Vroeg in de ochtend stap ik het metrostation Akropolis uit. Het zonlicht glinstert al over de witte stenen van de stad. Vandaag ga ik 2500 jaar terug in de tijd. Met de Time to Momo Athene-gids in de hand start ik de 8 kilometer lange wandeling. Ik volg de route “De Akropolis, Monastiraki en Plaka” langs de hoogtepunten van het oude Athene. Mijn eerste stop is de Akropolis.
Op internet had ik gelezen dat je deze beroemde attractie het beste vroeg kunt bezoeken. Dus sta ik om klokslag 9:00 uur bij de ticketkiosk van de Akropolis. Alleen kaartjes met een tijdslot blijk ik te kunnen kopen. De eerste mogelijkheid is pas om 10:45 uur. Dat geeft me mooi de tijd om de omgeving wat beter te verkennen.
Het Odeon van Herodes Atticus
Terwijl de stad langzaam drukker begint te worden, wandel ik richting het Odeon van Herodes Atticus. Een prachtig openlucht theater gebouwd ter nagedachtenis aan zijn overleden vrouw. Vogeltjes vliegen af en aan. De mussen die zich genesteld hebben in de spleten van het oude metselwerk. Het is een kakofonie aan vogelgeluiden.
De klim naar de Akropolis
Even voor half elf wandel ik terug. De rij voor de ingang is inmiddels gegroeid en zigzagt als een attractie in de Efteling. Ik wacht geduldig op een muurtje tot mijn tijdslot begint en sluit dan aan. De route omhoog is geplaveid en slingert zich langs oude overblijfselen. Het vraagt wat inlevingsvermogen de gestapelde stenen die ooit tempels, huizen of altaren waren. Maar wat is het bijzonder om hier te zijn, de bakermat van de westerse beschaving.
Langzaam wordt het drukker. De mensenmassa komt samen bij de Propylaeën, de toegangspoort tot de Akropolis. Iedereen moet hier langs, zowel mensen die binnenkomen als mensen die weer weggaan. Niet mijn favoriete situatie, zeker omdat het wat steil is en ik niet zo van hoogtes houd. Voor me zie ik een vrouw op krukken. Ik heb echt met haar te doen.
Het Parthenon
En dan heb ik zicht op het Parthenon. De beroemde tempel torent uit boven de stad. Het staat deels in de steigers, maar het is nog steeds indrukwekkend. Vanaf het uitkijkpunt bij de blauw-witte Griekse vlag kijk ik uit over de stad.
Anafiotika
Na de afdaling van de Akropolis wandel ik verder. Ik ga naar Anafiotika, een piepklein en bijna verborgen wijkje. Anafiotika ligt tegen de helling van de Akropolis. Arbeiders van het eiland Anafi bouwden deze buurt in de 19e eeuw. Ze kwamen naar Athene om te werken.
Het is een doolhof van witte huisjes, felgekleurde kozijnen en smalle, rustige steegjes. Het voelt alsof je ineens op een Grieks eiland bent beland. Op dit tijdstip is het nog stil in de straatjes. De katten die hier normaal rondlopen, houden zich schuil. De bakjes met brokjes bij de deuren verraden dat ze er zeker zijn.
De straatjes hebben geen echte namen. In plaats daarvan heten de huizen simpelweg “Anafiotika 1”, “Anafiotika 2”, enzovoorts. Terwijl ik rondwandel, zie ik op verschillende muren kleurrijke streetart. Eén kunstwerk vind ik heel mooi. Een deur is beschilderd door de Chileense kunstenaar Otto Schade, bekend om zijn bijzondere stijl van verweven linten.
Antieke Agora en de wijk Plaka
Mijn route daalt weer af, langs de ruïnes van de Antieke Agora. Veel is verdwenen, maar de tempel van Hephaistos en een Byzantijnse kerk staan nog overeind. Het contrast tussen oud en ouder is hier heel bijzonder.
Mijn route gaat door de wijk Plaka. Ik wandel langs terrasjes, antiekwinkels en straten vol galerieën. Verkopers prijzen hun nep-gouden diademen aan. Propers proberen toeristen te verleiden tot een bord souvlaki. Ze bieden ook een Griekse salade met feta aan.
Monastirakiplein en de Toren der Winden
Op het Monastirakiplein is het extra druk. Het is zondag en rondom het plein is een vlooienmarktdag. Ik slenter langs kraampjes met oude boeken, vinyl en snuisterijen.
Niet ver van het plein passeer ik de ruïnes van de bibliotheek van keizer Hadrianus. Ook kom ik langs de Romeinse Agora met de prachtig bewaarde Toren der Winden. Deze plek is rustiger dan de hectiek rondom het Monastirakiplein.
Een Griekse lunch en een bezoek aan de Metropolis-kathedraal
Als ik voel dat mijn benen beginnen te protesteren, pauzeer ik bij een lokaal tentje. Het serveert al sinds 1989 maaltijden. Kippenborst met aardappels, een cola en een flesje water bestel ik. Terwijl ik even zit, laat ik alle indrukken van de dag even bezinken.
Na de lunch wandel ik naar de Metropolis-kathedraal. Binnen is het alsof ik in het sprookje van duizend en één nacht binnenstap. Ik zie kleurrijke fresco’s en weelderige kroonluchters. Naast de kathedraal staat de allerschattigste kleine Byzantijnse kerk.
Wandelroute
Wil je ook wandelen in de voetsporen van de oude Grieken? Kijk hieronder voor de wandelroute “De Akropolis, Monastiraki en Plaka”.
Volg me ook via
Vera Wandelt 