• Facebook
• Instagram
• Twitter

Startpunt/eindpunt: station Delft, aantal kilometers: 14, horeca onderweg: Pavarotti Delft, Koffiehuis de Kalf en Koffiehuis de Koning

Routemakers Cock Hazeu en Peter Kuiper brengen in 2023 de nieuwe wandelgids “Wandelen buiten de binnenstad van Delft” uit. Ik wandel de route “Delft in ’t groen”, een veertien kilometer lange route door de groene longen van de stad. Het is mooie dwarsdoorsnede van Delft. De route leid je langs relatief bekende plekken zoals het Agnetapark, maar ook onbekende plekken zoals het nieuwe Leeuwenhoekpark.

Oude stationsgebouw en Park Spoorloos

Rond lunchtijd kom ik aan op station Delft. Het is licht bewolkt en een graadje of 21. Prima wandelweer. Ik heb nog niet geluncht en strijk neer bij restaurant Pavarotti.

De horeca locatie zit in het monumentale stationsgebouw van Delft. Jarenlang stond het oude stationsgebouw leeg. Architectenbureau Braaksma & Roos transformeerde het in samenwerking met Open Development tot deze horecazaak. Ik loop de hoge trap op waar je normaliter in de oude stationshal zou komen.

Ik waan me echt in Delft in dit fraaie restaurant. Achter de bar zie ik een tegeltjeswand van Delft blauw. Overal zie ik die kleuren terug in het interieur. Het rechter gedeelte van het restaurant is ingedeeld in de eerste, tweede en derde klas. Ik ga op het terras zitten onder enorme parasols.

Het terras grenst aan een park. De plek waar vroeger de perrons lagen, is omgevormd tot het park Spoorloos. De bloemperken zijn met zorg aangelegd. Ik zie dropplanten, verbena en Siberische edelweiss. Prachtig om te zien!

De menukaart is uitgebreid en bevat veel pizzagerechten. Ik bestel een Rustichella, een soort dichtgeklapte pizza. Binnen een mum van tijd staan riante porties op tafel. Na een voortreffelijke lunch start ik mijn wandeling.

Bacinol 2  

Ik neem het pad langs het water. Een aantal vissers gooit hun hengel uit en kleine sloepjes varen over het water. Ik kom bij het bedrijfsverzamelgebouw Bacinol 2. Ooit was dit het fabrieks- en kantoorgebouw van F.W. Braat’s Koninklijke Stoomfabriek van Werken in Zink in andere Metalen. Bacinol was de codenaam van penicilline, waar DSM Gist in het geheim aan werkte tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het voormalige gebouw Bacinol 1 moest voor de bouw van de Spoorzone wijken. Het jaar daarvoor keek ik tijdens Open Monumentendag even binnen bij Bacinol 2 en zag wat de kleine ondernemingen allemaal te bieden hadden.

Van Leeuwenhoekpark

Ik ga de wijk in, achter het oude fabriekspand en kom al snel bij het terrein van het gloednieuwe Van Leeuwenhoekpark, dat bovenop de Spoortunnel ligt. Ik loop de dijk op en wandel over een houtsnipperpaadje. Het park wordt in fasen aangelegd en het komt te liggen tussen het toekomstige stadsgebied Nieuw Delft.

Even sta ik stil bij een informatiebord. Ooit was dit de plek waar Johannes Vermeer het beroemde schilderij het Gezicht op Delft schilderde. Toen waren er nog kleine ondernemingen, slachterijen en molens in het gebied. Nu is het de woonwijk Delftzicht. Ik wandel verder over het paadje en de kleine houtjes knisperen onder mijn schoenen.

Poptahof-park

Ik wandel de wijk Voorhof in en loop tussen de hoge flatgebouwen. Ik kom bij het winkelcentrum de Hoven Passage. De wijk Voorhof is de dichtstbevolkte wijk van Delft en de inwoners hebben diverse culturele achtergronden. Een deel van de hoge flatgebouwen hebben plaatsgemaakt voor nieuwbouw zo ook in de wijk Poptahof waar ik doorheen wandel.

In het nieuw aangelegde Poptahofpark is een kleine rommelmarkt. Jong en oud hebben hun oude spulletjes uitgestald. Ik loop een blokje om en kom uiteindelijk weer bij de andere kant van het park uit. Hier is een waterpark waar kinderen zich prima vermaken.

Ik loop tussen de hoge huizenblokken uit de jaren zestig heen en delen daarvan worden gerenoveerd. Ik moet uitwijken voor stalen bouwhekken en overal staan graafwerktuigen.

Ik wandel de wijk uit en kom bij een drukke Provinciale weg. Ik moet twee keer oversteken alvorens Ik mijn route kan vervolgen. Via een bruggetje kom ik in de wijk Voordijkshoorn. Een jonge vrouw en man zijn plastic aan het opruimen om de wijk schoon te houden.

Ik zigzag door een buurtje met laagbouw en kom bij een kleine gedenksteen van het voormalig Kartuizer Klooster.

Kartuizer Klooster

De gedenksteen van kunstenaar Henk Tieman staat op de plek waar ooit het kartuizerklooster “Sint Bartholomeus in Jeruzalem” stond. De resten van het oude klooster kwamen naar boven toen in 1959 graafwerkzaamheden voor een nieuwe wijk plaatsvonden. Het stond er van 1469 tot 1572 en werd verwoest tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Het monument bestaat uit een gedenksteen en de plattegrond van het klooster.

Henry Dunant Park

Ik loop door tot aan de vaart en raak het dorp Den Hoorn, dat onder de rook van Delft ligt bijna aan. Even moet ik het pittoreske tafereeltje met een groen ophaalbruggetje op de kiek zetten.

Ik wandel het Henry Dunant Park in, een klein park midden in een woonwijk. Even sta ik op de bemoste stapstenen van de waterplaats van het park. Ook al sta ik vrij stevig op de stenen ik ben toch bang dat ik door de gladde stenen een nat pak zal halen.

Ik loop verder door de wijk en de rijtjeshuizen maakten plaats voor stadsvilla’s. Ik wandel over het Polderpad met aan de ene kant huizen en aan de andere kant water. Ik moet een steile hoge brug over en wandel over een slingerend paadje tussen grasbulten door. Ik loop door het Hof van Delftpark.

Het Buurtkippenhok en Hof van Delftpark

Na een lange brug passeer ik een dierenweide met kippen. Het lijkt wel een kinderboerderij. Het hek is gesloten, maar een vriendelijke meneer doet voor mij het hek open. Ik sta bij het Buurtkippenhok. De vrijwilliger vertelt me dat op een vroegere dierenweide het Buurtkippenhok is gestart. Er scharrelen 100 kippen, die 500 eitjes per week produceren. De medewerkers van het leer werkbedrijf Firma Van Buiten rapen de eieren, maken ze schoon en pakken ze in. Naast de broedkippen, is er ook nog een weide met bonte verzameling aan kippen. Dit zijn deels weeskippen, maar ook kippen van eieren van het Nederlands Pluimvee Museum in Barneveld. De kippen krijgen resten van groenten zoals paprika’s. Het kippenhok krijgt binnenkort ook bruine kippen, die bruine eieren leggen.

Ik bedank de aardige meneer voor zijn uitleg en struin verder door het Hof van Delftpark. Er staat  tal van bramen en een vader met dochter plukken de rijpe bramen. Ik doe ook een poging, maar ik blijf met mijn voet in bramentak hangen. Ik heb een behoorlijke kras op mijn enkel en moet even door de pijn heen van mijn bramenavontuur.

Ik wandel het fraaie park uit en loop over een lange houten brug langs nieuwe woontorens. Het is een prachtplek om te wonen zo dichtbij het park. Even wandel ik weer door een woonwijk en vlak na een tunneltje kom ik bij het Wilhelminapark.

Wilhelminapark

Er heerst een serene rust in het park. Ik passeer een stenen brug, die ik uiteraard even op de foto zet. Het park, dat is vernoemd naar Koningin Wilhelmina is in de jaren dertig aangelegd als werkverschaffing.

Ik loop over de slingerpaden tussen de verschillende soorten bomen. Op een bankje zitten een jongen en meisje te borduren. Ik wandel even richting de grote vijver om een fraai doorkijkje te fotograferen. Aan de rand van het park zie ik het beeldhouwwerk “De fietsers” van de beeldhouwer Oswald Wenckebach. Het is een brons beeld waar een man en een vrouw tegen een fiets aanstaan. Ik wandel het park uit en loop langs jaren 30 woningen.

Agnetapark

Bij een laan Altena zie ik huizen met erkers, dakkapellen en groen met gele deuren en gele kozijnen. Ik sta aan de rand van het Agnetapark.

“Het Agnetapark was de eerste arbeiderswijk in Nederland. Jacques van Marken, die in 1869 de Nederlandse Gist en Spiritusfabriek oprichtte, richtte ook de ‘NV Gemeenschappelijk Eigendom’ op voor het bouwen en verhuren van gezonde woningen. Hij verhuurde de woningen voor drie gulden per week aan de arbeiders van zijn fabriek”.

Via een sluipdoor en kruipdoor paadje tussen de woningen door kom ik bij de vijver van het park. Bij één van de huizen zie ik een minibieb, die geheel in stijl van de woningen in het geel en groen is geverfd. De fontein spuit in de vijver. Aan beide kanten van het water werpen vissers een hengel uit.

Ik loop om de vijver heen en kom bij het parkkantoor met de opvallende klokkentoren. Dit deel van het park is ontworpen door de architect Jan Gratema. Het andere deel met Engelse cottages is ontworpen door de architect Kerkhoff. Ik kom langs het ontspanningsgebouw ‘De Tent’, waar nu een restaurant in is gevestigd.

Mijn wandelroute komt langs het borstbeeld van Jacques van Marken en Agneta Matthes. Even sta ik stil bij de beelden, die zijn omringd door hortensia’s.

Nederlandse Gist en Spiritusfabriek

Ik vervolg mijn route en passeer de Nederlandse Gist en Spiritusfabriek. Als ik dichterbij de fabriek kwamen ruik ik de sterke geur van ethanol, dat bij de productie van gist vrij komt. Voorheen kon je de fabriek nog goed op de foto zetten. Nu is er een groot hek omheen geplaatst. De wandeling gaat langs de imposante watertoren in neo-renaissancestijl, dat ook een rijksmonument is en kom langs het graf van Karl-Wilhelm Naundorff, een Duitser, die meende dat hij de zoon van Lodewijk XVI was.

De wandelroute gaat niet naar het terrein van de voormalige Koninklijke Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek en het oude hoofdkantoor. Het prachtige oude hoofdkantoor is maar beperkt voor publiek open. Zo bezocht ik het jaar daarvoor tijdens Open Monumentendag. Zie hieronder een impressie van de hal van het kantoor.

Vlakbij het fabrieksterrein zie ik het koffiehuis “Het Kalf”. Nu lag de plek er vredig bij, maar in 2018 werd hier Karel Pronk, ook wel de ‘de Haagse Holleeder’ genoemd, geliquideerd.

Tutein Noltheniuspark

Ik struin verder door de groene parkjes van Delft. Ik kom in het Tutein Noltheniuspark. Het park is vernoemd naar de vroegere directeur van de Gist- en Spirtusfabrieken Hugo Tutein Nolthenius. Het park was in de jaren twintig zorgvuldig aangelegd voor de arbeiders van de fabrieken.

Nu is er nog weinig te herkennen van het park van vroeger. Ik wandel het kleine park uit en loop langs het water. Een man met een hond loopt me tegemoet. Zowel de Fox terrier als de baas, die op zijn telefoon keek, geven mij weinig sjoege. Het is heerlijk om te wandelen langs het water met het verfrissende windje.

Nieuwe Plantage

Al snel verlaat ik het water en wandel richting de Nieuwe Plantage, een brede groenstrook tussen hoge herenhuizen. Ik loop naar het imposante verzetsmonument van Gradus van Eden. Midden tussen het groen staat een bronzen beeld van een vrouw met een brandende toorts in haar hand.

Ik wandel het groen uit en we kom in het centrum van Delft. Ik struin over de kleine grachten, die jammer genoeg aan beide kanten van geparkeerde auto’s zijn voorzien. Ik loop door kleine straten, waar een wit met rode kat heerlijk van het zonnetje geniet. Ik kan het niet laten om het langharige beestje een aaitje te geven.

Doelentuin

De routemakers willen me alle stukjes groen van Delft laten zien en via een omweggetje kom ik in de Doelentuin. Er heerst een oase van rust, zo in de drukke binnenstad. De bankjes zijn bezet onder de monumentale bomen, die je er vindt.

Oostpoort

Mijn route leidt me weer richting de grachten en ik kom bij de Oostpoort. Meestal aanschouw ik de enig overgebleven stadspoort van de stad van een afstandje, maar nu loop ik onder de stadspoort door.

Op de brug net onder de poort door, staan veel mensen, sommige met een camera met telelens. Als ik dichterbij kom, snap ik waarom. In het water zwemt een fuutpaar. Eén van de futen heeft twee kleintjes op de rug. Het is een schattig tafereel om te zien.

Wippolder

Ik verlaat de drukte van de stad en kom in de wijk Wippolder. Aan de ene kant van de wijk bevinden zich de gebouwen van de Technische Universiteit Delft en de andere kant van de wijk vind je er woonhuizen merendeel gebouwd in de jaren vijftig en zestig. Ik wandel door de straten met huizen met oranje dakpannen. Bij het Frisoplein kom ik het borstbeeld van Hendrik Zwang tegen. Hij was sigarenmaker en medeoprichter van woningbouwvereniging “Volkshuisvestiging” en behartigde de belangen van arbeiders.

Ik ben wel toe aan een versnapering en aan de Nassaulaan bij Cafetaria Shirley’s koop ik een ijsje en eet het buiten op in het zonnetje, dat zich steeds meer laat zien.

Begraafplaats Jaffa

Ik wandel van het arbeidersgedeelte naar het TU-gedeelte van de wijk en passeer de oudste begraafplaats van Delft, Jaffa. Het hek van de begraafplaats is dicht en ik kan met een druk op een groene knop door een automatisch toegangsdeur naar binnen. Ik maak een kleine ronde over de rustplaats. Onder andere Jacques van Marken en Agneta Matthes liggen begraven op Jaffa.

De Koninklijke Porceleyne Fles

Vlakbij begraafplaats Jaffa ligt één van de grote toeristische trekpleisters van Delft, de Koninklijke Porceleyne Fles. Een paar jaar geleden bezocht ik de aardewerkfabriek, opgericht in het jaar 1653 en internationaal bekend als Royal Delft, al eens. Zelf vind ik het altijd erg leuk om in de museumwinkel te kijken waar je oneindig veel spullen in Delfts blauw kunt kopen.

Ik bezoek ook even de binnentuin van het complex. Ik wandel onder de bogengalerij. De Porceleyne Fles verwierf de hoofdprijs hiermee op de Wereldtentoonstelling te Parijs van 1900.

Wandelroute

Wil je deze gevarieerde wandeling door de groene delen van Delft ook eens lopen? Kijk hier voor de wandelroute en hier voor de wandelgids “Wandelen buiten de binnenstad van Delft”. 

Volg me ook via 

• Facebook
• Instagram
• Twitter