeds verzitten, omdat we niet op de gereserveerde plaatsen hadden gelet. We reden met de trein een stuk langs de kust en deden kustplaatsen zoals Aveiro aan.

Rond 12 uur kwamen we aan op één van de treinstations van de oude universiteitsstad. Daar pakten we de bus voor het laatste deel van de reis. Het busstation was 15 minuten lopen vanaf het station. Na drie keer vragen kwamen we uiteindelijk aan bij de busremise. Daar zaten nog twee Nederlanders, Bram en Marijke, die ook naar onze eindbestemming Vila Nova de Poiares gingen. Ze zouden ook bij dezelfde Quinta overnachten. Ze hadden alleen een fietsreis in plaats van een wandelreis geboekt.

Na een busreis door het oude centrum van Coimbra en door de groene heuvels kwamen we aan bij het Portugese plaatsje. Nicole van de Quinta haalde ons vieren op bij het busstation en bracht ons naar hun optrekje.

Quinta no Pinhal

Tussen de eucalyptusbomen, acacia’s en kurkeiken lag het gastenverblijf waar we de komende twee nachten zouden verblijven. Nicole leidde ons rond in de witte villa. We kregen een sfeervolle kamer met hemelbed. Achterin de tuin lag een zwembad met ligstoelen. Je keek uit op de weide met schapen, Iberische varkens en een paard. Overal waren rustplekken gecreëerd en de tuin zag sprookjesachtig uit met de varens en de olijfbomen.

Na een welkomstdrankje legde Henny de wandelroutes uit, die met een routeboek waren aangegeven. Gelukkig had hij ook de GPS tracks van de wandelingen. Rond acht uur zouden we door de eigenaars naar een plaatselijk restaurant gebracht worden. Tot die tijd genoten we met een glas witte wijn en een stapel tijdschriften van onze eerste echte vakantiedag.

Net buiten het centrum van Vila Nova de Poiares werden we afgezet bij een typisch Portugees restaurant. In een grote zaal met houten tafels en stoelen aten we samen met Bram en Marijke. Als aperitief kregen we uiteraard een glaasje Port en als voorgerecht levertjes en frittata. Als hoofdgerecht kozen we octopus. Om een uurtje of elf bracht de restauranteigenaar ons weer naar de Quinta.

Wandelen langs eeuwenoude windmolens 

Na een vorstelijk ontbijt met verse jus en een eitje bracht Henny ons naar de startplek van de zeventien kilometer lange wandeling. Het eerste deel van de wandeling liepen we op een rotsachtige ondergrond. De bebossing werd steeds dichter en de eucalyptusbomen steeds langer.

De lange stammen reikten tot ver in de hemel. In dit gebied zie je veel eucalyptusbomen. Het is de grondstof voor papier. Elke zeven jaar mogen de bomen gekapt worden als bestanddeel voor de paperassen. De rechte lange grijs tot bruin gestreepte stammen gaven het pad een subtropisch tintje. Op het wandelpad lagen de schilfers van de stammen en de lancetvormige donkere bladeren van deze boom. We wandelden een tijdje tussen de ranke loofbomen.

We kwamen bij een drukke weg waar een klein wit kapelletje en een café aan lagen. We hadden het ontbijt net achter de kiezen, zodat het nog te vroeg was voor een stop bij de restauratie. De gracieuze eucalyptusbomen maakten plaats voor dennenbomen en bloeiende heide en brem. Het stenige pad liepen tussen een paars, wit en geel kleurenpalet. Als we even stilstonden hoorden we het gezoem van de bijen en de hommels en roken we een aroma van lavendel en bezemkruid.

Hierna werd het pad wat steiler en kwamen we uiteindelijk uit op een open vlakte. In de verte zagen we de wieken van stenen molens. Je zou denken dat deze 21 gerestaureerde molens een ware toeristische trekpleister zouden zijn, maar we kwamen alleen een verdwaalde hardloper tegen. Bij de Portugese stenen gemalen aten we onze lunchpakket op en vanaf daar zagen we een aantal kleine witte dorpjes. We maakten nog een aantal foto’s van de molens en vervolgden onze wandeling.

We hadden de daling ingezet naar de dorpjes beneden. Hier kwamen we het tengere loof weer tegen. We passeerden een verlaten huis en uiteindelijk kwamen we weer in de bewoonde wereld. Even liepen we langs een asfaltweg. We besloten om nog een binnendoor route te nemen over een mountainbikepad. We kwamen ten slotte uit bij een camping bij een rivier waar we werden opgehaald en teruggebracht naar de Quinta.

Ben je geïnteresseerd in of wil je meer weten over de wandelreis via Quinta no Pinhal? Klik hier voor meer informatie.

Volg me ook via Facebook.