Startpunt/eindpunt: VVV Leiden, aantal kilometers: 4, horeca onderweg: diverse mogelijkheden o.a. café Van Buuren  

De storm was gaan liggen en hier en daar motregende het. We hadden met zijn achten afgesproken in de hal van Leiden Centraal. We wachtten nog op een aantal en ondertussen liep ik naar de VVV van Leiden voor de Hofjesroute. De aardige meneer achter de toonbank vertelde dat het gidsje nog in herdruk was, maar ik kreeg wel een wandelroute die langs twaalf hofjes ging. De overige hofjes waren op de kaart aangegeven. Bij terugkomst was iedereen er en we gingen op pad.

Het was open dag van de universiteit van Leiden. Overal stonden studenten om de nieuwkomers te verwelkomen en op verschillende plekken organiseerden ze activiteiten voor de nieuwelingen.

Sint Salvatorhofje 

Onze route startte bij de VVV en al snel kwamen we het eerste hofje aan de Steenstraat tegen. Tussen de restaurants zat het Sint Salvatorhofje verscholen. De binnentuin uit 1625 lag er vredig bij. De lijn linden aan beide kanten van het hofje waren nog kaal en achter de kale stammen lagen de bakstenen woningen. De huisjes waren aan de onderkant wit geschilderd.

Galgewater en geboorteplek Rembrandt van Rijn 

We wandelden richting de museumhaven, Galgewater. Oude schepen lagen aan de kade. Onderweg kwamen we nog het oude huis van de stadstimmerman met zijn rijk gedecoreerde trapvleugel tegen. Dit huisje stond model voor het 29^e Delfts blauwe huisje van KLM. Achter dit huis lag de werf.

We liepen over het Galgewater en passeerden molen De Put, één van de twee korenmolens die Leiden rijk is. Via het witte ophaalbruggetje kwamen we bij de geboorteplek van Rembrandt van Rijn. Het woonhuis heeft plaatsgemaakt voor nieuwbouwwoningen. Op de binnenplaats staat op een verhoging een beeld van Rembrandt met zijn schildersezel.

Loridanshofje

We vervolgden onze route en kwamen bij het tweede hofje van onze route, het Pieter Loridanshofje. Onder de banken in de hal achter de fietsen zat een zwart witte kat verscholen. Het miezerde nog steeds. De gang naar de binnentuin werd versperd door een groepje vrouwen die stond te luisteren naar hun stadsgids. We wachtten het verhaal af en liepen daarna het binnenterrein op. De galerij achterin de tuin trok onze aandacht. Vroeger diende het als wasplaats nu als fietsenstalling.

Eva van Hoogeveenhof

Steeds liepen we achter het groepje vrouwen, die waarschijnlijk dezelfde wandeling maakten. Bij het volgende hofje, Eva van Hoogeveenhof, kwamen we ze weer tegen. In het midden van de twaalf huisjes zagen we een pomp met een schaap. Het schaap was het familiewapen van de familie Van Hoogeveen. De architectuur van de huisjes is in de stijl van de Italiaanse architect Andrea Palladio. Zijn stijl greep terug naar de bouwkunst van de oudheid met steunpilaren.

Brouchovenhofje

Op het Rapenburg, vlakbij de Hortus, kwamen we weer drommen jongeren tegen opzoek naar een nieuw studieonderkomen. Onze wandelschoenen struinden over de glimmende kinderkopjes. Ooit liep Rembrandt hier met zijn schildersezel. Vlakbij het museum van Oudheidkunde kwamen we bij een binnentuin bestaande uit veertien huisjes. Het Brouchovenhofje was het initiatief van Anna van Brouchoven. Haar broer bracht uiteindelijk haar wens in vervulling. In het midden van de tuin stond een waterpomp met een lantaarn.

Sint Jacobs- of Crayenboschhofje en het Samuel de Zee’s hofje

We wandelden weer richting in het Rapenburg en liepen de hele gracht af en kwamen uiteindelijk uit in de Doezastraat, een leuke winkelstraat met veel speciaalzaken. In deze straat gelegen in de academiewijk van Leiden kwamen we twee hofjes tegen: Sint Jacobs- of Crayenboschhofje en het Samuel de Zee’s hofje. Het was een samenstelling van vele soorten wit gepleisterde woningen. Bij de eerste bouw in 1672 bestond het hofje uit zes huisjes en bij de laatste renovatie in 1976 bestond het uit zeventien.

Het hofje aan de overkant van de Doezastraat werd door Samuel de Zee gesticht. Door een smal poortje kwamen in de binnentuin. Het bestond uit twee binnenpleintjes. De tuinen waren voorzien van buxushagen en omringd door bakstenen huisjes, die net als het Sint Salvatorhofje aan de onderkant wit waren geschilderd.

We liepen weer richting de Pieterskerk en daar kwamen we weer veel aankomende studenten tegen die de Faculteit der Rechtsgeleerdheid aan de Steenschuur 25 bezochten. Inmiddels was het opgehouden met regenen.

Pieter Gerritsz van der Speckhofje

Goed verscholen bij de Pieterskerk deden we de deur open om bij het Pieter Gerritsz van der Speckhofje te komen. We kwamen via diverse gangetjes bij een binnentuin van slechts acht witte huisjes. Achter dit terreintje lag een grote binnentuin omringd door nieuwbouw en oudbouw.

We verlieten de smalle steegjes bij de Pieterskerk en bij de Breestraat liepen we de drukte in. De Nieuwe Rijn was geheel voorzien van marktkraampjes. Een jongeman verkocht met verve olijven en fetasmeersel en de viskramen waren omringd door dagjesmensen smachtend naar een bakje kibbeling of een haring met uitjes.

Sint Annahofje en Schachtenhofje 

In een zijstraat van de Nieuwe Rijn, de Middelste Gracht, kwamen we weer twee hofjes tegen. Het Sint Annahofje met een kapelletje tegen. Het is één van de oudste van Leiden. Op zaterdag van 14.00-16.00 is het godshuis te bezichtigen. We waren echter te vroeg om een bezoek te kunnen brengen. Aan de overkant zat het Schachtenhof dat werd gesticht in 1664 in naam van de weesjongen Theunis Jacobsz Van der Schacht. De watertap uit 1730 in het midden van de binnentuin was omhangen door wit rode bouwlinten.

Onder de kale vleugelnootbomen flaneerden we over de Hooglandse Kerkgracht. Zo druk als het aan de Nieuwe Rijn was zo rustig was hier aan de wandelpromenade. We wandelden over de Oude Rijn en bij de Oude Vest hadden we zicht op de Lakenhal die omringd was door bouwhekken.

Even maakten we nog een uitstapje naar de resten van de Vrouwenkerk waarna we via de Beestenmarkt weer bij het startpunt uitkwamen.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram