Startpunt: station Hollandsche Rading, eindpunt: station Amersfoort, aantal kilometers: 22, horeca onderweg: Perron Peet en Brasserie-Restaurant De Soester Duinen

Vroeg vertrokken we met het boemeltje naar station Hollandsche Rading voor de NS wandeling Lange Duinen. Tien jaar geleden liep ik al deze route in voorbereiding op de Vierdaagse van Nijmegen.

Omdat we zo bijtijds de trein in waren gestapt hadden we nog niet echt de tijd genomen om goed te ontbijten. In het stationsgebouwtje stonden bistro tafeltjes en stoelen. In de vitrine stonden zelfgemaakte taarten uitgestald. We konden de verleiding niet weerstaan en besloten voordat we de wandeling startten toch één van de heerlijk uitziende taarten uit te testen. Een oudere man zat achter een koffie en zacht bolletje met ei. Een vader met twee zoontjes in voetbaltenue zaten achter een broodje bal. We hadden al snel een keuze gemaakt. De witte chocolade cheesecake was verrukkelijk, maar behoorlijk machtig. Het laatste hapje kon er nog maar net bij.

Bossen en beschermde natuurgebieden

Snel liepen vanaf het station het bos in. Op de weg die we kruisten liepen parelhoentjes. De kleine bolletjes trokken zich niets aan van het verkeer en lieten menig auto voor zich stoppen als ze zich met hun bolle lijfjes over de weg verplaatsten. We volgden de markering van het Marskramerpad. Ook hingen er bordjes van het Voetstappenpad, een gemarkeerde rondwandeling van 25 kilometer rond Hilversum. Onze wandelschoenen veerden op paden met dennennaalden en zakten weg op de paadjes met mul zand. In de verte hoorden we een specht tikken op een boomstam. Af en toe passeerden we een open vlakte, maar dikwijls werden we omringd door lange dennen of immense beuken. Tussen de bomen lage de droge bruine bladeren.

We passeerden het restaurant de Maurits Hoeve waar de terrassen al aardig gevuld waren. Bij het Landgoed Vijverhof zagen we een mooi gebaar voor de wandelaar. Er stond een tuinsetje waar je zelf tegen een kleine bijdrage koffie, thee en limonade kon nuttigen. We wandelden weer verder. In het bos hingen allerlei briefjes dat er die dag slipjacht zou plaatsvinden. Er werd gevraagd aan wandelaars met honden om deze aan te lijnen. Later zagen we colonnes met jachthonden door het bos rennen opzoek naar de uitgezette reukspoor.

De Lange Duinen

De dichte bebossing maakte plaats voor een open vlakte. We liepen een lange tijd alleen door het bos, maar hier kwamen we diverse wandelaars en hardlopers tegen. De zon weerkaatste in de witte stuifduinen. Het pad liep langs de duinen, maar we besloten even door het mulle witte zand te lopen. Een kindje met een schepje en emmertje probeerde van het zachte zand een zandkasteeltje te bouwen, maar zijn bouwwerk zakte steeds in. Een zwarte labrador rende blij door het witte zand.

Diverse wandelaars lagen in het zand te genieten van de stralende zon en de blauwe lucht. Even streken we neer in deze arena. Ik deed me ogen even dicht en hoorde naast wat stemmen eigenlijk niets. Als ik weer mijn ogen opende zag ik de strak blauwe lucht. We hesen ons weer op en vervolgden onze route richting Soestduinen.

Onze zelfgemaakte taart was alweer gezakt en na de vele voetstappen die we al gezet hadden, waren we wel weer toe aan een versnapering. Bij het terras van Brasserie-Restaurant De Soester Duinen zochten we een plekje en bestelden een tosti met wat drinken. Alle tafeltjes waren bezet vanwege het zonnige weer. Al snel zaten we achter een broodplank met dikke boterhammen met gesmolten brie en chorizo.

We hadden nog een kilometer of negen voor de boeg. We wandelden nog een stuk door de bossen en open vlaktes. Net voor Amersfoort hoorden we een mengeling van kinderen- en dierengeluiden. We kwamen bij Dierenpark Amersfoort. Een lange tijd liepen we langs het hek van de dierentuin. Ik herkende de route van de Amersfoortse Tweedaagse. Ook herinnerde me ik Restaurant-Lunchroom De Vlasakkers waar ik toen na 25 kilometer mijn blaar liet behandelen tijdens het wandelevenement.

Het laatste deel van onze route ging niet door het centrum, maar door het Bergkwartier, een negentiende-eeuwse villawijk. We wandelden door brede lanen met enkele hoogteverschillen en kwamen uiteindelijk uit bij het station van Amersfoort.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram