Startpunt/eindpunt: halte Duinstraat (tram 1), aantal kilometers: 7, horeca onderweg: Theesalon de Waterkant, Wokrestaurant Westbroekpark, Eetkiosk Friends en Greens in the Park

Wandelen in Den Haag

We hadden de buienradar gecheckt en tegen het middaguur zou het droog zijn. We gingen op pad voor een wandeling in de buurt. We zochten een relatief korte wandeling uit en kozen de route “Wandelend door het stadsdeel Scheveningen” van de site “Wandelen in Den Haag”. De wandeling startte bij halte Duinstraat van tram 1, maar we pakten tram 9 bij Den Haag Centraal en stapten bij de Badkapel uit en pakten de route op bij het Westbroekpark.

Hoewel het net geregend had, was het toch relatief druk in het park. Het terras bij het vrij nieuwe restaurant Greens in the Park was volop bezet.

“Greens in the Park is een maatschappelijk concept met een eigen moestuin. De producten uit de tuin zijn terug te vinden op de menukaart. Daarnaast zijn er mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werkzaam binnen Greens.”

Westbroekpark

Onze route ging even door het park, maar kwam niet door het fraaie rosarium, waar het onder andere van bekend is. Bij het Wokrestaurant Westbroekpark liepen we het rosarium in.

“Het Westbroekpark was voor 1860 nog een binnenduinbos. Daarna werd het afgegraven. In 1926 kwam er een park naar ontwerp van toenmalige directeur van Gemeenteplantsoenen de heer Westbroek. Het park werd ook naar hem vernoemd. In 1960 werd het Internationaal Rosarium aangelegd. Jaarlijks vindt het internationaal rozenconcours plaats. Ook zijn er diverse foodfestivals en vind je er ieder jaar De Parade”

We wandelden tussen de vele rozenbedden. We zagen rozen in alle kleuren. Hoewel een aantal al was uitgebloeid was het nog een fraaie bloemenzee om te zien. Op de achtergrond zagen we de torens van de Badkapel. Ik was erg onder de indruk van het park. Het was zo groot en zo prachtig aangelegd. We liepen naar achteren in het park en onze schoenen zakten weg in het natte gras.

We passeerden het beeld de Kinderverzorgster van de Nederlandse beeldhouwer Dick Bus. Het kalkstenen beeldje stond fraai in het groen. We wandelden verder naar achteren waar een proeftuin was voor de rozen. Achter de tuin stonden immense villa’s. Je zal er maar wonen met deze prachtige uitkijk!

We dwaalden door de tuin en zagen een grappig bronzen beeldje dat de gelaarsde Kat voorstelde. Er heerste een oase van rust in het park. We konden ons niet voorstellen dat het zo rustig was op deze mooie plek. We struinden verder en mijn schoenen waar best nat geworden.

We kwamen bij een tweede deel met rozen. Hier waren wat meer bezoekers, die de kleurige bloembedden kwamen aanschouwen. Achter in de tuin hoorden we veel mensenstemmen. Verscholen in het park aan het waterkant zat Theesalon de Waterkant. Mensen zaten op stoelen in het gras en op het water dreef een terrasboot. Er was ook een trekpontje, waarmee je aan de overkant van het kanaal kwam.

We wandelden weer terug naar de ingang van het rosarium waar ik een foto maakte van het fraaie kunstwerk “het Gesprek” van de kunstenares Berry Holslag. Al een aantal keer eerder kwamen we creaties van haar tegen tijdens onze wandeltochten. Zoals bij De Binckhorst, waar we haar kunstwerk “de Binck Twins” zagen.

Via een bruggetje wandelden we het Westbroekpark uit. We staken de weg over en liepen het groen weer in. We wandelden in de Nieuwe Scheveningse bosjes, waar we over de slingerpaden berg op en berg af gingen.

Hubertuspark

We wandelden het Hubertuspark in. Het fraaie park met villa’s is ontworpen door de Haagse School architect Co Brandes. Hij is onder andere bekend van het ontwerp van de villawijk Marlot.

We zetten een aantal villa’s op de kiek en stegen naar grote hoogte om aan de top van de Hubertusduin van het uitzicht op Den Haag te genieten.

We daalden af en stonden even stil bij het beeld van Albert Plesman, grondlegger en president-directeur van de Koninklijke Luchtvaart Maatschappij (KLM). Zijn beeld stond bij het voormalig hoofdkantoor van KLM waar onder andere het Ministerie van Infrastructuur en Water in huisde. Nu wordt het gebouw getransformeerd naar een multifunctioneel woon- en werkcomplex.

We wandelden langs de bouwput, waar het aangebouwde gedeelte werd gesloopt. We kwamen wederom door een villawijk met statige huizen, waar de ene villa nog mooier was dan de ander.

Als we langs de grote landhuizen liepen, zag ik in mijn ooghoek iets wits aan komen lopen. Toen ik beter keek, zag ik dat een witte poes langzaam een trap naar beneden nam. Hij was wat bangig en bleef bovenaan de trap zitten. Ik kon het niet laten om het harige beestje op de foto te zetten. Is het geen prachtig plaatje geworden?!

Villa Sandhaghe

We liepen wederom de Scheveningse Bosjes in. Er werd druk gespeeld door honden. Een teckel hield een tennisbal in zijn bek, die bijna net zo groot als het hondje zelf was. Al snel liepen we het groen weer uit en kwamen uit bij de Hogeweg.

Nu lag dit stukje villawijk er prachtig bij, maar Villa Sandhaghe op nummer 18 was tijdens de Tweede Wereldoorlog bezet door de Duitsers. Een tunnel verbond het landhuis met het Belvedèreduin waar een commandopost was. Rondom de villa lagen vier kleine bunkers en een opstelling voor luchtafweergeschut. Villa Sandhaghe stond op het hoogste punt van de villawijk “Van Stolkpark”.

Van Stolkpark

We struinden door het park dat door de landschapsarchitecten Jan David en Louis Paul Zocher is aangelegd. Thomas van Stolk, waarnaar het park vernoemd is, kocht in 1870 grond om het villapark aan te leggen. We liepen over de gebogen lanen en zagen fraaie villa’s met veranda’s.

Middenin de wijk stond een nieuw gebouw met een Escher kunstwerk op de zijkant. Het was het gebouw van het Vrijzinnig-Christelijk Lyceum, dat in 2019 is geopend. Sinds 1930 is de school op deze plek gevestigd.

Doornpark

We wandelden de Dorpstraat in, waar we wederom prachtige villa’s zagen. In de verte hoorde ik een geluid. Ik dacht dat het het geluid van een kat was, maar ik zag niets. Totdat iets aan mijn been kriebelde. Het was een cyperse kat, die om een aaitje kwam vragen. Ik gaf het aanhalige beestje een aai over zijn bolletje en we liepen verder naar het Doornpark.

We gingen de trap omhoog en passeerden een schattig wit huis met licht groene luiken en kwamen bij een uitkijkpunt waar we de vuurtoren van Scheveningen zagen, die in de steigers stond.

We liepen het kleine park uit en kwamen in de Doornstraat met huizen in Jugendstilstijl en kwamen aardig dichtbij het strand van Scheveningen.

Ter Navolging

Op de Duinstraat, op de hoek van het restaurant Zo, Zoet en Zout, gingen we een toegangshek door van de oude begraafplaats Ter Navolging. Als je het niet zou weten, dan zou je er zo aan voorbij lopen.

We liepen een pad omhoog en kwamen bij een tweede toegangshek dat beduidend moderner was dan het eerste. We kwamen op een open plek waar de ommuurde begraafplaats was. Rondom de muur lagen graven, maar de meeste graven waren in het ommuurde gedeelte te vinden. De begraafplaats werd in 1778 gesticht door Abraham Perrenot. Onder andere vanwege hygiënische reden legde Perrenot de begraafplaats aan, buiten de bebouwde kom. Er liggen veel politici begraven waaronder Guillaume Groen van Prinsterer.

Ook liggen schrijfsters Betje Wolff en Aagje Deken van de briefromans “De Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart” en “Historie van den heer Willem Leevend” op Ter Navolging. We liepen nog om de muur heen waar we nog een aantal graven zagen.

Visserijbuurt

Op een druk kruispunt streken we neer bij Eetkiosk Friends. We namen een broodje kroket en gingen op het terras zitten. Door de regenbui waren de steigerhouten banken nog nat. Dit realiseerde ik me te laat, zodat ik in een plas ging zitten.

Het laatste deel van de wandeling ging door de Visserijbuurt. Voordat we het buurtje inliepen, wierpen we nog een blik in het Lammershofje in de Badhuisstraat. Het hofje is gesticht in 1875 en er woonden weduwen en kinderen van vissers, die waren verongelukt.

We wandelden door de Vijzelstraat, de Rogstraat en de Kerklaan. We zagen fleurige houten huisjes.

Op het Willem Beukelzoonplein stonden we even stil bij een beeldje van de beeldhouwer Dick Loef van een jonge vrouw in Berberse kledij. Het buurtje waar we nu liepen was vroeger een wirwar van sloppen en steegjes.

We wandelden naar het punt waar we in het begin van de middag de wandeling startten. Onderweg kwamen we nog langs het imposante gebouw van de school Maris Belgisch Park. Thomas Architecten gaven de voormalige HBS uit 1926 een nieuwe look, waarbij de architectuur van de jaren twintig werd gecombineerd met moderne aspecten.

Wandelroute

Wil je deze route door het verrassende Scheveningen ook eens lopen? Kijk hier voor de wandelroute.

Volg me ook via Facebook, Twitter en Instagram