Het is een stralende ochtend wanneer ik rond een uur of 10 vertrek vanaf station Ommen voor een wandeling van 15 kilometer over het stuifzandgebied Sahara en het Landgoed Junne. De route die ik volg, genaamd “Ommen, Sahara, Junne,” komt uit de wandelgids “Wandelen in het Vechtdal” van routemaker Max Krijger.
Na een inleidende wandeling van ongeveer 2,5 kilometer naar het beginpunt van mijn wandeling, beland ik weer op een bekende route, het Pieterpad. Voor me zie ik twee andere wandelaars. De zon werpt haar stralen over het landschap, waardoor de landerijen een gouden gloed krijgen. Terwijl ik nader, zie ik beige koeien herkauwen in de weide.
Ik verlaat het Pieterpad en wandel nu tussen de maisvelden. Fietsers en kinderen op steppen halen me enthousiast in, terwijl ik mijn eigen tempo loop. Na het oversteken van het spoor verandert het asfaltpad in een zandpad.
Stuifzandgebied Sahara
Al snel bereik ik het indrukwekkende stuifzandgebied, de Sahara. Het zand strekt zich uit als een eindeloze woestijn, met hier en daar een dennenboom. Tussen de dennenbomen liggen enorme hoeveelheden dennenappels.
Twee vrouwen passeren me, elk met twee vrolijke Kooikerhondjes. We raken aan de praat en ze vertellen me over hun weekenduitje met de Kooikerhondjes Vereniging, waar bijna 50 van deze schattige wit bruine hondjes samenkomen.
Ik betreed de zandbak en merk dat het zand gelukkig niet al te mul is, dankzij de regenachtige nachten ervoor. Mijn wandelschoenen bewegen soepel over het compacte zand. Al snel loop ik een dennenbos in, waar de paden bedekt zijn met zachtgroen gras.
Het is een betoverend gezicht, zo’n zacht tapijt van groen. Ik volg dit pad een tijdje en kom langs een heideveld, waar de spinnenwebben glinsteren van de ochtenddauw.
Landgoed Junne
Na een tijdje door het bos te hebben gewandeld, kom ik bij een oude boerderij. Het wandelpad voert me rakelings langs het boerenerf, en een hond in een hok begint luid te blaffen. Ik vervolg mijn weg over de rechte wegen tussen de bomen, terwijl roofvogels hoog boven me cirkelen.
Uiteindelijk bereik ik het prachtige Landgoed Junne, waar ik een smal pad volg langs uitgestrekte landerijen. In de verte hoor ik een hond blaffen, een geluid dat ergens bij één van de boerderijen vandaan komt.
Het smalle pad leidt me verder, en plotseling sta ik voor een zandverstuiving. Wat opmerkelijk is, is dat er niemand te bekennen is. Het zand lijkt onaangeroerd, zonder een enkele voetafdruk. Het voelt alsof ik de eerste wandelaar van de dag ben. En er zijn geen bankjes in zicht, alleen een prullenbak ver weg. Een bonte specht landt op een boomtop. Ik besluit om plaats te nemen op een zandheuvel en wat te drinken.
Even de weg kwijt
Mijn wandeling gaat verder langs grazende koeien in een weide voordat ik het dennenbos weer in wandel.
Mijn wandelschoenen veren op de zachte ondergrond, waardoor de wandelkilometers moeiteloos voorbijgaan. Maar dan, een onduidelijkheid in de routebeschrijving: het pad zou over een brug moeten gaan, maar die brug is verdwenen.
Gelukkig had ik gelezen over dit punt in de reacties op de website wandelzoekpagina. Ik besluit rechtdoor te gaan en steek het eerstvolgende bruggetje over en uiteindelijk vind ik weer aansluiting bij de oorspronkelijke route.
Terug naar Ommen
Ik wandel nog een tijdje in het bos totdat ik bij een weg langs het spoor kom. Deze weg volg ik terug naar Ommen, waar ik ’s morgens mijn wandeling begon.
B&B Gespreid Bedje
Mijn wandelingen in Ommen maak ik vanuit B&B Gespreid Bedje, verscholen vlak achter het station Ommen, waar je een prachtig huisje hebt, dat van alle gemakken is voorzien.
Wandelroute Ommen, Sahara, Junne
Wil je deze stille wandeling door bijzondere natuurschoon ook eens wandelen? Kijk hieronder voor de wandelroute en de wandelgids.
Volg me ook via
Vera Wandelt 