Startpunt: Santa Cesarea, eindpunt: Marittima, aantal kilometers: 12, horeca onderweg: diverse mogelijkheden in Castro

In mei maakten we de wandelreis “kustwandeling langs de Adriatico” van reisorganisatie SNP. Het was een zesdaagse wandeling met bagagevervoer langs de Adriatische kustlijn, die ons voer naar het zuidelijkste puntje van de hak van de Italiaanse laars. Op de vierde wandeldag liepen over smalle paadjes in de bloeiende velden naar het historische Castro met zijn eeuwenoude vestingmuren.

We overnachtten in Grand Hotel Mediterraneo in het kuuroord Santa Cesarea. In ons hotel sliep een groep met schoolkinderen. Toen we bij onze ontbijtzaal kwamen stonden er alleen nog lange ontbijttafels met leeggegeten bordjes en leeggedronken kopjes. Het buffet moest nog aangevuld te worden. Al snel stonden er weer warme croissantjes en Pasticciotti.

“Pasticciotti zijn zanddeegtaartjes gevuld met banketbakkersroom. Ze worden dikwijls geserveerd bij het ontbijt en zijn afkomstig uit de streek Salento, het uiterste puntje van de hak van Italië”

Door de bloeiende Italiaanse velden

We maakten de laatste kiekjes van dit kuuroord uit gewezen tijden. We gingen weer terug naar het pad waar we Santa Cesarea waren binnengekomen. Even liepen we op het geplaveide pad, maar snel sloegen we af en liepen we een weggetje dat door het hoge gras slingerde.

Een tijd lang wandelden we dit smalle paadje. Voor onze voeten schoten de hagedissen weer in het gras. Ook snelde een slang weg. De paarse distels prikten aan mijn kuiten.

Over de eeuwenoude vestingsmuren van Castro

In de verte zagen we het dorpje Castro. Het was wel even fijn om door een plaatsje te lopen. Bij een kleine supermarkt kochten we broodjes en drinken voor de lunch. Bij een pleintje vlakbij het kasteel van Castro nuttigden we onze lunch.

In een oude muur hadden diverse musjes een nestje gemaakt. Moeder en vader mus vlogen af en aan met lekkernijen voor hun kroost. We zagen hoe de jongen hun snaveltjes openden om het eten van hun ouders in ontvangst te nemen.

We wandelden nog even door het plaatsje. Elk straatje was een plaatje met zijn doorkijkjes naar het water en een zee aan kleurrijke bloemen. Ik keek even rond in één van de boetiekjes.

We liepen langs de muur die rond het historische centrum lag. Via een trap kwamen we bij een kleine haven en een zwemplek. Boven ons pakten wolken samen en het rommelde.

Ons pad ging over de boulevard. We gingen langs de huizen, waar de poorten aan de weg lagen en de ingang van de huizen aan de zee. Het begon behoorlijk te onweren en het was drukkend warm. Ik stapte stevig door om het onweer voor te zijn. Ik voelde de eerste regendruppel op mijn arm en het begon zachtjes te spetteren.

Schuilen in de kloof van Acquaviva 

We daalden af naar de kloof van Acquaviva, een zwemplek bij de rotsen. Bij mooi weer is het een druk bezochte plek, maar door de regen was het er uitgestorven. We schuilden even bij de toiletgebouwtjes. Het was aan het donderen boven ons.

Toen bleek dat het onweer boven de zee bleef hangen, besloten we maar verder te gaan. Met een trap gingen we omhoog door de beboste Aquavivavallei. We kwamen weer op het asfaltweg. Een tijdje moesten we deze weg volgen om onze overnachtingsplek in Marittima te bereiken.

Goed vertoeven in B&B Palazzo Vecchio Marittima

Midden in ons centrum lag onze bijzondere B&B. Onze slaapplek zat in een 16^de eeuws tot B&B verbouwde Palazzo. Omdat het niet duidelijk op de deur van de oude Palazzo stond aangegeven, keken we voor de zekerheid of dit nu echte overnachtingslocatie was. Een vriendelijke jonge dame verwelkomde ons. De locatie ademde sfeer uit. Op de binnenplaats stond een witte oldtimer en allemaal gietijzeren zitjes. De Bougainvillea kleurde de oude bakstenen muren paars.

“De Bougainvillea is een Zuid-Amerikaanse plant die veelal in Spanje, Italië en Frankrijk de muren met zijn fraaie bloemen roze, rood, paars, of oranje kleurt.”   

De slaapkamer was tevens sfeervol ingericht met antieke meubels. Op een kast lag een oude viool. Ik was onder de indruk van de hoge stenen plafonds.

We liepen even door de achtertuin met de prachtige bloemenstruiken. Op een rieten stoel lag een grijze kat te slapen. Hij werd even wakker en ik gaf hem een aai over zijn grijze bolletje. Achter in de tuin lag het zwembad, waar je heerlijk kon vertoeven in één van de ligstoelen. De zwaluwen maakten een duikvlucht om in het zwembad insecten te vangen.

We struinden even door het kleine centrum van Marittima. De siësta was over. Op de bankjes aan de doorgaande straat zaten oude mannetjes. De terrassen waren goed bezet. Bij een kleine kruidenier kochten we wat drinken en Cantuccini, Italiaanse amandelkoekjes.

Heerlijk eten in restaurant Aria Corte

Tijdens onze wandeltocht door Marittima zagen we nog een geschikt restaurant voor het diner in de avond. Aan het raam van het restaurant Aria Corte hing een krantenartikel waar deze eetgelegenheid werd aangeprezen.

We moesten nog even wachten tot we voor de dish konden aanschuiven. We doodden de tijd met een boekje aan het zwembad. Rond zeven uur waren we uiteraard de eerste gasten van het restaurant.

Een aardige ober, die overigens alleen Italiaans sprak, wees ons een houten tafel in de serre. Hij bood ons de menukaart aan. Hij probeerde ons uit te leggen dat alles van de kaart konden kiezen. We keken hem met vragende ogen aan en hij kwam vervolgens met zijn telefoon en hij probeerde het aan de hand van google translate uit te leggen.

We bestelden een primi en een secondi. Ik at ravioli met artisjokken en Bart nam tagliatelle met zeevruchten. Als secondi kregen we vlees. Het was echt een authentieke keuken met overheerlijke gerechten. Allemaal klaar gemaakt met verse producten.

Kustwandeling langs de Adriatico

Wil je meer weten over deze wandelreis van SNP langs de Adriatische kust? Kijk hier voor meer informatie.

Volg me ook via Facebook, Instagram en Twitter