Op de enige bewolkte dag van mijn vakantie in Parijs maak ik een wandeling van ongeveer 9 kilometer. Ik wandel door de wijken Le Marais en Les Halles. Ik heb een korte aanlooproute vanaf het Quartier Latin, waar mijn hotel ligt. Ik volg een route uit de Time to Momo-gids.
Les Halles en de Nelson-Mandelatuin
Mijn eerste stop is Les Halles. Het opgeknapte complex doet me een beetje denken aan de Westfield Mall of the Netherlands in Leidschendam. Onder de grote luifel loop ik even beschut tegen de motregen. Achter Les Halles wandel ik door de Nelson-Mandelatuin, een klein park met veel bloemen en planten. Terwijl ik langs de paden loop, merk ik dat de tuin besproeid wordt en de lucht licht beneveld is. Naast de toeristen kom ik ook veel daklozen hier tegen.
In de tuin staat Écoute, een zandstenen sculptuur van Henri de Miller uit 1986. Het hoofd steunt op een hand en nodigt uit om even stil te staan. Het beeld is ook te zien in de film “La Haine”.
Bezoek aan Saint-Eustache
Aan het einde van de tuin staat de kerk Saint-Eustache. Gebouwd tussen 1532 en 1633, met een mix van gotische, renaissance- en Romeinse stijlen. Binnen is het erg donker, maar het interieur vind ik indrukwekkend. De kerk heeft hoge zuilen, gebrandschilderde ramen en enorme orgels.
Wandelen door Le Marais
Na kerk Saint-Eustache loop ik door de wijk Le Marais. Het is een historische Joodse wijk. Tegenwoordig is het ook een belangrijke LHBTIQ-buurt. De straatjes zijn smal, de gevels mooi en overal zijn kleine cafés waar mensen aan hun petit-déjeuner zitten.
Ik loop naar de Jardin d’Anne Frank, een klein, rustig plekje achter het drukkere Centre Pompidou. Hier staat een jonge kastanjeboom, een nakomeling van de boom waar Anne Frank in haar dagboek over schreef.
Centre Pompidou en de Stravinsky-fontein
Bij het Centre Pompidou ben ik net te vroeg. Dus ik ga zitten bij de Stravinsky-fontein op het Place Igor Stravinsky. In de vijver staan bewegende beelden van Jean Tinguely en Niki de Saint Phalle. Terwijl ik wacht tot het museum opent, valt mijn oog op een man in een vispak die het water schoonmaakt. Het is grappig om te zien.
Het Centre Pompidou is een architectonisch hoogstandje met opvallende buizen en felle kleuren. Door de renovatie, die van 2025 tot 2030 duurt, is binnen momenteel minder te zien. Het plein en de Stravinsky-fontein zijn nog steeds de moeite waard.
Paris Plages bij Hôtel de Ville
Voor het Hôtel de Ville, het stadhuis van Parijs, zie ik zomerse beachvolleybalwedstrijden. Dit is onderdeel van Paris Plages, waarbij delen van de stad in de zomer tijdelijk een strand worden. Het ziet er gezellig uit en is leuk om even te bekijken.
Toen ik alweer thuis was, las ik dat er achter het Hôtel de Ville nu een herdenkingstuin ligt. Deze tuin dient ter nagedachtenis aan de aanslagen van 13 november 2015.
De stad Parijs is van plan deze tuin op 13 november 2025 officieel in te wijden. Deze datum is precies tien jaar na de tragische dag.
De tuin verwijst naar de zes locaties die toen getroffen werden. Plaatsen zoals de Bataclan en het Stade de France zijn opgenomen. Plattegronden van deze plekken zijn verwerkt in het ontwerp.
Place des Vosges en Musée Carnavalet
Vervolgens kom ik bij Place des Vosges, een prachtig groot plein met grote bomen en veel bankjes. Mensen zitten rustig te lezen of te kletsen.
Dichtbij ligt het Musée Carnavalet, dat ik echt een aanrader vind. Het museum zit in een bijzonder historisch gebouw, met mooie binnenplaatsen en stijlkamers. Je krijgt een goed overzicht van de geschiedenis van Parijs. Het overzicht gaat van de middeleeuwen tot recente gebeurtenissen zoals de aanslagen van 2015.
Musée Carnavalet is echt een aanrader! Er is zoveel te zien dat ik er minstens een uur rondliep, ook al lees ik meestal niet alle beschrijvingen bij de tentoonstellingen.
Le Village Saint-Paul
Daarna wandel ik door Le Village Saint-Paul, een klein verborgen plekje in Le Marais. Smalle straatjes en binnenpleintjes zitten vol antiekwinkeltjes, galerieën en kleine boetiekjes.
In augustus zijn veel winkels gesloten, maar ik vind een rustig Italiaans restaurantje voor de lunch. Het is zo rustig. Ik ben de enige gast en geniet van een bruschetta en pasta met burrata.
Marché des Enfants Rouges
Tot slot kom ik langs de Marché des Enfants Rouges, een overdekte markt met een grappige naam. Het verwijst naar een weeshuis uit 1615, waar de kinderen rood gekleed werden. Ik struin even langs de kraampjes, maar dan begint het te regenen. Tijd om terug te lopen naar mijn hotel.
Wil je deze wandeling door Le Marais en Les Halles ook lopen? Kijk hieronder voor de wandelroute.
Volg me ook via
Vera Wandelt 